Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

The Dion (and the Belmonts) story



O Dion - αρχηγός και τραγουδιστής των ‘Dion and the Belmonts’ - γεννήθηκε ως Dion Francis DiMucci, στις 18 Ιουλίου 1939, στο Μπρόνξ της Νέας Υόρκης και οι γονείς του ήταν Ιταλοαμερικάνοι.


Άρχισε να τραγουδάει από τα πέντε του χρόνια (ο πατέρας του ήταν τραγουδιστής και η μητέρα του ηθοποιός).


Αρχικά έδειξε ενδιαφέρον για την country - και ειδικά για τον Hank Williams – και στη συνέχεια για την blues και τα doo-wop συγκροτήματα.


Το 1957 σχημάτισε το πρώτο του συγκρότημα, ‘Dion and the Timberlanes’ και έγραψε μαζί τους ένα άτυχο σίνγκλ το ‘The Chosen Few’ για τη μικρή εταιρία δίσκων ‘Mohawk’ της Νέας Υόρκης.


Το 1958 σχημάτισε τους ‘Belmonts’, με τους Fred Milano (δεύτερος τενόρος), Angelo D’ Aleo (πρώτος τενόρος) και Carlo Mastrangelo (βαρύτονος), όλοι Ιταλικής καταγωγής.


Υπογράψανε συμβόλαιο με τη εταιρία δίσκων Laurie και ηχογραφήσανε ένα αποτυχημένο μικρό δίσκο, προτού γράψουνε το “I Wonder Why”που έφτασε το νούμερο 22 του Αμερικάνικου τοπ. Ακολουθήσανε δυο ακόμα επιτυχίες στην Αμερική, το “No One Knows” και το “Don’t Pity Me”, προτού εξασφαλίσουνε μια παγκόσμια επιτυχία με το κλασσικό “Teenager in Love”, που έφτασε το νούμερο 5 του Αμερικάνικου τοπ το 1959.




Την ίδια χρονιά ο D’ Aleo κατατάγηκε στο στρατό και το συγκρότημα συνέχισε σαν τρίο, γράφοντας επιτυχίες σαν τις “When or When” (νούμερο 3 στην Αμερική) και “When You Wish Upon A Star” . Στο μεταξύ, είχανε γίνει το πιο δημοφιλές νεανικό λευκό φωνητικό συγκρότημα στην Αμερική.


Στα τέλη του 1960, ο Dion άκουσε την συμβουλή του μάνατζέρ του και αποσπάστηκε από τους Belmonts για να ακολουθήσει σόλο καριέρα. Το συγκρότημα χωρίς τον Dion, συνέχισε ως “The Belmonts”, με τον Carlo Mastrangelo να έχει τα κύρια φωνητικά (για αυτό έμειναν γνωστοί και ως “Carlo & The Belmonts”), έχοντας μία μέτρια επιτυχία την περίοδο 1961-63 με δίσκους σαν το “Tell Me Why” το 1961 (έφτασε στο νούμερο 18), “I Confess” και “Come On Little Angel” (έφτασε στο νούμερο 25).





Την ίδια ώρα ο Dion έγινε ένας από τούς μεγαλύτερους τραγουδιστές της περιόδου (αρκετά δημοφιλής και στην Ελλάδα).

Ο πρώτοι του τρεις δίσκοι, στο παλιό του στύλ της ερωτικής μπαλάντας, δεν κάνανε ιδιαίτερη αίσθηση με εξαίρεση τον πρώτο, “Lonely Teenager”, το Νοέμβριο του 1960, που έφτασε το νούμερο 12 του αμερικάνικου τοπ, αλλά σαν άλλαξε το στυλ του, το 1961, παρουσιάζοντας ένα ιδίωμα που θα μπορούσαμε σήμερα να το χαρακτηρίσουμε σαν ένα από τα πρώτα δείγματα punk, έγινε διεθνές αστέρι.


Το πρώτο του σινγκλ με το νέο στυλ, το “Runaround Sue”, έφτασε το νούμερο 1 του αμερικάνικου και το νούμερο 12 του εγγλέζικου τοπ, ενώ το δεύτερο, το “The Wanderer”, σκαρφάλωσε επίσης μέχρι την κορυφή του αμερικάνικου τοπ (νο 2).




Από κει και μετά, ακολουθεί μια αλυσίδα από επιτυχίες "Lovers Who Wander" (#3), "Little Diane" (#8), "Love Came To Me" (#10), όλα μπήκαν στο top 10 το 1962.


