The Paul Anka story

Ο Paul Anka γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1941 στην Οτάβα του Καναδά, όπου οι γονείς του (συριακής καταγωγής) είχαν ένα εστιατόριο. Οι γονείς του ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι και εκείνος έμαθε να τραγουδάει στην Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείου Αντιοχείας) του Προφήτη Ηλία στην Οτάβα. Από μικρή ηλικία ήταν το όνειρό του να μπει στον χώρο της μουσικής. Ο πρώτος του δίσκος δεν ήταν "Diana", όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά το “Blau-Wile-Deveest-Fontaine” με β΄ πλευρά το “I Confess” με τη εταιρία RPM που το έγραψε σε ηλικίας 14 ετών (!) και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1956. Ο παράξενος τίτλος της πρώτης πλευράς είναι ορθογραφικό λάθος του Anka για το όνομα μιας φανταστικής πόλης της Νότιας Αφρικής (Blauw Wildebeest Fontein).

Τον Απρίλιο του 1957, ο 15χρονος Paul έπεισε τους γονείς του να τον αφήσουν να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη, όπου είχε οργανώσει οντισιόν ο Don Costa, παραγωγός / διευθυντής της ABC-Paramount. Ο Costa ήταν τόσο εντυπωσιασμένος με το “Diana”,  ώστε είπε στον Anka να έρθουν οι γονείς του στη Νέα Υόρκη αμέσως για να μπορέσουν να υπογράψουν συμβόλαια. Στις 20 Μαΐου 1957 κυκλοφόρησε το "Diana" / "Do not Gamble With Love". Το "Diana" ήταν εμπνευσμένο από την αγάπη του Anka για την 18χρονη Diana Ayoub (εξ ου και ο πρώτος στίχος “I’m so young and you’re so old”). Τα αρπίσματα στην κιθάρα του Al Caiola έδωσαν στον δίσκο ένα πολύ χαρακτηριστικό ήχο και τον εκτόξευσαν στην κορυφή των charts, όχι μόνο στις ΗΠΑ (για 1 εβδομάδα), αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο (9 εβδομάδες!), τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ολλανδία και πολλές άλλες χώρες. 



Μέχρι το 1962 οι συνολικές πωλήσεις παγκοσμίως έφθασαν τα δέκα εκατομμύρια, και είναι από τότε ένας από δίσκους με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών. Το δεύτερο 45, "I Love You Baby", δεν ανέβηκε πολύ στις ΗΠΑ (νο 97 για 1 εβδομάδα), αλλά έφτασε στο νο 3 στη Βρετανία. Ο Anka έκανε μια περιοδεία στην Βρετανία τον Δεκέμβριο του 1957, και ακολούθησε μια περιοδεία στην Αυστραλία στις αρχές του 1958, όπου είδε το όνομά του να μπαίνει ψηλότερα από τον Buddy Holly και τον Jerry Lee Lewis. 

Η επόμενη ηχογράφηση του Paul, το "You Are Destiny", ήταν ενδεικτική της κατεύθυνσης που έπρεπε να ακολουθήσει η μουσική από εκείνη τη στιγμή: μια ισχυρή παραγωγή με μια πλούσια σαρωτική κάλυψη από έγχορδα. Έφτασε στο νο 7 στις ΗΠΑ και στο νο 6 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τέσσερα singles αργότερα, ο Anka έκανε την πρώτη του προσπάθεια σε ένα άλλο πρότυπο με το “(All Of A Sudden) My Heart Sings” (νο 15 ΗΠΑ, νο 10 Ηνωμένο Βασίλειο). Το "I Miss You So" που ακολούθησε, δεν ήταν τόσο μεγάλη επιτυχία, κι έτσι ο Άνκα επέστρεψε στις δικές του συνθέσεις. 

