The Buddy Holly story

Ο Buddy Holly γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1936, στο Lubbock (Λούμποκ) του Τέξας, σαν Charles Hardin Holley. Το όνομα "Buddy" (φιλαράκος) του το έδωσαν γιατί ήταν καλός με όλους.
Η γεωγραφική θέση του Λούμποκ μας αφήνει να συμπεράνουμε πως, στα νεανικά του χρόνια, ο Holly θα πρέπει να άκουγε μεξικάνικη μουσική, μουσική των μαύρων και από Hillbilly. Τούτη η μουσική πολυμορφία αποδείχτηκε αργότερα ζωτικής σημασίας για την ευελιξία που επρόκειτο να δείξει.

Στα πρώτα νεανικά του χρόνια άρχισε να μαθαίνει βιολί, αλλά σύντομα προτίμησε την κιθάρα. Έδειξε από νωρίς ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μουσική country και έεώ πήγαινε ακόμα σχολείο είχε το δικό του σώου στον τοπικό ραδιοσταθμό KDAV Τον συνόδευε τότε ο Bob Montgomery και το 1954 οι δυό τους γράψανε μερικούς δοκιμαστικούς δίσκους country που κυκλοφορήσανε μετά το θάνατο του Ηοlly σαν «Holly In the Hills».

Μαζί με τον μπασίστα Larry Welborn, ο Holly και ο Montgomery εμφανίζονταν που και που σαν «τοπικά ταλέντα», όταν κάποιο περιοδεύον σώου επισκεπτότανε την πόλη τους. Μετά απ’ αύτές τις εμφανίσεις, και με τη βοήθεια του ντίσκ-τζόκεϋ του KDAV, Dave Stone, του μάνατζερ του Νάσβιλ, Eddie Crandall και του μουσικού εκδότη Jim Denny, ο Buddy Holly υπόγραψε συμβόλαιο το 1956 με την εταιρία Decca για να γράψει μερικούς δίσκους στο Νάσβιλ. Κυκλοφορήσανε δυό χωρίς καμμιά επιτυχία και προτού λήξει το συμβόλαιό του με τη Decca, ο Ηοlly άρχισε να ψάχνει γι’ αλλού, ξέροντας πως δεν θα ανανεωνότανε.

Μολονότι η Decca δεν επιφύλαξε καμμιά ιδιαίτερη περιποίηση για τον Holly (δεν πρόσεξε ιδιαίτερα τη δουλειά του - τον πλασάρισε όπως θα πλασάριζε οποιονδήποτε άλλο νεαρό φερέλπιδα), τούτες οι πρώτες ηχογραφήσεις είχανε σαν αποτέλεσμα δυο κλασσικά κομμάτια του Holly: τα «Midnight Shift» και «Rock Around With Ollie Lee».



Παράλληλα, ο Holly συνεργάστηκε με μουσικούς σαν τον Sonny Curtis και τον Jerry Allison, που αργότερα θα παίζανε στους Crickets. Ο Allison και ο Holly ήτανε συμμαθητές στο σχολείο και συχνά είχανε παίξει μαζί σαν ντουέτο ντραμς-κιθάρας. Το 1955, όταν οι δυο τους άρχισαν να παίζουνε επαγγελματικά, ήταν ακόμα ασυνήθιστο να βρεις ντραμς σε ένα συγκρότημα country μουσικής.

