Goodbye Fats Domino....

Ήταν boogie-woogie. Ήταν R & B. Ήταν rock 'n' roll. Και ήταν ποπ. Και ήταν όλα αυτά ήταν ο Fats Domino, ο μουσικός από τη Νέα Ορλεάνη, ο οποίος πέθανε στη Λουιζιάνα σε ηλικία 89 ετών. Για τον Fats και την ζωή του διάβασε εδώ. Εδώ είναι 14 τραγούδια από τα πρώτα χρόνια του Domino, μια μικρή γεύση από τα εκατοντάδες κομμάτια του.

«The Fat Man» (1949)

Ο Fats Domino συστήθηκε στον κόσμο με αυτό το single. Απλά εκπληκτικό.

«Blueberry Hill» (1956)

Το "Blueberry Hill" ήταν γνωστό από το 1940, και το είχαν πει οι Gene Autry, Glenn Miller και Louis Armstrong, μεταξύ άλλων.

«I’m Walkin’» (1957)

«Ain’t It a Shame» (1955)

“You made/Me cry/When you said/Goodbye” . Ο Domino τραγουδάει για τα δάκρυά του, αλλά επιμένει: “You’re the one to blame.” Το είπε και ο Pat Boone και ήταν απαράδεκτο.

«Blue Monday» (1955)

Άσχημο πράγμα η Δευτέρα

«Walkin’ to New Orleans» (1960)

«I’m Gonna Be a Wheel Someday» (1958)

«She’s My Baby» (1949)

«Swanee River Hop» (1953)

Ένα από τα αγαπημένα του Domino. Αυθεντικό boogie woogie.

«Darktown Strutters Ball» (1958)

Ένα τραγούδι του 1917 που ήταν από τις πρώτες τζαζ ηχογραφήσεις.

«My Girl Josephine» (1960)

Ένα από τα καλύτερα. “You used to laugh at me and holler ‘Hoo hoo hoo’”…

«All By Myself» (1955)

«Be My Guest» (1959)

«Jambalaya» (1962)

Gene Vincent: The Last Days...

Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1971 ο Ronny Weiser της Rolling Rock Records ρωτούσε με περιέργεια μια τοπική ιδιοκτήτρια δισκάδικου αν γνώριζε κάτι για τον Gene Vincent. Εκείνη απάντησε ειρωνικά ότι άκουσε ότι βρισκόταν σε ένα διαμέρισμα κάτω στο δρόμο. Ο Ron έκανε άμεση επαφή μαζί του και ο Gene ηχογράφησε τέσσερα μόνο φωνητικά τραγούδια στο διαμέρισμα του Ron, χρησιμοποιώντας ένα φορητό κασετόφωνο καταγραφής. Αργότερα προστέθηκαν μουσικά κομμάτια.

(Τον Ιούλιο του 1971 ο Gene είχε κυκλοφορήσει το υπέροχο άλμπουμ “The Day the World Turned Blue” με εξαιρετικά τραγούδια όπως το “How I love them old songs”, “High on life”, “North Carolina line”, “You can make it if you try”, “Our souls”, “Looking back”, “The day the world turned blue”, “Boppin the blues”, “There is something on your mind”, “Oh, lonesome me” και “The woman in black”). 

Ο Gene έκανε πρόβες για περίπου 12 τραγούδια για μια περιοδεία και ηχογράφησε πέντε από αυτά με τον Richard Cole και την μπάντα του Kansas Hook την Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 1971. Το υλικό αυτό (εκτός από το "Whole Lotta Shakin") κυκλοφόρησε χρόνια αργότερα ως "The Last Session". Ο Gene κατάφερε να κάνει δύο παραστάσεις στο Wookey Hollow Club στο Λίβερπουλ στις 3 και 4 Οκτωβρίου 1971 πριν η κατάσταση της υγείας του επιδεινωθεί εντελώς και πετάξει με αεροπλάνο πίσω στην Καλιφόρνια στις 8 Οκτωβρίου.

Στην Καλιφόρνια, υποφέρει από κατάθλιψη. Επιπλέον, όταν βρέθηκε στο L.A, διαπίστωσε  ότι η Marcia (η τελευταία φίλη του) και τα παιδιά της εγκατέλειψαν το σπίτι τους στην κοιλάδα Simi. Πήρε τα πάντα μαζί της, συμπεριλαμβανομένου του πικ απ που οι αδελφές του Gene του είχαν κάνει δώρο για τα Χριστούγεννα. Η Tina Craddock, η αδελφή του θυμάται: "Η Marcia φαινόταν καλά, αλλά όταν Gene πήγε στο Λονδίνο, πήρε όλα τα χρήματά του από την τράπεζα".