Το "Lonely Boy" (από την ταινία "Girls Town", ο δεύτερος κινηματογραφικός του ρόλος μετά το "Let's Rock", 1958) έγινε το δεύτερο του νο 1 στα μέσα του 1959 και ακολουθήθηκε από άλλες τρεις τεράστιες επιτυχίες: "Put Your Head On My Shoulder"(νο 2), “It’s Time To Cry” (νο 4) και "Puppy Love" (νο 2), το οποίο το έγραψε για την Annette Funicello, με την οποία είχε δεσμό εκείνη την εποχή, "Crazy Love" (παρά την δημοτικότητά του έφτασε μέχρι το νο 19 του αμερικάνικου top τον Μάιο του 1958 και δεν μπήκε καθόλου στο αγγλικό top-20), "My Home Town" (νο 8 στην Αμερική, το 1960), "Dance On Little Girl" (η τελευταία του επιτυχία στο top-20 για την ABC, νο 10 το 1961 στην Αμερική), ενώ πολύ γνωστό είναι και το "Adam and Eve" (1960). Το 1972 το “Puppy Love" έφτασε στο νο 3 για δεύτερη φορά, σε μια έκδοση του Donny Osmond.

Αν και όλα τα τραγούδια του για την εταιρία ABC-Paramount μπήκαν στα charts, ο Paul δεν ήταν πραγματικά χαρούμενος εκεί. Ένιωθε ότι, σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου του, δεν του επιτρεπόταν να έχει επαρκή έλεγχο στα τραγούδια του, την κυκλοφορία και την παραγωγή τους και η εταιρεία δεν επιθυμούσε να αλλάξει τους όρους. Έτσι, προς το τέλος του 1961 έφυγε από την ABC για την RCA. Ήταν μια πολύ καλύτερη συμφωνία και του επέτρεψε να έχει την ελευθερία να αξιοποιήσει πλήρως το ταλέντο του και να έχει πιο στενό έλεγχο της καριέρας του. Τα δύο πρώτα singles για την RCA , το "Love Me Warm and Tender" και το "A Steel Guitar And A Glass Of Wine", πήγαν και τα δύο στο Top 15, αλλά μετά οι επιτυχίες έγιναν λιγότερες και από τα τέλη του 1963 μέχρι τις αρχές του 1969 απουσίαζε από τα αμερικανικά charts. Αλλά εκείνη την εποχή είχε επιτυχημένο show στο Λας Βέγκας.

Το 1974 η Άνκα έκανε μια δυνατή επιστροφή με το “(You’re) Having My Baby”, (μαζί με την Odia Coates) που έγινε η τρίτη νούμερο 1 επιτυχία του (United Artists). Ακολούθησαν τρεις ακόμα Top 15 επιτυχίες με την Odia Coates και ένα νο 7 hit με το "Times Of Your Life" το 1975. Η τελευταία του ηχογράφηση ήταν το "Hold Me Til the Morning Comes" (νο 40, 1983) με την Columbia. 

Πέρασαν 15 ολόκληρα χρόνια παύσης, μέχρι ο Anka να κάνει ένα νέο studio album το 1998 ("A Body Of Work"), το οποίο ακολουθήθηκε από το "Rock Swings" (2005) και το "Classic Songs My Way" (2007). Η ατζέντα του με τις συναυλίες είναι ακόμα γεμάτη.

Ανεξάντλητος συνθέτης ο Anka, έγραψε πέρα από δικές του επιτυχίες, πολλά τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες. Το “It Doesn’t Matter Anymore” για τον Buddy Holly που ανέβηκε στα charts μόλις λίγες εβδομάδες μετά τον τραγικό θάνατο του Holly τον Φεβρουάριο του 1959 και έφτασε στο νο 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο νο 13 στις ΗΠΑ. Ο Tom Jones είχε το μεγαλύτερο hit του στην Αμερική με το "She's A Lady" του Anka το 1971 (νο 2). Το πιο διάσημο από όλα είναι ίσως το "My Way", που αρχικά ήταν γαλλικό τραγούδι ("Comme d'Habitude"), για το οποίο ο Άνκα έγραψε τους αγγλικούς στίχους το 1968. Έγινε το τραγούδι σήμα κατατεθέν του Frank Sinatra και έχει τραγουδηθεί από αμέτρητους καλλιτέχνες (μεταξύ των οποίων τον Elvis). Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι ο Άνκα έγραψε το τραγούδι για την πολεμική ταινία "The Longest Day" (1962), στην οποία έπαιξε τον σημαντικότερο κινηματογραφικό του ρόλο. Συνολικά, o Άνκα είχε 53 τραγούδια στους πίνακες ποπ του Billboard, 33 από τα οποία έφτασαν στο Top 40. Στην Ελλάδα υπήρξε αρκετά δημοφιλής.