Λίγο μετά την τελευταία ηχογράφησή του για τη Decca, ο Holly άρχισε να δουλεύει στο στούντιο του Norman Petty, στο Κλόβις του Νέου Μεξικού. Ο Petty, που ήταν επίσης αρχηγός μιας ορχήστρας ελαφράς μουσικής, είχε την ασυνήθιστη αρχή να χρεώνει με το τραγούδι, αντί με την ώρα - έτσι, οι μουσικοί μπορούσανε να δουλέψουνε με λιγότερη πίεση. Ο Holly, ο Allison και ο Welborn, μαζί με ένα τοπικό φωνητικό κουαρτέτο που περιλάμβανε το μελλοντικό μέλος των Crickets, Niki Sullivan, ηχογράφησαν τα «That’ ll Be The Day» και «I’ m Looking For Someone To Love» το Φλεβάρη του 1957. Ο Petty έδωσε πρώτα τα τραγούδια στην εταιρία Roulette στη Νέα Υόρκη, μια που η εταιρία αυτή είχε ήδη κυκλοφορήσει επιτυχίες με τους Buddy Knox και Jimmy Bowen, ηχογραφημένες στο στούντιό του. Η Roulette δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον κι’ έτσι τελικά ο Holly και οι Crickets υπόγραψαν συμβόλαιο με την Coral.



Το «That’ ll Be The Day» έφτασε στο νούμερο 3 στην Αμερική και το νούμερο 1 στην Αγγλία και το ακολούθησε, με σχεδόν παρόμοια επιτυχία, το «Oh, Boy» με φλιπσάιντ το «Not Fade Away». Σ’ αυτή την περίοδο, ο Joe Mauldin είχε γίνει ο μπασίστας των Crickets, με τον Niki Sullivan στη ρυθμική κιθάρα.





Προτού περάσει πολύς καιρός, ο Petty, που είχε αναλάβει καθήκοντα μάνατζερ, άρχισε να ηχογραφεί τον Holly τόσο σαν σόλο καλλιτέχνη, όσο και με τη συνοδεία των Crickets - άσχετα αν σ’ όλες σχεδόν τις ηχογραφήσεις οι μουσικοί ήτανε οι ίδιοι. Ή πρώτη επιτυχία του Holly με το δικό του όνομα μόνο ήταν το «Peggy Sue», στα τέλη του 1957, και ακολουθήθηκε, στην Αγγλία, από το «Listen To Me» και στις δυο χώρες, τα “Rave On” και το κομμάτι του Bobby Darin, “Early In The Morning”.

Το τραγούδι αρχικά ονομαζόταν "Cindy Lou", από το όνομα της ανιψιάς του Buddy. Ο τίτλος άλλαξε αργότερα σε «Peggy Sue» που ήταν το όνομα της φίλης του Jerry Allison (και μέλλουσας συζύγου του), Peggy Sue Gerron, με τον οποίο τα είχαν πρόσφατα χαλάσει.



Το «Peggy Sue» ανέβηκε μέχρι το νούμερο 3 του αμερικάνικου τοπ και μέχρι το νούμερο ό του αγγλικού, το «Listen To Me» έφτασε το νούμερο 16 του αγγλικού τοπ, το “Rave On” ανέβηκε μέχρι το νούμερο 5 στην Αγγλία και το «Early In The Morning» έφτασε το νούμερο 17 του αγγλικού τοπ. Στο μεταξύ, μέχρι το 1958, ο Holly είχε αρχίσει να ηχογραφεί, τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στο Κλόβις, χωρίς τους Crickets.



Μετά από μια περιοδεία στην Αγγλία μέσα στο 1958 με τους Crickets, ο Holly παντρεύτηκε τη Maria Elena Santiago και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Οι υπόλοιποι Crickets δεν ήθελαν να μείνουν στην αμερικάνικη μεγαλούπολη και έτσι χώρισαν οριστικά από τον Holly. Ο Petty προσπάθησε να διευρύνει την καριέρα του Holly και έτσι τον έβαλε να ηχογραφήσει με την ορχήστρα του Dick Jacobs. Το πιο σημαντικό κομμάτι από αυτή τη συνεργασία ήταν το «It Doesn’t Matter Anymore», (το έγραψε ο Paul Anka) που έφτασε μέχρι το νούμερο 1 στην Αγγλία και το νούμερο 13 στην Αμερική.