Στα τέλη τού 1962, υπογράφει συμβόλαιο με την Columbia Records (η CBS κυκλοφορεί για πρώτη φορά δίσκους του στην Ελλάδα) και γράφει επιτυχίες όπως το "Ruby Baby", (των Leiber and Stoller που πρώτοι ηχογράφησαν οι Drifters), που έφτασε στο νο 2, "Donna the Prima Donna", "Drip Drop" (πάλι των Drifters) , που έφτασαν στο νο 6 στα τέλη του 1963.



Η δημοτικότητά του πέφτει ξαφνικά το 1964. Πολλοί πιστεύουν ότι η πτώση οφείλεται στην Μπητλομανία, αλλά στην πραγματικότητα ο Dion, παρά την εμφάνιση του «καλού παιδιού» που θέλει να δώσει έχει πρόβλημα με τα ναρκωτικά.


Περνάει το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου 1964-65 σε απομόνωση και κυκλοφορεί πολλά λίγα σίνγκλς, όλα rhythm nad blues (προτού το είδος αποκτήσει τη δημοτικότητα που θα συναντήσουμε αργότερα στη δεκαετία του ’60) αλλά.κανένα τους δεν συναντά ιδιαίτερη επιτυχία.


Το 1967, ο Dion ένώνεται ξανά μέ τούς Belmonts καί γράφουν μαζί δυό εξαιρετικά σίνγκλς (“Mr. Moving Man” και “Berimbau”) και ένα άλμπουμ στην ΑΒC που, ωστόσο, δεν έχουν κανένα εμπορικό αντίκτυπο.


Ενώ νομίζουν όλοι πως η καριέρα του Dion έχει τελειώσει, εμφανίζεται ξαφνικά μόνος του το 1969, με το “Abraham, Martin & John”, σε απάντηση στις δολοφονίες των John F. Kennedy, Martin Luther King και Robert F. Kennedy, (Το ‘Abraham’,αναφέρεται στον Λίκολν), που φτάνει μέχρι του νούμερο 4 του αμερικάνικου τοπ και που κάνει πολλούς να τον χαρακτηρίσουν σαν το νέο αστέρι της folk.



Το 1979 δήλωσε «αναγεννημένος χριστιανός» και ηχογράφησε σύγχρονη χριστιανική μουσική. Αργότερα επέστρεψε από τον προτεσταντισμό στον καθολικισμό και επισκέπτεται φυλακισμένους και άτομα που προσπαθούν να απεξαρτητοποιηθούν.


Το 1988 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του με τον τίτλο ‘The Wanderer: Dion's Story’ και την επόμενη χρονιά μπήκε στο ‘Rock and Roll Hall of Fame’.




Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

"Lemon Popsicle" ή "Γρανίτα από λεμόνι" (1978)


Γνωστή σε εμάς (τους παλιούς) ως «Γρανίτα από Λεμόνι» η ταινία "Lemon Popsicle" (με τον τίτλο "Eskimo Limon" στο Ισραήλ) είναι η πρώτη σε μια σειρά Ισραηλίτικες εφηβικές σεξο-κωμωδίες, που διαδραματίζονται στην δεκαετία του ‘50 και για αυτό είναι γεμάτες από την μουσική των ‘50's.


Οι ταινίες αυτές, των Menaham Golan και Yoram Globus, ειδικά οι πρώτες) γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στην Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη.



Η "Γρανίτα από Λεμόνι" παρακολουθεί τα ξεκαρδιστικά κατορθώματα 3 φίλων, του Bobby, του Benji & του Huey. Ο Bobby (Jonathan Segall) είναι ο ‘ωραίος’ της παρέας που πάντα έχει επιτυχίες στις γυναίκες. Ο Benji (Yftach Katzur) είναι ευαίσθητος και ντροπαλός & ο Huey (Zachi Noy) είναι ο χοντρός και αστείος που του συμβαίνουν όλες οι χοντρές φάσεις.


Στην (πρώτη) ταινία ο Benji ερωτεύεται ένα κορίτσι στο σχολείο που ονομάζεται Nikki, αλλά η Nikki στο τέλος ερωτεύεται τον ‘ωραίο’ Bobby και μένει έγκυος.



Αυτό που μετράει στην ταινία είναι οι σπαρταριστές καταστάσεις των τριών πρωταγωνιστών και τα πολλά Rock nRoll τραγούδια.


Η ταινία έγινε αρκετά δημοφιλής σε Ευρώπη και ΗΠΑ και θεωρείται ότι ήταν η έμπνευση για τις ανάλογες αμερικάνικες ταινίες "Porky's".


Φοβερή ιστοσελίδα για όλα σχετικά με τις «Γρανίτες»..

http://www.lemonpopsicleforever.co.uk/




Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

The Ricky Nelson story


Ο Ricky Nelson γεννήθηκε στο Teaneck του New Jersey στις 8 Μαΐου 1940, σε μια οικογένεια καλλιτεχνών.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Eric Hilliard Nelson και είχε ένα αδελφό τον David.


