Ravenna & The Magnetics

Οι Ravenna & The Magnetics από το Σιάτλ των ΗΠΑ έπαιζαν σπουδαίο rockabilly στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα και στις αρχές του ογδόντα.

Όλα τα τραγούδια τους ηχογραφήθηκαν στο διάσημο Rollin' Rock Studio του Rockin 'Ronny Weiser με έδρα την Καλιφόρνια (τώρα στο Las Vegas).

Εκτός από το γεγονός ότι οι Magnetics έγραψαν μερικά από τα καλύτερα rockabilly κομμάτια, το σχέδιο του εξωφύλλου του "Tennessee & Texas" είναι κάτι το ιδιαίτερο.

Η τραγουδίστρια Ravenna du Mane (πραγματικό όνομα Freda Johnson), είχε έχει μια υπέροχη rockin φωνή. Η Freda πέθανε νωρίς, από ανεύρυσμα στον εγκέφαλο, τον Ιούνιο του '96 σε ηλικία μόλις 42 ετών.

Οι Magnetics είχαν ως βάση το Σιάτλ της πολιτείας Ουάσιγκτον, των ΗΠΑ και άλλαξαν τέσσερις φορές το σχήμα τους.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Tom Berghan έπαιζε μπάσο κιθάρα με τον Sunnyland Slim, μεγάλο πιανίστα των Chicago Blues. Ο ντράμερ ήταν Mickey Martin, μουσικός των μπλουζ και της τζαζ που ήταν πολύ δραστήριος στη δεκαετία του 1930 και του 1940 με το φωνητικό γκρουπ "Cats and the Fiddle."

Ο Tom έφερε τον Mickey (τότε στα εξήντα του) στο Σιάτλ και σχημάτισε ένα μικρό τζαζ κουαρτέτο για να υποστηρίξει τον Mickey (πιάνο, κιθάρα, μπάσο και ντραμς).

Ο Mickey έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε, και ο Τομ έπαιζε κιθάρα. Αυτό το combo ήταν το "Mickey Martin and the Magnetics" και έπαιζαν swing. Για έναν χρόνο, έγινε η backup μπάντα του Floyd Dixon ("Hey Bartender"), του μεγάλου πιανίστα μπλουζ του Τέξας.

Μετά από δύο χρόνια που έπαιζαν στα κλαμπ, ο Mickey ήθελε να τραγουδήσει σε ένα σκηνικό "Big Band" με πολλά πνευστά. Ο Τομ, ο οποίος έπαιζε blues για χρόνια, έδειχνε όλο και περισσότερο ενδιαφέρον για το rockabilly.

Ο Τομ και Mickey χώρισαν τους δρόμους τους εκείνη την εποχή, αλλά παρέμειναν πάντα πολύ στενοί φίλοι.

Ο Tom έμενε με έναν άλλο κιθαρίστα blues και συλλέκτη δίσκων μπλουζ, Jeff Poskin. Ο Τομ ρώτησε τον Jeff εάν θα ήθελε να συμμετέχει στους "The Magnetics" (τώρα χωρίς τον Mickey Martin), και να παίζουν rockabilly. Τότε τα μέλη ήταν ο Tom Berghan, η Freda (Ravenna), ο Jeff Poskin, ο Steve Grindle και ο Arnie Leinonen (στα τύμπανα).

Υπήρξαν κάποια προβλήματα και Άρνι έφυγε από το συγκρότημα λίγο πριν αρχίσουν να ηχογραφούν για τον Ronny. ο Tom Svornich (είναι στο άλμπουμ "Rockabilly Fools") αντικατέστησε τον Arnie στα τύμπανα.

Όπως λέει ο Tom Berghan "αυτός ήταν ο πιο τεχνικά καταρτισμένος drummer που είχε ποτέ η μπάντα". Τα μέλη τώρα ήταν: Dan Sullivan (μπάσο χαστούκι), Darnell Kellman (σαξόφωνο), Freda (φωνητικά), Bob Connole (τύμπανα), Richard Hogan (πιάνο) και ο Tom Berghan (κιθάρα). Αυτή ήταν η σύνθεση στο δεύτερο άλμπουμ ("Tennessee & Texas"), που κυκλοφόρησε μόνο στην Ευρώπη.

Το τελευταίο line-up της μπάντας ήταν: Gregg Keplinger στα τύμπανα, John Seberg στο ηλεκτρικό μπάσο, Darnell Kellman στο σαξόφωνο, Steve Flynn στο πιάνο, Tom Berghan στην κιθάρα και η Freda.

Δυστυχώς, η Ravenna Ραβέννα μας άφησε πολύ νωρίς (πέθανε το 1996 όταν ήταν μόλις 42 ετών). Όλο το υλικό τους (δύο δίσκοι και δύο έξτρα κομμάτια) καταγράφηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '80 στο στούντιο Ronny Weiser στο Van Nuys, LA, πριν ο Ronny μετακομίσει στο Λας Βέγκας το 1993.

Νομίζω ότι ο Jeff Poskin είχε ηχογραφήσει με τον Bob Dylan, και έγραψε κάποια μουσική για soundtracks ταινιών. Ο Steve Flynn, ο πιανίστας στο τελευταίο line-up, είναι τώρα με τους "Jr. Cadillac".

Πηγές: ΕΔΩ και ΕΔΩ

The Righteous Brothers story

Παρά το όνομά τους οι Righteous Brothers δεν ήταν αδέλφια!

