Γεννημένος το 1935, σε μια φτωχή, αλλά βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια, στο Ferriday της Louisiana, στην ένδοξη γη του Νότου, ο μοναδικός Jerry Lee Lewis, γνωστός με το παρατσούκλι “the Killer”, έδωσε τον Οκτώβριο του 1979, μια «κλασσική» συνέντευξη στον Nick Tosches, για το “Country Music”. Ο Jerry Lee έπαιζε τότε στο “Palomino Club”, στο Los Angeles. Ο (παντρεμένος 7 φορές) Jerry Lee, που δεν τον λες θρησκευόμενο (ο ίδιος λέει ότι δεν μιλάει για θρησκεία η Αγία Γραφή, αλλά για Σωτηρία), ξάδελφος του φημισμένου πεντηκοστιανού τηλευαγγελιστή Jimmy Swaggart, είχε πάντοτε πολύ καλή γνώση της Βίβλου, τον βασάνιζε πάντα ο φόβος (ή βεβαιότητα!) ότι θα πάει στην κόλαση και όπως οι περισσότεροι πιονέροι του rock n’ roll, τα τραγούδια gospel αποτελούσαν πάντα ένα μεγάλο κομμάτι της μουσικής του διαδρομής. Ας μην ξεχνάμε ότι στο περίφημο ‘Million Dollar Quartet’ (όπου ο Lewis, ο Elvis Presley, ο Carl Perkins, και ο Johnny Cash, βρέθηκαν τυχαία στις 4 Δεκεμβρίου του 1956, στα στούντιο της Sun Record στο Memphis), έπαιξε κυρίως μαζί με τον Elvis, πολλά παραδοσιακά gospel κομμάτια. Είναι τέλος ιστορική, η κόντρα του με τον Sam Phillips, όταν ηχογραφούσε το “Great Balls of Fire”, καθώς θεωρούσε ότι το τραγούδι αυτό ήταν «βλάσφημο» (καθώς θεωρούσε ότι η φράση «μεγάλες μπάλες φωτιάς» παραπέμπουν στην Πεντηκοστή και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος)…
Ιδού η συνέντευξη:
NT: Χθες μιλούσαμε για την Αγία Γραφή, και είπες ότι το
αγαπημένο σου βιβλίο είναι η Αποκάλυψη.
JLL: Δεν είπα αυτό. Είπα από την Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη.
Ολόκληρη. Θα ήταν δύσκολο να επιλέξω ένα αγαπημένο βιβλίο της Βίβλου. Θεέ μου,
υπάρχουν τόσα πολλά σπουδαία βιβλία (στην Βίβλο). Την μελετώ όλη μου τη ζωή. Το
μεγαλύτερο βιβλίο ιστορίας του κόσμου, εάν το πάρεις λέξη προς λέξη, από τη
Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Μην αφήνεις τίποτα
απέξω. Μην παραλείψεις κάτι εδώ και κάτι εκεί, πάρεις ό, τι θέλεις και αφήσεις ό,
τι θέλεις. Αυτός δεν είναι ο τρόπος που ο Θεός είχε την πρόθεση να διαβαστεί.
ΝΤ: Δεν σου έτυχε ποτέ κάτι στη Βίβλο που να μην μπορείς να
καταλάβεις;
JLL: Ξέρεις γιατί δεν το καταλαβαίνεις; Γιατί ψάχνεις για
εύκολο τρόπο διαφυγής. Τώρα, αν μπορείς να μου δείξεις κάτι που θα μου δείχνει
πώς θα ξεφύγουμε από αυτό το πράγμα χωρίς να καεί ο κ…ος μου στην κόλαση, θέλω
να ξέρω πού είναι. Εσύ κι εγώ, θα καούμε στην κόλαση. Έχουμε πρόβλημα. Είμαστε
αμαρτωλοί, θα πάμε στην κόλαση.
ΝΤ: Δεν είμαι τόσο σίγουρος γι’ αυτό. Νομίζεις ότι θα πάμε στην
κόλαση;
JLL: Κατευθείαν. Νομίζω ότι την γλυτώσαμε για αρκετά μεγάλο
χρονικό διάστημα. Αλλά η ώρα είναι κοντά.
NT: Πόσο κοντά, Killer;
JLL: Πάντως πιο κοντά απ’ όσο νομίζεις. Δεν ξέρουμε αν θα αναπνέουμε
την επόμενη στιγμή. Θα πάμε στην κόλαση. Φωτιά και θειάφι. Η φωτιά δεν σβήνει
ποτέ, η φωτιά δεν θα σβήσει ποτέ για όλο το κλάμα, τους θρήνους, το τρίξιμο των
δοντιών. Ναι, κύριε, θα πάμε στην κόλαση. Η Βίβλος μας το λέει.
