Η ιστορία του Teddy Boy κινήματος

Η Teddy Βoy σκηνή εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1950 σε μια Βρετανία που έφτανε στο τέλος της μεταπολεμικής λιτότητας και αποτέλεσε την πρώτη εμφάνιση νεανικής υποκουλτούρας της βρετανικής νεολαίας. 

Η έκρηξη του αμερικάνικου καταναλωτισμού του 1950 δεν είχε φτάσει στην Βρετανία μέχρι τη δεκαετία του 1960, αλλά οι έφηβοι, ωστόσο, της εργατικής τάξης μπορούσαν για πρώτη φορά να αντέξουν οικονομικά να αγοράσουν καλά ρούχα, ένα ποδήλατο ή μία μοτοσικλέτα και να ξοδέψουν λεφτά για την ψυχαγωγία τους.

Αρχικά ήταν γνωστοί ως Cosh Boys, το όνομα Teddy Boy ακούστηκε το 1953, όταν η εφημερίδα Daily Express άλλαξε το Edwardian σε Teddy.

Η ενδυμασία που οι Teddyboys φορούσαν σχεδιάστηκε για να σοκάρει την γενιά των γονιών τους. Αποτελούνταν από ένα σακάκι του στυλ «δάνδη» της Εδουαρδιανής (Edwardian) εποχής (1901 - 1910), ρούχα πολύ επιτηδευμένα για άντρες της εργατικής τάξης, σουέτ Gibson παπούτσια με χοντρές σόλες, στενό παντελόνι «σωλήνα», ένα ωραίο πουκάμισο και μια σφιχτή γραβάτα. Το μεγάλο σακάκι ήταν αρκετά πρακτικό, αν και δεν του φαινόταν. Όχι μόνο λειτουργούσε ως σήμα αναγνώρισης, αλλά όπως ήταν φτιαγμένο από μάλλινο ύφασμα με πολλές τσέπες, κρατούσε τον ιδιοκτήτη του ζεστό, ενώ ήταν επίσης καλό στην απόκρυψη όπλων και αλκοόλ. 

Οι Teddygirls υιοθέτησαν την αμερικάνικη μόδα, όπως παντελόνια «ταυρομάχου» και μεγάλες φούστες και αλογοουρές. Τα αγόρια δοκίμαζαν μια σειρά πειραματικών χτενισμάτων, με το πιο αγαπημένο να είναι το παραφουσκωμένο quiff μαλλί με… ένα DA (ducks arse, δηλ. κ..λος πάπιας!) στο πίσω μέρος.

Οι Teds υιοθέτησαν πλήρως την αμερικανική Rock and Roll μουσική που χτύπησε τη Βρετανία και τις βρετανικές μπάντες οι οποίες υιοθέτησαν το ίδιο στυλ. Οι Teds ήταν, ωστόσο, σκιές στα dancehalls, που κρύβονταν και χόρευαν γύρω από τα μπαρ, παρέα με ένα ποτό. Σχημάτισαν συμμορίες που μερικές φορές είχαν ένα κοινό ομοιόμορφο σακάκι ή κάλτσες. Η  βία και οι βανδαλισμοί δεν ήταν πάρα πολύ σοβαροί σε σχέση με τα σύγχρονα δεδομένα και διογκώνονταν υπερβολικά από τα μέσα ενημέρωσης. Πάντως υπήρχαν περιπτώσεις σοβαρών πολέμων συμμοριών με ξυράφια και μαχαίρια. 

Μερικοί Teddyboys είχαν ακροδεξιές - ρατσιστικές τάσεις και ενεπλάκησαν με συμμορίες νεαρών που έκαναν επιθέσεις σε Ινδούς και μετανάστες από την Καραϊβική που είχαν μεταναστεύσει στη Βρετανία στα μέσα της δεκαετίας του πενήντα. Αυτές οι ρατσιστικές τάσεις τους έκαναν να μην γουστάρουν Rock and Roll τραγούδια που τραγουδούσαν μαύροι. Οι σοβαρότερες συγκρούσεις έγιναν στο Notting Hill το 1958.

Η έκρηξη της βρετανικής ποπ της δεκαετίας του 1960 έφερε νέα μουσική και νέα μόδα στους νέους. Οι πρώτες Rock and Roll παμπ εμφανίστηκαν όπως και οι Rockers, που τους άρεσε η ίδια μουσική και οδηγούσαν μεγάλες βρετανικές μοτοσικλέτες. Οι Teds και Rockers τα είχαν  καλά μεταξύ τους και το δερμάτινο μπουφάν μοτοσικλέτας έγινε ένα φυσιολογικό ενδυματολογικό αξεσουάρ για πολλούς Teddyboys και Teddygirls.

