The Bobby Vinton story

Ο Bobby Vinton γεννήθηκε ως Robert Stanley Vinton, Jr. στις 16 Απριλίου 1935, στο Canonsburg της Pennsylvania (γενέτειρα και του Perry Como), σε οικογένεια πολωνικής και λιθουανικής καταγωγής (αρχικά το επώνυμο του Πολωνού πατέρα του ήταν Vintula). Μάλιστα στους κύκλους της pop μουσικής ήταν γνωστός και ως «Ο Πολωνός Πρίγκιπας» (“The Polish Prince"). Οι γονείς του ήταν μουσικοί και τον ενθάρρυναν για το ενδιαφέρον του για την μουσική.

Στα 16 του, ο Vinton σχημάτισε την πρώτη του μπάντα, η οποία έπαιζε σε clubs γύρω από την περιοχή του Πίτσμπουργκ. Με τα χρήματα που κέρδιζε, μπόρεσε και σπούδασε στο κολέγιο και πήρε πτυχίο μουσικής σύνθεσης. Αφού υπηρέτησε στον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Vinton υπέγραψε στην Epic Records το 1960 ως bandleader και με την μπάντα του εμφανίστηκε στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Talent Scouts του Guy Lombardo.  

Ωστόσο, δύο άλμπουμ που έβγαλε και μερικά singles δεν ήταν επιτυχημένα, και ενώ η Epic ήταν έτοιμη να τον διώξει, ο Vinton βρήκε το πρώτο του hit, το οποίο ήταν το "Roses Are Red (My Love)", το 1962. Το τραγούδι έμεινε τέσσερις εβδομάδες στο Billboard Hot 100 και η επιτυχία του έγινε αφορμή η Epic να ανανεώσει το συμβόλαιο του Vinton και να τον προωθήσει πλέον ως solo τραγουδιστή.

Το πιο διάσημο τραγούδι του είναι το "Blue Velvet" του 1963, ήταν μια μικρή επιτυχία για τον Tony Bennett το 1951, το οποίο επίσης πήγε στο νούμερο ένα. 23 χρόνια αργότερα, ο David Lynch ονόμασε την ταινία του "Blue Velvet" εξ αιτίας αυτού του τραγουδιού. Το 1990, το "Blue Velvet" έφθασε στον αριθμό 2 στο UK Singles Chart, αφού εμφανίστηκε σε μια διαφήμιση της Nivea.

Το 1964, ο Vinton είχε δύο επιτυχίες στο νούμερο 1, το "There I Said It Again" (ήταν νο 1 επιτυχία το 1945 για τον Vaughn Monroe) και το "Mr. Lonely". Ο Vinton έγραψε το "Mr. Lonely" κατά τη διάρκεια της θητείας του στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Το τραγούδι έφτασε στον νο 1 στο Hot 100 στις 12 Δεκεμβρίου 1964. Το τραγούδι έγινε διάσημο στην Ελλάδα από την ταινία "Γρανίτα από Λεμόνι".

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Vinton σημείωσε μεγάλες επιτυχίες κατά τη διάρκεια της «βρετανικής εισβολής», σημειώνοντας 16 κορυφαίες επιτυχίες. Το 1965, ο Vinton συνέχισε την "Lonely" επιτυχία του με το "L-O-N-E-L-Y", ενώ το 1966 τραγούδησε το "Long Lonely Nights" (τραγούδι του 1957) που έφθασε στο νο 12. Το 1966 το "Coming Home Soldier", έφτασε στο νο 11 στο Hot 100 και ήταν ένα από τα αγαπημένα τραγούδια των στρατιωτών κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και του Πολέμου του Βιετνάμ. Το 1967 το "Please Love Me Forever" (τραγούδι του 1957 που τραγούδησε ο Tommy Edwards), έφθασε στο νούμερο 6. Η επιτυχία του 1968, το "Love Me How You Love Me", έφτασε στο νο 9 και πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Το 1972 το "Ev'ry Day of My Life", έφτασε στο νο 24. Παρά τις επιτυχίες αυτές η Epic Records έσπασε το συμβόλαιο με τον Vinton, ισχυριζόμενη ότι δεν μπορούσε να κάνει άλλες επιτυχίες. Το 1975 παρουσίασε το The Bobby Vinton Show, εκπομπή που κράτησε μέχρι το 1978.  

Ο Vinton εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες, όπως το “Surf Party” το 1964, στο “Big Jake” με τον John Wayne το 1971, και πάλι μαζί του στο “The Train Robbers” το 1973.