Ο Gene ήταν καταλυπημένος και με ελάχιστα χρήματα (τον κυνηγούσε δικαστικώς η τρίτη σύζυγός του, Margaret Russell, για μη πληρωμή διατροφής, ενώ η Marcia μόλις τον είχε ληστέψει). Ο ίδιος αισθανόταν ότι όλοι τον πρόδωσαν και ήταν αποπροσανατολισμένος. Η διαδικασία διαζυγίου με την Jackie Frisco (τραγουδίστρια από τη Νότια Αφρική) είχε ξεκινήσει, αλλά ποτέ δεν πήρε την απόφαση του δικαστηρίου. Πίνει, αλλά δεν τρώει πια. Η Λούιζ, η μητέρα του είχε την προαίσθηση ότι ο Gene πέθαινε και τον πήρε τηλέφωνο. Της απάντησε: «Μόλις επέστρεψα μαμά, αλλά μου πήρε όλα όσα είχα, ακόμα και το πικ απ».

Ανησυχώντας για τον γιο τους, οι γονείς του Gene που κατοικούσαν στη Saugus της Καλιφόρνιας, ταξίδεψαν μέχρι την κοιλάδα Simi για να τον βρουν απογοητευμένο και αποπροσανατολισμένο. Αποφάσισαν να πάρουν τον Gene στο σπίτι τους και καθώς έμπαινε στο σπίτι ο Gene έπεσε κάτω, έσκασε το χρόνιο έλκος του και άρχισε να βγάζει από το στόμα του αίμα.

Κάλεσαν το ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο Νοσοκομείο Inter-Valley όπου και πέθανε περίπου μία ώρα αργότερα. Μεταξύ των τελευταίων λέξεων του Gene ενώ περίμενε το ασθενοφόρο ήταν η υπόσχεση: "Αν το περάσω αυτό, θα γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος". Ωστόσο, δεν επέζησε. 

Ο Gene πέθανε στο Newhall της California, από αιμορραγικό έλκος στις 12 Οκτωβρίου 1971. Ήταν 36 ετών. Η μητέρα είπε: "Αφού πέθανε, είχε το πιο γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Ήταν ευτυχισμένος που ξέφυγε από την ατυχία του". 

Σύμφωνα με την Evelyn, την αδελφή του Gene, στην κηδεία επικρατούσε λίγο χαοτική κατάσταση. Η Donna, η άλλη του αδελφή, ήταν μέλος κάποιου θρησκευτικού κινήματος και ήθελε να έχει τον έλεγχο ολόκληρης τελετής. Πολλοί τηλεφωνούσαν αλλά κανείς δεν ήξερε πού να πάει. Λουλούδια στέλνονταν αλλά ποτέ δεν έφτασαν στον προορισμό τους. Λίγοι από τους φίλους του ήρθαν, αλλά ο Johnny Meeks, ο κιθαρίστας των Blue Caps, ήταν παρών. H γυναίκα του Jackie φώναζε ότι ο Gene δεν ήθελε ούτε να θαφτεί ούτε να καεί, αλλά να έχει μια στρατιωτική κηδεία και να θαφτεί στη θάλασσα. Ετάφη στο Eternal Memorial Park, Newhall της Καλιφόρνια. Στο τάφο τον έβαλαν με το μαύρο δερμάτινό του.

Ήταν ένα θλιβερό τέλος για έναν από τους πιο δημιουργικούς Αμερικανούς καλλιτέχνες και έναν από τους πιο αυθεντικούς ερμηνευτές του Rock n Roll. Ο τάφος του βλέπει τον αυτοκινητόδρομο του San Fernando. Γρήγορα αυτοκίνητα και φορτηγά περνούν καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας κοντά από τον επαναστάτη με το μαύρο δερμάτινο. Είναι φυσιολογικό από τότε που ο Gene πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στους δρόμους για να κάνει τις παρατάσεις του. Η περιοδεία έλαβε τέλος, αλλά η μουσική του ζει ακόμα.