Με την δεκαετία του 1970 εμφανίζονται Glam Rock και Rockabilly μπάντες και, παρόλο που οι Teds περιφρονούσαν το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μουσικής, ήρθε μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για την Rock and Roll. Πολλοί έφηβοι αγόρασαν μεταχειρισμένα teddy σακάκια, έκρυψαν τις τρύπες από το σκόρο με κονκάρδες και έγιναν η νέα γενιά Teddyboys και Teddygirls. Οι βρετανικές Rock and roll μπάντες ανέπτυξαν το δικό τους στυλ, χρησιμοποιώντας μπλουζ και rockabilly για να δώσουν τη μουσική τους περισσότερο ρυθμό. Στις παμπ ακουγόταν αυτός ο ήχος, αλλά και παλιό Rock and Roll του 1950. Ο συνδυασμός μουσικής, χορού και μπύρας δημιούργησε μια μοναδική εμπειρία ψυχαγωγίας. 

Στην δεκαετία του ’70 επέστρεψε δυναμικό το Rockabilly. Έχοντας ως κέντρο το φτωχό λευκό αγόρι από τον αμερικανικό Νότο, οι ροκαμπιλάδες υιοθέτησαν την σημαία των Νοτίων (Rebel Flag) ως έμβλημα τους και απέφευγαν το rock and roll, που είχε ως βάση ήχους blues ή το έπαιζαν μαύροι καλλιτέχνες. Οι dj’sπου έπαιζαν Rock and Roll σταμάτησαν να παίζουν μουσική που δεν άρεσε στους ροκαμπιλάδες και οι Teds συνειδητοποίησαν ότι είχαν νέους αντιπάλους στο μουσικό τους χώρο. Υπήρχαν πολλές μάχες και πολλά Rock and Roll μαγαζιά έκλεισαν.

Η δεκαετία του 1980 ήταν δεν είχε τίποτα αξιόλογο για τους Teds, οι οποίοι, άρχισαν να δυσκολεύονται στην εξεύρεση χώρου, καθώς νέα βρετανικά συγκροτήματα παρήγαγαν την καλύτερη βρετανική Rock and Roll μουσική. Το καθεστώς Θάτσερ ήταν εχθρός της δημιουργικότητας, και νεανικές υποκουλτούρες όλων των τύπων ξεθώριασαν στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, καθώς η εξασθενημένη εργατική τάξη και οι χαμηλοί μισθοί οδήγησαν σε απάθεια και άσκοπες ταραχές.

Στη δεκαετία του 1990 οι αρχικοί Teddyboys ήταν πλέον πολύ γέροι για βία και εκείνοι που εμφανίστηκαν στη δεκαετία του 1980 δεν ενδιαφέρονταν για τσακωμούς. Έτσι τα Rock and Roll events ήταν ασφαλέστερα, ωστόσο, υπήρχαν συγκροτήματα όπως οι 'The Flying Saucers' και 'Crazy Cavan and the Rhythm Rockers' διοργάνωναν Teddyboy σαββατοκύριακα.

Το 2007, ιδρύθηκε η Edwardian Teddy Boy Association για την διατήρηση του αρχικού στυλ, και για την ενότητα όλων των Teddy Boys που επιθυμούν να μιμηθούν το αρχικό στυλ της δεκαετίας του 1950.

Να μην ξεχάσουμε το περίφημο Νόμος 4000 περί... τεντυμποϊσμού, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1958. Ήταν ο νόμος που καθόριζε την αντιμετώπιση των νεαρών ταραχοποιών που έμειναν γνωστοί ως τεντιμπόις ή στο ελληνικότερο «τεντιμπόϊδες» (όπως «καμπόϊδες»!).

Η αστυνομία συνελάμβανε όσους νεαρούς προέβαιναν σε εξύβριση, όπως π.χ. να ρίχνουν γιαούρτι ή φρούτα σε ηλικιωμένους και γυναίκες, και τους οδηγούσε στο κρατητήριο, όπου γινόταν σε αυτούς κούρεμα με την ψιλή και τους έσκιζαν τα ρεβέρ από τα παντελόνια τους και τους διαπόμπευαν προς παραδειγματισμό.. Ο νόμος καταργήθηκε το 1983!

- Long Live the Teds! -