The Connie Francis story

Η Connie Francis (κανονικό όνομα: Concetta Rosa Maria Franconero), γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1938 στο Newark του New Jersey σε οικογένεια Ιταλών μεταναστών.

Ξεκίνησε την καριέρα της στα τρία, παίζοντας ακορντεόν που της αγόρασε ο πατέρας της. Το όνειρο του πατέρα της ήταν η κόρη του να έχει κάποτε τη δική της μουσική σχολή. Στην ηλικία των δέκα, έγινε δεκτή στο Startime, μια τηλεοπτική εκπομπή της Νέας Υόρκης που εμφανίζονταν ταλαντούχα παιδιά τραγουδιστές και καλλιτέχνες. Πρώτη φορά θα έπαιζε κάποιος ακορντεόν. Ο παρουσιαστής, ο θρυλικός τηλεοπτικός κυνηγός ταλέντων Arthur Godfrey, δυσκολεύτηκε να προφέρει το όνομά της και πρότεινε κάτι "εύκολο και ιρλανδικό", το οποίο μετατράπηκε σε Francis. Τελικά στην Francis δόθηκε μια εβδομαδιαία εκπομπή στο Startime για τέσσερα χρόνια, στην οποία πλέον τραγουδούσε.

Αφού καμία δισκογραφική εταιρία δεν την δεχόταν, η 16χρονη Francis υπέγραψε συμβόλαιο με την MGM μόνο επειδή ένα από τα τραγούδια στο demo της, το "Freddy", ήταν και το όνομα του γιου του προέδρου! Το "Freddy" κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1955 ως το πρώτο single της. Μετά από μια σειρά αποτυχίες, στις 2 Οκτωβρίου 1957 και καθώς είχε πρόσφατα αποδεχθεί μια προπληρωμένη υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, σχεδίαζε να βάλει τέλος στην καριέρα της ως τραγουδίστρια. Έχοντας ηχογραφήσει δύο τραγούδια, ευχαρίστησε τους τεχνικούς και τους μουσικούς, πιστεύοντας ότι δεν θα ηχογραφήσει τρίτο, ένα παλιό τραγούδι από το 1923, το "Who's Sorry Now?" που είχαν γράψει οι Bert Kalmar και Harry Ruby, ένα τραγούδι που ακούστηκε και στην ταινία των αδελφών Marx Brothers “A Night in Casablanca” (1946). Όταν ο Dick Clark το έπαιξε στο American Bandstand, είπε στα οκτώ εκατομμύρια τηλεθεατές της συναυλίας ότι η Connie Francis ήταν «μια νέα τραγουδίστρια που κατευθύνεται κατ 'ευθείαν για το νούμερο ένα».

Το "Who's Sorry Now?" ήταν η πρώτη από τις μεγάλες επιτυχίες της Francis σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέχρι το 1967, είχε πουλήσει 35 εκατομμύρια παγκοσμίως, με 35 τραγούδια που ανέβηκαν στα Top 40 των αμερικάνικων charts και με αρκετούς που ανέβηκαν στο νούμερο ένα ("Everybody's Somebody's Fool", "My Heart Has a Mind of Its Own", "Don't Break the Heart That Loves You" και "Stupid Cupid"). 

Το 1963 κυκλοφόρησε το "In the Summer of His Years", το οποίο γράφτηκε ως φόρο τιμής στον δολοφονημένο John F. Kennedy.

Η Francis είχε μια άνεση με τις γλώσσες και ήταν ένα από τα πρώτα ονόματα της ποπ που ηχογράφησε τα τραγούδια της σε άλλες γλώσσες. Το “Where the Boys Are” από την ομώνυμη ταινία του 1961 το τραγούδησε σε έξι γλώσσες. 

Τραγούδησε ακόμα και στα ελληνικά το «Τα Παιδιά του Πειραιά»!

Έχει πρωταγωνιστήσει σε τέσσερις ταινίες, τραγουδούσε σε ταινίες για ηθοποιούς που δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν και ήταν φιλοξενούμενη σε αμέτρητα τηλεοπτικά σόου. Τα άλμπουμ της στα ιταλικά και τα εβραϊκά μεταμόρφωσαν την Francis από ένα εφηβικό είδωλο σε μια ώριμη ερμηνεύτρια σε κορυφαία νυχτερινά κέντρα σε όλο τον κόσμο. Υπήρξε επίσης και συνθέτρια σε τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες από άλλους καλλιτέχνες, όπως το "Somewhere My Love" (Andy Williams), το "Strangers in the Night", το "Angel in the Morning" και το "When Will the Apples Fall".

Λόγω των μεταβαλλόμενων τάσεων στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 1960, δηλαδή της βρετανικής εισβολής, οι επιτυχίες στα charts του Billboard άρχισε να εξαφανίζεται μετά το 1963. Το 1962 είχε την τελευταία επιτυχία το "Vacation". Τα singles της συνέχισαν να φτάνουν στην κορυφή των 40 στο US Hot 100 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60, με την τελευταία της κορυφαία συμμετοχή να είναι το "Be Anything (Be Be Mine)" του 1964.

Στα τέλη του 1969, η σύμβαση της με την MGM Records έληξε και αποφάσισε να μην συνεχίσει πλέον, κουρασμένη από σχεδόν 15 χρόνια αδιάκοπων ηχογραφήσεων, ζωντανών εμφανίσεων, τηλεοπτικής και κινηματογραφικής δουλειά και ταξιδιών και να ζήσει μια οικογενειακή ζωή σχεδόν αποσυρμένη με τον τρίτο σύζυγό της. Από το 1970 έως το 1973, η Francis εμφανίστηκε μόνο περιστασιακά ως προσκεκλημένη σε τηλεοπτικές εκπομπές.

Επέστρεψε στο στούντιο το 1973, για το "The Answer". Το 1974, ο σύζυγός της την ενθάρρυνε να επιστρέψει στη σκηνή, με καταστροφικές συνέπειες. Μετά την τρίτη της παράσταση, βιάστηκε στο ξενοδοχείο όπου διέμενε. Αυτό το συμβάν συνέβαλε στο τέλος του γάμου της. Ακολούθησαν και άλλα τραγικά περιστατικά όπως όταν μετά από μία εγχείρηση το 1975 έχασε για ένα διάστημα τελείως την φωνή της και το 1981 που δολοφονήθηκε άγρια ​​ο αδελφός της από εκτελεστές της Μαφίας, έπεσε σε κατάθλιψη, ενώ διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή. Τελικά επέστρεψε στη σκηνή και την ηχογράφηση το 1989, και συνεχίζει να τραγουδάει σε sold-out ακροατήρια.