Ο πατέρας του Ozzie Nelson ήταν σουηδικής καταγωγής, μουσικός και επικεφαλής μιας μεγάλης μπάντας.


Οι γονείς του είχανε ένα δημοφιλές ραδιοφωνικό σώου το “The Adventures of Ozzie and Harriet” και ο Ricky πρωτοεμφανίστηκε μαζί τους σε ηλικία 8 χρονών, το 1948, κάνοντας το κινηματογραφικό ντεμπούτο του την επόμενη χρονιά.


Στο σχολείο του το Hollywood High, ο Nelson απομονώθηκε από τους συντηρητικούς μαθητές, την αδελφότητα ‘Elksters’, επειδή τον θεωρούσαν ‘άγριο’. Ο Nelson συνδέθηκε με τους Rooks, μια ομάδα greasers, με πέτσινα και μπότες μοτοσικλετιστών, που συχνά μπλέκανε σε καυγάδες. Για αυτό ο Nelson είχε φυλακιστεί δύο φορές.


Στη δεκαετία του ‘50, το σώου των γονιών του έγινε τηλεοπτικό και με την κατακόρυφη αύξηση της δημοτικότητάς του, ο Ricky Nelson επηρεασμένος από τους καλλιτέχνες του Rockabilly (ήταν θαυμαστής του Carl Perkins) και θέλοντας να εντυπωσιάσει έναν φίλο του που ήταν φαν του Elvis, εξασφάλισε – με την βοήθεια του μπαμπά - συμβόλαιο με την εταιρία Verve το 1956.


Το Μάη της επόμενης χρονιάς έκανε επιτυχία και τις δυό πλευρές ενός μικρού δίσκου που από τη μιά πλευρά είχε το “A Teenager’s Romance” και από τ ην άλλη τη διασκευή της σύνθεσης του Fats Domino “I’m Walking”. Η πρώτη πλευρά έφτασε το νούμερο 7 του αμερικάνικου τοπ και η δεύτερη το νούμερο 18. Τρεις μήνες αργότερα ακολούθησε ο δεύτερος επιτυχημένος μικρός δίσκος, “You’re my One and Only Love” (νούμερο 16 στην Αμερική).


Το καλοκαίρι του 1957, αποφάσισε να σχηματίσει το δικού του συγκρότημα με άτομα της ηλικίας του. Έτσι πήρε τον 18χρονο – τότε – ταλαντούχο κιθαρίστα James Burton – που αργότερα έγινε ο κιθαρίστας του Elvis, από το 1969 έως τον θάνατό του το 1977 – τον μπασίστα James Kirkland, τον ντράμερ Richie Frost και τον πιανίστα Gene Garf.


Στην συνέχεια, ο Nelson υπέγραψε συμβόλαιο με την Imperial και έμεινε μαζί της μέχρι το 1963 - όσο χρειάστηκε για να κυκλοφορήσει όχι λιγότερες από 36 επιτυχίες (συνήθως δυό πλευρές ενός δίσκου) που μπήκαν στο αμερικάνικο τοπ -100.

Οι μεγαλύτερες από αυτές ήταν: “Be Bop Baby” (1957, νούμερο 5 στην Αμερική), “Stood Up” (1957, νούμερο 5), “Believe What You Say” (1958, νούμερο 8), “Poor Little Fool” (1958, νούμερο 1 στην Αμερική και νούμερο 4 στην Αγγλία), “Lonesome Town” (1958, νούμερο 7 στην Αμερική), “I Got A Feeling” (νούμερο 10 στην Αμερική), “Someday” (1958, νούμερο 9 στην Αγγλία), “Never Be Anyone Else But You” (1959, νούμερο 6 στην Αμερική, νούμερο 3 στην Αγγλία), “It’s Late” (νούμερο 9 στην Αμερική), “Sweeter Than You” (1959, νούμερο 9 στην Αμερική και την Αγγλία), “Just A Little Too Much” (νούμερο 9 στην Αμερική), “Travellin’ Man” (νούμερο 1 στην Αμερική και 3 στην Αγγλία το 1961), “Hello Mary Lou” (νούμερο 9 στην Αμερική), “Young World” (νούμερο 5 στην Αμερική), “Teenage Idol” (1962 νούμερο 5 στην Αμερική) και “It’s Up To You” (νούμερο 6 στην Αμερική το 1963.







Ο Nelson εμφανίστηκε και σε κινηματογραφικές ταινίες όπως το κλασσικό γουέστερν ‘Rio Bravo’ με τον John Wayne και τον Dean Martin (1959), στο ‘The Wackiest Ship In the Army’ (1960) και στο ‘Love and Kisses’ (1965).



