The Brenda Lee story

Η Brenda Lee, είναι μία από τις μεγαλύτερες γυναικείες φωνές στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής. Τραγούδησε rockabilly, ποπ και country και είχε 37 επιτυχίες στα αμερικάνικα τσαρτς κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, αριθμό που ξεπερνάει μόνο ο Elvis Presley, οι Beatles, ο Ray Charles και η Connie Francis.

Η Lee είναι περισσότερο γνωστή για τις επιτυχίες "I'm Sorry" (1960) και το χριστουγεννιάτικο "Rockin' Around the Christmas Tree" (1958).

Με ύψος μόλις 4 πόδια και 9 ίντσες, (1,45!!), πήρε το ψευδώνυμο Little Miss Dynamite το 1957 μετά την ηχογράφηση του τραγουδιού "Dynamite".

Η Lee γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1944, ως Brenda Mae Tarpley, στην Ατλάντα της Γεωργίας. Η οικογένειά της ήταν φτωχή. Μοιραζόταν το ίδιο κρεβάτι με δύο αδέλφια της σε μικρό σπίτι που δεν είχε νερό. Η ζωή της είχε ως επίκεντρο τους γονείς της που έψαχναν για δουλειά και την Εκκλησία των Βαπτιστών όπου τραγουδούσε σόλο κάθε Κυριακή.

Η Lee ήταν ένα μουσικό θαύμα. Αν και στον σπίτι της έλειπε η υδραυλική εγκατάσταση, υπήρχε όμως ένα μικρό ραδιόφωνο, που γοήτευε την Brenda από μωρό. Όταν έγινε δύο ετών, μπορούσε να σφυρίξει τη μελωδία των τραγουδιών που άκουγε στο ραδιόφωνο.

Η φωνή της, το όμορφο πρόσωπό της και η σκηνική της παρουσία, κέρδισαν την προσοχή από την ηλικία μόλις των πέντε χρονών. Στην ηλικία των έξι ετών, κέρδισε σε έναν τοπικό διαγωνισμό τραγουδιού που χρηματοδοτούσαν τοπικά δημοτικά σχολεία. Το έπαθλο ήταν μια ζωντανή εμφάνιση σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στην Ατλάντα, το Starmakers Revue, όπου τραγούδησε το επόμενο έτος.

Ο πατέρας της πέθανε το 1953, και από τη στιγμή που έφτασε στην ηλικία των δέκα, ήταν αυτή ο κύριος τροφοδότης της οικογένειάς της μέσα από το τραγούδι σε εκδηλώσεις και σε τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και τηλεοπτικές εκπομπές. Το 1955, η μητέρα της, Grayce Tarpley, ξαναπαντρεύτηκε με τον Buell "Jay" Rainwater, ο οποίος μετακίνησε την οικογένεια στο Σινσινάτι του Οχάιο, όπου εργάστηκε στο Jimmy Skinner Music Center. Η Lee έπαιζε με τον Skinner στο κατάστημα δίσκων σε πρόγραμμα που μετέδιδε ο ραδιοφωνικός σταθμός του Κεντάκι WNOP-AM. Η οικογένεια σύντομα επέστρεψε στη Γεωργία, και στην πόλη Augusta, και η Lee εμφανίστηκε στην εκπομπή ‘The Peach Blossom Special’ στο σταθμό WJAT-AM στο Swainsboro.

Η είσοδός της στην show business ήρθε το Φεβρουάριο του 1955, όταν εμφανίστηκε σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό του Swainsboro για να δείτε τον Red Foley και ένας DJ έπεισε τον Foley να την ακούσει να τραγουδάει. Ο Foley ενθουσιάστηκε με την φωνή της και αμέσως συμφώνησε να την αφήσει να εκτελέσει το "Jambalaya» στη σκηνή εκείνο το βράδυ.

Το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα και αρνήθηκε να την αφήσει να αποχωρήσει από τη σκηνή, μέχρι να τραγουδήσει τρία ακόμη τραγούδια. Στις 31 Μαρτίου 1955, η 10χρονη Brenda έκανε το ντεμπούτο της στο Ozark Jubilee στο Σπρίνγκφιλντ του Μισσούρι.

Μετά από δύο μήνες, στις 30 Ιούλη 1956, η Decca Records της πρόσφερε ένα συμβόλαιο, και ο πρώτος δίσκος ήταν το "Jambayala" μαζί με το (ένα από τα αγαπημένα μου) "Bigelow 6-200".