ΝΤ: Και κανείς δεν θα πάει στον Παράδεισο;
JLL: Πολύ λίγοι, πολύ λίγοι. Είναι ένα δύσκολο μέρος για να
πας, φίλε. Δεν μπορεί να φτάσεις εκεί μέσω του Palomino Club, αυτό είναι
σίγουρο. Η Εκκλησία δεν μπορεί να σε πάει στον Παράδεισο. Η θρησκεία δεν μπορεί
να σε πάει στον Παράδεισο. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, θρησκεία, άλλωστε. Η Αγία
Γραφή δεν μιλάει ποτέ για θρησκεία, μιλάει για σωτηρία.
NT: Την επόμενη εβδομάδα, ο Jackson Browne και ένα σωρό άλλοι
τραγουδιστές πρόκειται να πραγματοποιήσουν μια αντιπυρηνική διαδήλωση, κοντά
στο San Luis Obispo. Πώς νιώθεις για τους ανθρώπους που συνδυάζουν τη μουσική και
την πολιτική;
JLL: Ένα μάτσο καταραμένο ηλίθιοι.
NT: Άρα, δεν πρόκειται να παίξεις σε κάποια anti-nuke συναυλία
στο εγγύς μέλλον.
JLL: Στο διάολο όλα αυτά! Να καούν όλα! Όλα να καούν στην
κόλαση! Απλά μην σκοτώσετε κανέναν αλιγάτορα στη Λουιζιάνα. Να τους αφήσουν
ήσυχους. Παντρεύτηκα μερικούς από αυτούς.
……………
NT: Έχεις ήδη παντρευτεί πέντε φορές μέχρι τώρα ...
JLL: That’s
my goddam business.
NT: ... Ξέρεις πλέον περισσότερα για τις γυναίκες τώρα, από
ό,τι την πρώτη φορά που παντρεύτηκες;
JLL: Μια φούστα είναι μια φούστα.
NT: Είναι αυτή η γνώση που οδηγεί σε ένα έκτο του γάμου;
JLL: Δεν ξέρω, γιε μου. Ίσως ο Θεός σκοπεύει για μένα να
ζήσω τη ζωή μου μόνος μου.
……
(Σε άλλη ερώτηση σχετικά με το αν θα έπαιζε στον κινηματογράφο κλπ) :
JLL: Γαμώτο! Όλο κατουράς κόντρα στον άνεμο. Σήμερα ζεις,
αύριο πεθαίνεις. Έχεις μια ψυχή, δεν είσαι κανένα ζώο. Και η ψυχή είτε θα πάει
στον Παράδεισο είτε θα πάει στην κόλαση. Υπάρχουν μόνο δύο τόποι για να πας.
Την Ημέρα της Κρίσης, εσύ και εγώ θα δώσουμε λόγο για τα έργα που έχουμε κάνει,
τις αμαρτίες που έχουμε κάνει.
NT: Γιατί είσαι τόσο παθιασμένος με το θα πεθάνουμε και θα
πάμε στην κόλαση.
JLL: Είμαι ένας αμαρτωλός, το ξέρω. Σύντομα εσύ και εγώ
είναι θα πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με τα κρύα χέρια του θανάτου.
NT: Γιατί να πάμε στην κόλαση;
JLL: Επειδή ο Σατανάς έχει τη δύναμη δίπλα στο Θεό. Δεν είμαστε
πιστοί στον Θεό, είμαστε πιστοί στον Σατανά. Πρέπει να είσαι πιστός 24 ώρες την
ημέρα, αδελφέ. Όχι στα ενδιάμεσα. Ο πειρασμός είναι η μικρότερη αμαρτία. Ο
Ιησούς πειράστηκε, αλλά νίκησε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καθόμαστε εδώ
τώρα. Είσαι αυτό που είσαι. Θα υπηρετείς όποιον υπηρετείς στη Γη. Δεν μπορείς
να υπηρετείς δύο θεούς. Θα αγαπήσεις τον έναν και θα μισήσεις τον άλλον. Η
Βίβλος λέει ότι δεν μπορείς να υπηρετείς και τον Θεό και τον πλούτο. Δεν
μπορείς να υπηρετήσεις δύο θεούς. Θα αγαπήσεις τον έναν και θα μισήσεις τον
άλλον.
NT: Θεωρείς ότι ο Elvis πήγε στον Παράδεισο ή στην κόλαση;
JLL: Δεν θα με μπλέξεις σε αυτά. Θα σου πω, ότι σίγουρα είναι
κρίμα. Ο Elvis είχε αρκετό χρόνο για να προετοιμάσει τον εαυτό του. Του μίλησα
αρκετά για την ψυχή του. (Αρχίζει να τραγουδά το ‘Tumblin’ Tumbleweeds’). Ξέρεις, αυτοί είναι οι
μόνοι στυλίστες που έζησαν ποτέ: Al Jolson, Jimmie Rodgers, Hank Williams και
Jerry Lee Lewis. Μπορούσαν να γράψουν, να τραγουδήσουν, να κάνουν το yodel, να χορέψουν, να κάνουν
έρωτα, τα πάντα. Οι υπόλοιποι ηλίθιοι ή καβαλάνε κανένα καταραμένο άλογο, ή
αρπάζουν καμιά κιθάρα, ή πυροβολούν κάποιον σε κάποια ηλίθια ταινία.