Το 1963 ο Nelson υπέγραψε συμβόλαιο με τη Decca αλλά εξασφάλισε δυό μονάχα επιτυχίες - το “Fools Rush In”,(1963, νούμερο 12 στην Αμερική και την Αγγλία) και το “For You” (1964, νούμερο 6 στην Αμερική νούμερο 14 στην Αγγλία). Τούτη η αντίδραση του κοινού, σε συνδυασμό με την εμφάνιση των Beatles έδωσε στον Nelson να καταλάβει πως οι μέρες της ρομαντικής αγάπης και των λουλουδιών πού εξυμνούσε στα τραγούδια του είχε περάσει και πως, αν ήθελε να τον πάρουνε στα σοβαρά, θα έπρεπε να βρει μία άλλη φόρμα.


Έτσι, στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, ο Nelson άρχισε ασχολείται όλο και περισσότερο με τη μουσική country και βρήκε νέα ωριμότητα, γράφοντας πολύ πιο ικανοποιητικά άλμπουμς. Παράλληλα, γύρισε στα τόπς το 1969 με μια διασκευή της σύνθεσης του Bob Dylan “She Βelongs To Me” και το 1972 με το αυτοβιογραφικό “Garden Party”, που έφτασε μέχρι το νούμερο 6 του αμερικάνικου τοπ. Στην συνέχεια, συνέχισε να προσφέρει αξιόλογα κομμάτια με το συγκρότημά του, τους Stone Canyon Band και ένα μίγμα από country rock.



Ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά (μαριχουάνα και κοκαΐνη). Έκανε 4 παιδιά με την Kristin Harmon, την οποία παντρεύτηκε το 1963 και χώρισε το 1981.


Λίγες ώρες πριν την Πρωτοχρονιά του 1986, ο 45χρονος Ricky Nelson, πέντε μέλη του προσωπικού του σχήματος και η αρραβωνιαστικιά του σκοτώνονται όταν το αεροσκάφους τύπου DC-3 που τους μεταφέρει στο Ντάλας για το ρεβεγιόν της βραδιάς, συντρίβεται, λόγω βλάβης, έξω απ’ την πόλη Ντεκαλβ, στο Τέξας.


Επίσημη ιστοσελίδα:http://www.rickynelson.com/.






Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Bobby Darin - 'Splish Splash' (1958)


To "Splish Splash" είναι ένα τραγούδι του 1958 που έγραψε και τραγούδησε ο Bobby Darin.


Το έγραψε μαζί με τον DJ Murray the K (Murray Kaufman), ο οποίος στοιχημάτισε ότι ο Darin δεν μπορούσε να γράψει ένα τραγούδι που ξεκινούσε με τις λέξεις, "Splish Splash, I was takin' a bath".


Το τραγούδι βοήθησε να δοθεί στην καριέρα του Darin μεγάλη ώθηση, καθώς έφτασε στο Νο 3 στα pop singles charts των ΗΠΑ.


Οι στίχοι αναφέρουν πολλούς χαρακτήρες από άλλα τραγούδια της εποχής, όπως του "Lollipop", του "Peggy Sue", και του "Good Golly Miss Molly".


Ο ηθοποιός Kevin Spacey τραγουδάει το "Splish Splash" στην ταινία που υποδύεται τον Bobby Darin Beyond the Sea(2004).



Lyrics

Splish splish, I was takin' a bath

Long about a Saturday night

A rub-a-dub, just relaxin' in the tub

Thinkin' everything was alright

Well, I stepped out the tub, put my feet on the floor

I wrapped the towel around me and I

Opened the door, and then I

Splish, splash... I jumped back in the bath.

Well how was I to know there was a party going on?

They was a-splishin' and a'splashin'

Reelin' with the feelin', movin' and a'groovin'

Rockin' and a'rollin', yeah

Bing bang, I saw the whole gang

Dancin' on my living room rug, yeah!

Flip flop, they was donin' the bop

All the teens had the dancin'

But there was lollipop with a Peggy Sue

Good Golly, Miss Mally was-a even there, too!

A- well-a, splish splash, I forgot about the bath

I went and put my dancin' shoes on, yay...

I was a rollin' and a strollin', reelin' with the feelin',

Moving and a groovin', splishin' and a splashin', yeah!

Yes, I was a-splishin'' and a splashin'...

I was a-rollin' and a-strollin'...

Yeah, I was a-movin' and a-groovin'

We was a-reelin' with the feelin'

We was a-rollin' and a-strollin'

Movin' with the groovin' splish splash, yeah!