The Frankie Avalon story

Ο Frankie Avalon γεννήθηκε ως Francis Thomas Avallone, σε οικογένεια ιταλικής καταγωγής, στις 18 Σεπτεμβρίου 1940 στην Φιλαδέλφεια της Pennsylvania.

Ο Avalon που είχε 31 επιτυχίες στο Billboard των ΗΠΑ από το 1958 μέχρι το 1962, μεταξύ των οποίων τα "Venus" και "Why" το 1959, θεωρείται το πρώτο κατασκευασμένο teen idol - πριν από τον Fabian και τον Bobby Rydell και τους μυριάδες άλλους νεαρούς καλλιτέχνες που έλπιζαν να κερδίσουν φήμη και δόξα, ακολουθώντας τα ίχνη του Elvis, με την εικόνα όμως του «καλού παιδιού».

Ο Avalon από μικρός έπαιζε τρομπέτα για μια μπάντα που λεγόταν Rocco and the Saints, στην οποία συμμετείχε και ο Bobby Rydell. Εκεί τον ανακάλυψε ο τοπικός ιμπρεσάριος Bob Marcucci, βλέποντας σε αυτόν ένα μελλοντικό teen star. Μικρός επίσης μπήκε στην show business, συμμετέχοντας ως τρομπετίστας στο The Jackie Gleason Show.

Το 1958 κυκλοφόρησε το πρώτο του single, το "Cupid", με την εταιρία του Marcucci, την Chancellor και στη συνέχεια το "Dede Dinah" που έφτασε στο Top 10. Ένα χρόνο μετά, το 1959, ο Avalon είχε το πρώτο του No 1 single με το "Venus , και κυκλοφόρησε έξι ακόμα Top 40 δίσκους εκείνο το έτος. Γνωστά τραγούδια εκείνης της περιόδου ήταν: "Just Ask Your Heart", "I'll Wait for You", "Bobby Sox to Stockings" και "A Boy Without a Girl". Όλα ήταν μελωδικές ερωτικές μπαλάντες, μακριά από κάθε σχέση με rock.

Τότε, όπως πολλά teen idols της εποχής, άρχισε να εμφανίζεται σε κινηματογραφικές ταινίες, προκειμένου να προσελκύσει το νεανικό κοινό. Έτσι, το 1960, ο Avalon πρωταγωνίστησε στην ταινία “Guns of the Timberland” μαζί με τον Alan Ladd και την ίδια χρονιά έπαιξε στο “The Alamo”, μαζί με τον John Wayne.

Μαζί με την Annette Funicello έκανε ένα δίδυμο στην επιτυχημένη σειρά surfer ταινιών με πρώτη την “Beach Party” το 1963 (άλλες ταινίες που ακολούθησαν με το ζευγάρι και ήταν του ιδίου περιεχομένου ήταν: “Muscle Beach Party” - 1963 “Bikini Beach” - 1964, “Pajama Party” - 1964, “Beach Blanket Bingo”- 1965, “Ski Party” – 1965, “Dr. Goldfoot and the Bikini Machine” – 1965, “Fireball 500”  - 1966).

Ως ένα σύμβολο της εποχής του, ο Avalon εμφανίστηκε στο “Grease” το 1978, τραγουδώντας ως ο Teen Angel το "Beauty School Drop-out".

Το 1985, ο Avalon ξεκίνησε μια περιοδεία στις ΗΠΑ με τους Fabian και Bobby Rydell - με το όνομα "The Golden Boys of Bandstand", (από την εκπομπή American Bandtsand που παρουσίαζε ο Dick Clark) που μεταδόθηκε τηλεοπτικά το 1986.

Το 1987 ο Avalon, επανασυνδέθηκε με την Funicello για να εμφανιστεί στην ταινία “Back to the Beach”, στην οποία έχουμε την συγκλονιστική ερμηνεία του "Pipeline" από τον Stevie Ray Vaughan και τον Dick Dale. Παρακάτω μια σκηνή από την ταινία όπου ο Avalon (υποδύεται τον πατέρα ενός "εξεγερμένου" έφηβου) ρωτάει τον Dick Dale εάν ξέρει το Venus, και εκείνος... προσβεβλημένος, παίζει το "California Sun" (των The Rivieras).