Το συγκρότημα που συνόδευε τώρα τον Holly στις ζωντανές εμφανίσεις του περιλάμβανε τον Tommy Allsup, που είχε φέρει παλαιότερα ο Holly στους Crickets για να παίξει λήντ κιθάρα (ο ίδιος ο Holly, αντίθετα μ’ ότι νομίζουν πολλοί, δεν έπαιζε λήντ κιθάρα σε όλους τους δίσκους του). Άλλοι σημαντικοί μουσικοί με τους οποίους δούλευε ο Holly τούτη την περίοδο περιλαμβάνανε τον σαξοφωνίστα King Curtis και το νεαρό Waylon Jennings, που ο Holly έκανε την παραγωγή του πρώτου του σόλο δίσκου, «Jole Blon».







Στις αρχές του 1959, η καριέρα του Buddy Holly βρισκότανε σ’ ένα περίεργο σημείο. Παρά τις πρώτες επιτυχίες του, τόσο σαν σόλο καλλιτέχνη, όσο και με τους Crickets και παρά τις επίπονες προσπάθειες που κατέβαλε για να αγκαλιάσει ακόμα πιο σφιχτά την επιτυχία, τίποτε δεν έδειχνε πως, εμπορικά τουλάχιστον, θα κατάφερνε να ξεχωρίσει από τους δεκάδες άλλους ερμηνευτές του ροκ της εποχής του. Είναι πολύ πιθανό πως, αν ζούσε, θα κατόρθωνε να προσφέρει κάτι το διαφορετικό και να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τη φήμη του που, έτσι κι’ αλλιώς, πήρε γιγαντιαίες διαστάσεις μετά το θάνατό του.

Ο Buddy Holly σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στις 3 Φλεβάρη του 1959, μαζί με τους Ritchie Valens και Big Bopper. Το αεροπλάνο τους έγινε κομμάτια λίγο μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο του Μαίηζον (Αιόβα) με προορισμό τις πόλεις Κλήαρ Λαίηκ και Φάργκο, όπου ο Holly θα εμφανιζότανε μαζί με τους άλλους καλλιτέχνες. Λίγο πριν πεθάνει, ο δίσκος του «Heartbeat» είχε μπει στο αμερικάνικο τοπ -100 και, από ότι φαινότανε, δεν θα πήγαινε πολύ ψηλότερα από τις χαμηλότερες θέσεις του - σημάδι της πτώσης της δημοτικότητάς του.

Μετά το θάνατό του, ωστόσο, ο Petty άρχισε να κυκλοφορεί δίσκους που είχε ηχογραφήσει παλαιότερα ο Holly και που δεν είχανε κυκλοφορήσει - με πρώτο τον «It Doesn’t Matter Anymore»/ «Raining In My Heart», που όπως είπαμε έφτασε το νούμερο 1 του εγγλέζικου και το νούμερο 13 του αμερικάνικου τοπ, το Μάρτη του 1959. Από κει και μετά ακολούθησε, μέχρι το 1963, μια αλυσίδα από επιτυχίες: ο κόσμος είχε ανακαλύψει τον Buddy Holly, αλλά κάπως αργά για τον ίδιο...
Στις επιτυχίες αυτές περιλαμβάνονται τα «Peggy Sue Got Married», “Baby I Don’t Care”, “Reminiscing”, “Brown Handsome Man”, “Bo Didley”, “Wishing”.









Η έγκυος γυναίκα του Χόλι, χήρα μετά από μόλις έξι μήνες γάμου, απέβαλε αμέσως μετά, τερματίζοντας έτσι το μέρος του οικογενειακού δέντρου του Holly. Η αποβολή αυτή φέρεται να οφείλεται σε «ψυχολογικά τραύματα».

Η María Elena Holly δεν παρέστη στην κηδεία, και ποτέ δεν έχει επισκεφθεί το μνήμα. Είπε αργότερα το Avalanche-Journal:
«Κατά κάποιο τρόπο, κατηγορώ τον εαυτό μου. Δεν αισθανόμουν καλά όταν έφυγε. Ήμουν δύο εβδομάδων έγκυος, και ήθελα τον Buddy να μείνει μαζί μου, αλλά είχε προγραμματιστεί η περιοδεία. Ήταν η μόνη φορά που δεν ήμουν μαζί του. Και κατηγορώ τον εαυτό μου γιατί ξέρω ότι, εάν μόνο είχα πάει μαζί, ο Buddy δεν θα είχε πάρει το αεροπλάνο αυτό.

