Go Cat Go

Οι ‘Go Cat Go’ ήταν ένα καταπληκτικό και πολλά υποσχόμενο rockabilly συγκρότημα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, που όμως τέλειωσε πολύ γρήγορα και άδοξα την πορεία του, όταν ο τραγουδιστής και μορφή του συγκροτήματος, Darren Spears, δολοφονήθηκε το 1993.

Όλα ξεκίνησαν γύρω στο 1988 στην περιοχή της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ, με τον Darren Spears στα φωνητικά (μία πράγματι πολύ καλή φωνή) και τον ντράμερ Lance LeBeau. Αργότερα προστέθηκε κιθαρίστας Bill Hull και ο 16χρονος μπασίστας Brian Freeman.

Τα μέλη του συγκροτήματος ήταν:

Darren Spears - Vocals & Acoustic Guitar

Bill Hull - Lead Guitar

Brian Freeman - Slap Bass

Lance LeBeau - Drums

Στην αρχή έπαιζαν μπροστά από ένα γκαράζ και μαζεύονταν όλη η γειτονιά και μετά σε τοπικά κλαμπ. Το 1990 κυκλοφόρησαν σε κασέτα μία συλλογή από τραγούδια με τον τίτλο "Out of Control". Τα 6 τραγούδια του Darren ήταν: "Who Was That Cat," "Forever's Much Too Long," "Time To Rock," (το καταπληκτικό!)"Please Mama Please," "'Till the Cool Cats Cry," και "10 Ways to Rock." Αμέσως προχώρησαν να βγάλουν δίσκο.

Το 1991 σε μία περιοδεία τους σταμάτησαν στο Memphis, Tennessee και πήγαν κατευθείαν στην Sun Records, όπου ηχογράφησαν 6 τραγούδια: "Please Mama Please," "'Til the Cool Cats Cry," "Who Was That Cat," "Honey Don't" του Carl Perkins, "Blue Days Black Nights" του Buddy Holly, " Flyin' Saucers Rock 'n' Roll," του Billy Lee Riley και φυσικά το "That's Alright Mama."

Ενώ έκαναν πετυχημένες περιοδείες και ήταν γεμάτοι ενθουσιασμό και έτοιμοι να κάνουν το επόμενο μεγάλο βήμα ως συγκρότημα, με σχέδια να πάνε στην Ευρώπη, στις 14 Σεπτεμβρίου 1993, ο Darren Spears πυροβολήθηκε χωρίς προειδοποίηση από τρεις έφηβους που ήθελαν να κλέψει το όπλο που χρησιμοποιούσε για το κυνήγι. Πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου.

Οι δράστες συνελήφθησαν την επόμενη μέρα – όταν πήγαιναν στο σχολείο τους.

Τα υπόλοιπα μέλη συμφώνησαν ότι δεν μπορούσε κανένας να πάρει την θέση του Darren, κι έτσι οι δρόμοι τους χώρισαν.

Ο Bill παίζει κιθάρα, αλλά όχι rockabilly, ενώ ο Lance παίζει ντράμς με τους Flea Bops και τους Twilite Ramblers.

Πηγή

The Link Wray story

Ο Link Wray είναι φαινόμενο, ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες.

Ο Link (1929-2005) έμεινε γνωστός για το νέο πρωτοποριακό ήχο ηλεκτρικής κιθάρας, που έφερε στην δεκαετία του ’50, δίνοντας για πρώτη φορά το στίγμα του, με το συγκρότημά του, τους Ray Men, με το περίφημο instrumental "Rumble", το 1958. Ο Wray ήταν πρωτοπόρος του αλλοιωμένου ηλεκτρικού ήχου της κιθάρας, αλλά και της μίξης ενός ήχου " punk και heavy rock".

Εκτός του Rumble περίφημα κομμάτια του Link ήταν τα: The Swag, Raw-Hide, Jack the Ripper, Run Chicken Run , Ace of Spades, Jack the Ripper και άλλα.

Το περιοδικό Rolling Stone περιέλαβε τον Link στην θέση 67 στην λίστα με 100 μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών.

Ο Link Wray (κανονικό όνομα Frederick Lincoln Wray Jr) γεννήθηκε στις 2 Μαΐου 1929, στο Dunn της Βόρειας Καρολίνας και ήταν μισός ινδιάνος Shawnee.

Αργότερα ο Link και η οικογένειά του μετακόμισαν στο Norfolk της Virginia, όπου ο πατέρας του εργάστηκε στα ναυπηγεία Ναυτικού. Ο Link υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό και ήταν βετεράνος του πολέμου της Κορέας. Το 1956, η οικογένειά του πήγε στην Ουάσιγκτον και από εκεί, μετακόμισαν σε ένα αγρόκτημα στο Accokeek του Maryland. Ο Link πήγε στην Αριζόνα με τον αδελφό του Vernon στις αρχές του 1970, και αργότερα μετακόμισε στο San Francisco στα μέσα του 1970.

Ενώ ήταν στον Πόλεμο της Κορέας, προσβλήθηκε από φυματίωση που τελικά του κόστισε ένα πνεύμονα. Οι γιατροί του είπαν ότι δεν θα τραγουδήσει ξανά, κι έτσι Link επικεντρώθηκε στην κιθάρα του.