NT: Ποιοι άλλοι πιανίστες σου αρέσουν;
JLL: Ο Chuck Berry. Χα! Δεν μπορώ να σκεφτώ οποιονδήποτε
άλλον. Δεν ξέρω κανέναν, αλλά εκτός από τον εαυτό μου. (Τραγουδάει) “Down the road, down the road, down the road apiece....”.
Θυμάμαι ότι ήταν κάποιος πιανίστας που το έκανε αυτό. Αυτό ήταν το 1947.
Στη συνέχεια, το '48 ήρθε το (τραγουδάει) “Have fryers, broilers, and good old barbecue
beef... you never seen such a sight, down at the house, the house, the house of
blue lights.” Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου, το ορκίζομαι. Οι
άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι κάνω αυτά τα τραγούδια από τότε που ήταν
νούμερο ένα, το 1947, το 1948. Από τότε που ήμουν μικρό παιδί, με αυτά
μεγάλωνα. (Τραγουδάει) “Down in New Orleans where everything’s fine, all them
cats are drinkin’ that wine.” Έχω το πρωτότυπο δίσκο αυτού, ‘Drinkin’ Wine, Spo-Dee-O-Dee’. Ο
ξάδελφός μου μου το έδωσε πριν από πολλά χρόνια. Το έπαιξα και έπαιξα μέχρι που
έβγαλα. Υπήρχε αυτό το τραγούδι, αλλά όχι σαν τη δική μου εκδοχή. Ένα τραγούδι
μπορεί να είναι καλό, αλλά δεν μπορεί να είναι μεγάλο, μέχρι να το παίξω εγώ.
NT: Έχεις βαρεθεί ποτέ να παίζεις το ‘Great Balls of Fire’ κάθε βράδυ;
JLL: Πρέπει να το παίξω. Οι τύποι από κάτω θα φωνάζουν να
τους επιστρέψουμε τα χρήματά τους, αν δεν το παίξω. Θέλω να πω, πουλήσαμε 38,
39 εκατομμύρια δίσκους με αυτό. Το ‘Whole Lotta Shakin’ πούλησε πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους, αν το
πιστεύεις. Ο τύπος που το έγραψε, αυτός είναι νεκρός. Έχει υπάρξει μεγάλη
διαμάχη για το ποιος το έγραψε. Δεν ξέρω ακριβώς ποιος το έγραψε. Ξανά πήγα στο
δικαστήριο. Η Big Mama Thornton το έπαιξε. Δεν το έπαιξε όπως το έπαιξα εγώ,
όμως. Ξαναέγραψα ολόκληρο το τραγούδι. Είναι αστείο που εγώ και ο Elvis έχουμε
δύο μεγάλους δίσκους από την Big Mama Thornton. Είναι παράξενο. Είναι νεκρή εδώ
και πολλά χρόνια.
NT: Είναι αλήθεια, Τζέρι, ότι οι πρόγονοί σου ήταν
ιδιοκτήτες της πόλης Μονρόε στην Λουιζιάνα;
JLL: Αυτό είναι γεγονός. Πριν ήταν η Φυτεία Lewis. Ήταν του
προ-προ-πάππου μου. Μπορούσε με τη γροθιά του να χτυπήσει ένα άλογο και να
πέσει κάτω. Ήταν a hell of a man,
ο γέρο Lewis. Στη
συνέχεια άφησε ελεύθερους τους δούλους του. Μεγάλη ιστορία, αυτοί οι Lewis.
Άγριοι πότες. Άγριοι χαρτοπαίκτες. Αμαρτωλοί, όλοι τους. Σου λέω, γιε μου.
Είμαι ένας κακός, κακός άνθρωπος.
NT: Θα ταίριαζες σε εκείνη την εποχή.
JLL: Φίλε, θα μπορούσα να πάρω αυτό εδώ το μαγνητόφωνο και
να το πετάξω πάνω σου ...
NT: Γιατί στην ευχή να θες να κάνεις κάτι τέτοιο;
JLL: Μόνο για να αποδείξω ότι μπορώ.
NT: Πιστεύεις πραγματικά ότι είσαι τόσο κακός, Τζέρι;
JLL: Να πάρει, δεν ξέρω. Δεν το πιστεύω. Οι άλλοι λένε ότι
είμαι. Πάντα με λένε “the Killer”.
Συχνά αναρωτιέμαι γιατί. Νομίζω ότι αυτό το λένε για την μουσική μου, όχι ότι
γυρνάω και σκοτώνω ανθρώπους. Να πάρει, το μόνο πράγμα που σκότωσα ποτέ ήταν ένα
κουνούπι Λουιζιάνα. The
Killer. Θεέ μου, μισώ αυτό το καταραμένο όνομα.
.jpg)