Το πρώτο τραγούδι προς τιμή των χαμένων μουσικών ήταν το "Three Stars" του Eddie Cochran. Αυτό το τραγούδι ηχογραφήθηκε μόλις μια μέρα μετά την καταστροφή.



Δώδεκα χρόνια αργότερα, το 1971, ο Don McLean κυκλοφόρησε ένα single, το "Pie American», σε ανάμνηση του θανάτου του Buddy Holly αλλά και περαιτέρω την απώλεια της αθωότητας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Don McLean άρχισε την αναφορά στην τραγωδία ως «η ημέρα που η μουσική πέθανε» ("The Day the Music Died"), που από τότε έμεινε ως σλόγκαν.

Ο Holly είπε κάποτε: «Τα χρωστάμε όλα στον Elvis». Αμέτρητα αστέρια της δεκαετίας του ‘60 έχουνε ένα ανάλογο χρέος απέναντι στον Holly. Ήτανε ένας από τους δυο μεγάλους τραγουδιστές/συνθέτες/μουσικούς της μουσικής ποπ στη δεκαετία του ‘50 (ο άλλος είναι ο Chuck Berry). Ήτανε ένας πρωτοπόρος της σύνθεσης δυο κιθάρες/μπάσο/ντράμς, που αργότερα θα γινότανε τόσο δημοφιλής, με πρώτους πιστούς τους Beatles. Εκτός από τους Beatles, άλλοι που επηρεάστηκαν από τον Holly ήταν, μεταξύ άλλων : Elvis Costello, The Rolling Stones, Bob Dylan και Eric Clapton. Ένας 17χρονος Bob Dylan τον είχε δει σε συναυλία στις 31 Ιανουαρίου 1959, δύο μόλις βράδια πριν σκοτωθεί.

Το 2004, το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε τον Holly στην θέση 13 μεταξύ των "Πενήντα Μεγαλύτερων Καλλιτεχνών Όλων των Εποχών".

Σχεδόν οτιδήποτε που μπορεί να πει ένα ποπ τραγούδι ειπώθηκε από τον 22χρονο Holly πάνω από δυο δεκαετίες πριν. Η μεγάλη επιρροή του, τόσο στην αμερικάνικη όσο και στην αγγλική μουσική σκηνή, είναι κάτι το αναμφισβήτητο και είναι τραγική ειρωνεία το γεγονός πως ο Holly δεν έζησε για να δει τα τραγούδια του να αποκτούν την εμπορικότητα που πάντοτε ονειρευότανε και τους εκατοντάδες σύγχρονους καλλιτέχνες που αναφέρουνε σήμερα με σεβασμό το όνομά του.

Το Hollywood ασχολήθηκε με την ιστορία της ζωής του Holly με την ταινία ‘The Buddy Holly Story’ με τον Gary Busey ως Holly ο οποίος έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ (για την ταινία βλέπε ΕΔΩ). Η ταινία επικρίθηκε ευρέως από την ροκ κοινότητα και τους φίλους και την οικογένειά του Holly για τις ανακρίβειες του.



Αυτό οδήγησε τον Paul McCartney να φτιάξει το δικό του ντοκιμαντέρ για τον Holly το 1985, με τίτλο ‘The Real Buddy Holly Story’, με συνεντεύξεις των Keith Richards, Phil και Don Everly, Sonny Curtis, Jerry Allison, οικογένεια Χόλι, McCartney και του ίδιου, μεταξύ άλλων.

Το 1987, ο Marshall Crenshaw έκανε τον Buddy Holly στην ταινία ‘La Bamba’ (βλ. ΕΔΩ).