Μισός ινδιάνος Shawnee, ο Wray συχνά μιλούσε για την καταγωγή του σε παραστάσεις και συνεντεύξεις. Τρία από τα τραγούδια που ερμήνευσε φέρουν τα ονόματα ινδιάνικων φυλών: «Shawnee", "Apache", και "Comanche." Το "Apache" έγινε επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο για τους Shadows το 1960.

Η Epic Records σκέφτηκε ότι ο Link Wray και οι Ray Men (Horton και Doug Wray) μπορούσαν να είναι οι αντίπαλοι του Duane Eddy και των Rebels και ο Wray αντέγραψε αυτό το στυλ για το "Dixie Doodle». Η καλύτερη στιγμή του ήταν η instrumental επιτυχία του 1959, το «Rawhide», όπου αυτοσχεδίαζε με τη νέα Danelectro Longhorn κιθάρα του.

Μέχρι το 1960, ο Wray τραγουδούσε στους δίσκους του, με μια ασυνήθιστη ραγισμένη φωνή. Βελτίωσε την εικόνα του με τα όρθια μαύρα μαλλιά, τα μαύρα γυαλιά ηλίου, το μαύρο δερμάτινο μπουφάν και το μαύρο παντελόνι, ενώ κάποιες φορές φορούσε και μία ινδιάνικη κορδέλα στο κεφάλι του.

Το 1977 ο Robert Gordon συνεργάστηκε με τον Wray για το άλμπουμ ‘Robert Gordon with Link Wray’ και το ‘Fresh Fish Special’(1978). Ήταν καλά άλμπουμς, αλλά οι ζωντανές εμφανίσεις τους, ήταν πιο συναρπαστικές.

Ο Wray έβγαλε ένα άλμπουμ με βαρύτερο ήχο, το ‘Bullshot’ (1979), όπου περιλάμβανε μία ‘ήσυχη’ έκδοση του "Don't" του Elvis Presley.

Το καταπληκτικό ‘Live at the Paradiso’ του Άμστερνταμ, που ηχογραφήθηκε το 1979, αλλά κυκλοφόρησε το 1982, δείχνει πόσο δυνατός θα μπορούσε να είναι στη σκηνή.

Εκεί έπαιζε το "I Saw Her Standing There" των Beatles.

Το 1980 ο Link γνώρισε μια Δανέζα ιστορικό των Ιθαγενών της Αμερικής την παντρεύτηκε (4^ος γάμος) και μετοίκησε στη Κοπεγχάγη της Δανίας όπου και πέθανε το 2005 στα 76 του.

Το 1994, δόθηκε στην καριέρα του μια ώθηση, όταν το "Rumble" και το "Ace of Spades" συμπεριλαμβάνονταν στο soundtrack της ταινίας ‘Pulp Fiction’ του Tarantino.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο Link Wray εμφανίστηκε σε ένα νεανικό κοινό στο Dingwall του Λονδίνου. Έπαιξε instrumentals για μια ώρα και όταν του ζήτησαν να κάνει encore, έπαιξε για άλλα 45 λεπτά από τα ίδια τραγούδια. Ήδη 70 χρονών και φορώντας ένα μαύρο φανελάκι και μαύρο παντελόνι, ήταν το πιο cool άτομο στον χώρο.

Ο Link Wray πέθανε στις 5 Νοέμβρη του 2005 στο σπίτι του στην Κοπεγχάγη από καρδιακή ανεπάρκεια. Ήταν 76 ετών. Θάφτηκε σε κρύπτη εκκλησίας στο ανατολικό προάστιο της Κοπεγχάγης, το Christianshavn.

Την άνοιξη του 2012 ετοιμάζεται να παρουσιαστεί ένα ανεξάρτητο φιλμ για την ζωή του Link με τον τίτλο "Be Wild, Not Evil".

Cry Baby (1990)

Η μουσική ταινία ‘Cry-Baby’ σε σκηνοθεσία John Waters, προβλήθηκε το 1990 και ήταν από τις πρώτες ταινίες του μετέπειτα ‘σταρ’ Johnny Depp που εμφανιζόταν στο φιλμ ως teen rebel (με στυλ greaser) των ’50’s με το όνομα Wade "Cry-Baby" Walker.

Στην ταινία εμφανίζονται και οι : Amy Locane, Iggy Pop, Traci Lords, Ricki Lake, David Nelson, Susan Tyrrell και Patty Hearst. Η ταινία, που δεν είναι ‘κλασσική’ ταινία των 50’s, αλλά μάλλον παρωδία αυτών των ταινιών, δεν είχε καμία σημαντική επιτυχία.

Η ταινία υποτίθεται ότι γυρίζεται στην Βαλτιμόρη την δεκαετία του ’50 όπου ο «Cry-Baby" Walker, που ανήκει στην συμμορία των ‘Drapes’ ερωτεύεται την Allison, μια ‘καλή’ κοπέλα και δημιουργούν αναστάτωση στην μικρή πόλη τους.

Τα τραγούδια είναι καλά, ιδιαίτερα αυτά που φαίνεται να τραγουδάει ο Johnny Depp που στην πραγματικότητα είναι η φωνή του James Intveld.

Το trailer της ταινίας