Το 1957, το "One Step at a Time", έγινε επιτυχία και το επόμενο hit της, το "Dynamite", της έδωσε το παρατσούκλι Little Miss Dynamite.

Η Lee έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960 με rockabilly και rock and roll τραγούδια.

Οι μεγαλύτερες επιτυχίες της είναι: "Jambalaya", "Sweet Nothin's" (No. 4) (που έγραψε ο Ronnie Self), "I Want to Be Wanted" (No. 1) και το υπέροχο "All Alone Am I" (No. 3) (του Μάνου Χατζηδάκη – ‘Μην τον ρωτάς τον ουρανό’).

Επίσης : "Fool no 1" (No. 3), "That's All You Gotta Do" (No. 6), "Emotions" (No. 7), "You Can Depend on Me" (No. 6), "Dum Dum" (No. 4), 1962's "Break It to Me Gently" (No. 2), "Everybody Loves Me But You" (No. 6) και "As Usual" (No. 12).

Το μεγαλύτερο σε πωλήσεις τραγούδι της καριέρας Lee ήταν ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Το 1958, όταν ήταν 13, ο παραγωγός Owen Bradley της ζήτησε να γράψει ένα νέο τραγούδι από τον Johnny Marks, που έγραφε επιτυχημένα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια για τραγουδιστές της country. Η Lee τραγούδησε το "Rockin' Around the Christmas Tree", τον Ιούλιο με κιθαρίστα τον Hank Garland. Η Decca το κυκλοφόρησε ως single το Νοέμβριο, αλλά αρχικά, πούλησε μόνο 5.000 αντίτυπα. Ωστόσο, πούλησε τελικά, πάνω από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα.

Το 1960, ηχογράφησε το δημοφιλέστερο τραγούδι της, "I'm Sorry", το οποίο έφτασε στο Νο. 1 του Billboard. Ήταν ο πρώτος της χρυσός δίσκος και ήταν υποψήφια για βραβείο Grammy.

Το τελευταίο της single στα top ten των pop charts ήταν με το "Losing You" (νο 6), το 1963, ενώ ένα άλλο ήταν το "Coming On Strong" (το 1966) και το "Is It True?" (το 1964).

Η Lee ήταν δημοφιλής στο Ηνωμένο Βασίλειο από την αρχή της καριέρας της. Είχε δύο επιτυχίες στο top 10 της Μ. Βρετανίας που δεν είχαν κυκλοφορήσει ως singles στην πατρίδα της: το "Speak To Me Pretty" που έφτασε στο νούμερο 3, στις αρχές του 1962, και το "Here Comes That Feeling", που έφθασε στο νο 5.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, η Lee καθιερώθηκε ως καλλιτέχνης της country μουσικής, και κέρδισε μια σειρά από top ten hits στα country charts. Η πρώτη επιτυχία ήταν το "Nobody Wins" (1973) που έφτασε στην πρώτη πεντάδα εκείνη την άνοιξη και έγινε η τελευταία της επιτυχία στο Top 100. Άλλες σημαντικές επιτυχίες ήταν: "Sunday Sunrise", "Wrong Ideas", "Big Four Poster Bed", "Rock On Baby" και "He's My Rock".

Μετά ακολούθησαν τα: "Tell Me What It's Like", "The Cowboy and the Dandy" και "Broken Trust". Στο άλμπουμ της του 1982, ‘The Winning Hand’, μαζί με την Lee ακούγονται οι: Dolly Parton, Kris Kristofferson και Willie Nelson, ενώ έκανε την έκπληξη, φτάνοντας στην πρώτη δεκάδα των country άλμπουμ. Το τελευταίο γνωστό hit της ήταν το 1985 με τίτλο "Hallelujah, I Love Her So", ντουέτο με τον George Jones.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, Lee συνέχισε να ηχογραφεί και να εμφανίζεται σε όλο τον κόσμο, μέχρι και σήμερα.

Παρά το γεγονός ότι τα τραγούδια της Lee συχνά αναφέρονταν σε χαμένες αγάπες, και παρόλο που έχασε τον πατέρα της σε νεαρή ηλικία, ο γάμος της με τον Ronnie Shacklett το 1963 παρέμεινε δυνατός. Έχουν δύο κόρες, την Jolie και την Julie (που ονομάστηκε έτσι από την κόρη της Patsy Cline) και τρία εγγόνια, τον Taylor, τον Jordan και τον Charley.