Το ντουέτο που υιοθέτησε αυτό το όνομα το 1962, το αποτελούσε ο Bill Medley (1940) και ο Bobby Hatfield (1940-2003). Ηχογραφούσαν από το 1963 μέχρι το 1975, και συνέχισαν να εμφανίζονται μέχρι τον θάνατο του Hatfield το 2003. Στο πετυχημένο στυλ τους δόθηκε ο όρος "blue-eyed soul".

Ξεκίνησαν στην περιοχή του Los Angeles ως μέρος πενταμελούς μπάντας με το όνομα ‘The Paramours’. Στο τέλος μιας παράστασης ένας πεζοναύτης φώναξε : "That was righteous, brothers!" (Αυτό ήταν σωστό αδέλφια!) και έτσι το ντουέτο ξεκίνησε με το νέο όνομά τους.

Οι Righteous Brothers γνώρισαν μεγάλη επιτυχία την δεκαετία του ‘60 με τραγούδια που έγιναν χιτς και στα pop και στα rhythm and blues τσαρτς, όπως : "Unchained Melody" (νο 4 ποπ, νο 3 R & B), “(You’re My) Soul and Inspiration (νο 1 pop, νο 13 R&B) και το καταπληκτικό “You’ve Lost That Lovin’ Feelin’ (νο 1 pop, νο 3 R&B).

Ο βαρύτονος Medley μαζί με την λεπτή φωνή του Hatfield άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην γλυκιά εκείνη εποχή των αρχών του ‘60.

Ο Medley γεννήθηκε στη Santa Ana της Καλιφόρνια, και ο Hatfield μεγάλωσε στο Anaheim. Γνωρίστηκαν το 1962, όταν τα αντίστοιχα συγκροτήματά τους – οι ‘Paramours’ του Medley και οι ‘Variations’ του Hatfield – ένωσαν τα μέλη τους. Διατήρησαν στην αρχή το όνομα Paramours και κυκλοφόρησαν ένα single, το “There She Goes (She’s Walking Away),” με την εταιρία Moonglow το Δεκέμβριο του 1962. Τρεις μήνες αργότερα, ο Medley και ο Hatfield, έκαναν το ντεμπούτο τους ως Righteous Brothers με το “Little Latin Lupe Lu.”

Με την Moonglow, οι Righteous Brothers έγραψαν αρκετό υλικό για να γεμίσουν τρία άλμπουμ (‘Right Now’, ‘Some Blue Eyed Soul’ και ‘This Is New’). Με τον Phil Spector, έγραψαν δυνατά κομμάτια όπως “Justine,” “My Babe” και “You Can Have Her.”

Στα τέλη του 1964 με το μεγαλειώδες “You’ve Lost That Lovin’ Feelin’,έφτασαν στα αστέρια μπαίνοντας στο Top 40 φτάνοντας στο νο 1 δύο μήνες αργότερα.

Ακολούθησαν τα: “Just Once in My Life” (#9), “Hung on You”, “Unchained Melody” (#4), “Ebb Tide” (#5), (είχε πρωτοακουστεί το 1955), “White Cliffs of Dover,” κύκνειο άσμα του Spector.

Το 1966 η ‘Verve Records’ αγόρασε το συμβόλαιο των Righteous Brothers, για ένα εκατομμύριο δολάρια, και συνέχισαν τις επιτυχίες με το “(You’re My) Soul and Inspiration”.

Όμως εν μέσω των ριζικών αλλαγών στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η πτώση είχε αρχίσει για Righteous Brothers. Το δίδυμο έγραψε μερικά ακόμα άλμπουμ και μερικά singles όπως το “He” (#18) και το “Go Ahead and Cry” (#30) – μέχρι να χωρίσουν οι δρόμοι τους το 1968.

Στο πιο ευνοϊκό κλίμα της δεκαετίας του 1970, οι Righteous Brothers επανενώθηκαν και έγραψαν τραγούδια όπως : “Rock and Roll Heaven” (#3), “Give It to the People” (#20) και “Dream On (#32).

Το 1987 ο Medley μαζί με την Jennifer Warnes τραγούδησε το “(I’ve Had) The Time of My Life,” για την ταινία ‘Dirty Dancing’. Το soundtrack της ταινίας έγινε το πιο επιτυχημένο soundtrack μετά από την εποχή του ‘Saturday Night Fever’, πουλώντας 14 εκατομμύρια αντίτυπα και φτάνοντας το “(I’ve Had) The Time of My Life” στην κορυφή. Το 1990, το “Unchained Melody” τραγουδισμένο από τους Righteous Brothers’ ακούστηκε στην ταινία ‘Ghost’, και ξανανέβηκε στα τσαρτς ένα τέταρτο του αιώνα μετά την αρχική κυκλοφορία του. Δίσκος με τα Best των Righteous Brothers, κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά και έγινε πλατινένιος, αποδεικνύωντας την αμείωτη γοητεία του blue-eyed soul ντουέτου.

Στις 5 Νοεμβρίου του 2003, ο Bobby Hatfield βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ‘Kalamazoo’ στο Michigan μισή ώρα πριν βγει σε παράσταση μαζί με τον Bill Medley στο Western Michigan University's Miller Auditorium. Ο θάνατός του αποδόθηκε στην χρήση κοκαΐνης.

Πηγή