The Chantays

Οι Chantays είναι το surf rock συγκρότημα που έγινε γνωστό στις αρχές της δεκαετίας του 1960, με το instrumental hit "Pipeline" (1963).

Δημιουργήθηκαν στην Santa Ana της Καλιφόρνια το 1961, όταν πέντε φίλοι από το σχολείο αποφάσισαν να φτιάξουν το δικό τους συγκρότημα. Τα μέλη ήταν : Bob Spickard, Brian Carman, Bob Welch, Warren Waters και Rob Marshall. Όλοι ήταν μαθητές στο Λύκειο της Santa Ana, όταν ένα τοπικό συγκρότημα που λεγόταν ‘The Rhythm Rockers’ ενέπνευσε τους πέντε να σχηματίσουν τους Chantays.

Τον Δεκέμβριο του 1962 η ομάδα ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το «Pipeline», που έφτασε τελικά στο νο 4 στα Hot 100 τον Μάιο του 1963.

Δες και ΕΔΩ

Οι Chantays ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ το 1963, επίσης, με τίτλο «Pipeline», που περιλάμβανε το "Blunderbus" και το "El Conquistador". Το επόμενο άλμπουμ τους ήταν το “Two Sides of The Chantays” το 1964. Η μουσική τους σε συνδύαζε ηλεκτρονικά keyboards και σερφ κιθάρα, δημιουργώντας ένα μοναδικό ghostly ήχο. Τα τραγούδια τους μπήκαν στα μουσικά charts σε όλο τον κόσμο και βοήθησαν να γίνει η surf μουσική γνωστή διεθνώς.

Οι Chantays περιόδευσαν στην Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, μαζί με τους Righteous Brothers και τον Roy Orbison σε μερικές περιπτώσεις, και ήταν το μόνο rock and roll συγκρότημα που εμφανίστηκε στο Lawrence Welk Show (το video πιο πάνω).

Το "Pipeline" έγινε ένα πρότυπο surf rock hit. Το έπαιξαν στη συνέχεια πολλοί όπως: οι Ventures, ο Hank Marvin, ο Dick Dale με τη βοήθεια του Stevie Ray Vaughan (μία υπέροχη εκτέλεση που προτάθηκε για βραβείο Grammy από την ταινία 'Back to the Beach'), οι Anthrax, ο Johnny Thunders κ.α..

Το Pipeline έχει ακουστεί επίσης σε πολλές ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές και διαφημιστικά. Μία από αυτές είναι η ΘΡΥΛΙΚΗ ‘The Wanderers’.

Το Pipeline έχει καταγραφεί ως ένα από τα 500 τραγούδια που διαμόρφωσαν το Rock and Roll. Οι Chantays τιμήθηκαν από τον Δήμο της Santa Ana της Καλιφόρνια με το όνομα τους να δίνεται σε μία οδό, την Chantays Way.

Σήμερα οι Chantays συνεχίζουν ακόμα να παίζουν. Τα αρχικά μέλη του συγκροτήματος Bob Spickard, Brian Carman και Bob Welch μαζί με τα παλιά μέλη Gil Orr, Ricky Lewis και Brian Nussle, απαρτίζουν το συγκρότημα.

Ιστοσελίδα: http://www.thechantays.com/

The Ronnie Self story

Ο Ronnie Self γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1938 στην πόλη Tin Town του Missouri. Η καριέρα του σαν τραγουδιστής του rockabilly δεν ήταν ανεπιτυχής, παρά το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του και παρά το γεγονός ότι υπέγραψε συμβόλαιο με την Columbia και στη συνέχεια με την Decca από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 μέχρι τις αρχές του 1960.

Η μόνη του επιτυχία ήταν το "Bop-A-Lena" που ηχογραφήθηκε το 1957, κυκλοφόρησε το 1958, και έφτασε μέχρι το νο 68 στα charts του Billboard. Το άλλο γνωστό του κομμάτι "Ain't I'm a Dog" γνώρισε επιτυχία στο Νότο, αλλά απέτυχε για να γίνει γνωστό σε εθνικό επίπεδο.

Η ιστορία λέει ότι είναι ο πρώτος Rock ‘N’ Roll τραγουδιστής που υπέγραψε στην Columbia, παρά τις αντιρρήσεις της Κολούμπια που ισχυρίζεται ότι είναι ο Mitch Miller.

Ο Self ήταν ένας αγριάνθρωπος πάνω στη σκηνή. Σύμφωνα με την αδελφή του, Βίκυ, «Ξεκινούσε στο πολύ βάθος της σκηνής, έριχνε την κιθάρα στην πλάτη του και έτρεχε στο μικρόφωνο, το έπιανε και έπεφτε κάτω στο πάτωμα και έτσι τραγουδούσε το πρώτο τραγούδι. Έτσι ξεκινούσε. Δεν σταματούσε ποτέ να κινείται πάνω στη σκηνή ... Γύρναγε την πλάτη του στο κοινό και έβλεπε την μπάντα - αλλά ποτέ δεν στεκόταν. Ποτέ δεν είχε μιλήσει στο κοινό, αλλά έλεγε το ένα τραγούδι μετά το άλλο, και η μπάντα ποτέ δεν ήξερε ποιο θα πει. Έλεγε το "Roll Over Beethoven" και τραγουδούσε σε ροκ ρυθμούς πολλά country, όπως τραγούδια του Hank Williams, και δικές του μελωδίες. "

Αν και ταλαντούχος ερμηνευτής και τραγουδοποιός, η καριέρα του Self ήταν βεβαρημένη από εθισμό στο αλκοόλ και εριστική συμπεριφορά, καθώς και περιστατικά βίας. Ωστόσο, τα τραγούδια της Brenda Lee "I'm Sorry" and "Sweet Nothin's" που τα έγραψε ο Self έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως και το gospel τραγούδι "Ain't That Beautiful Singing", που ηχογράφησε ο Jake Hess, το οποίο βραβεύτηκε με Grammy για την Καλύτερη Ερμηνεία Θρησκευτικής Μουσικής το 1969.

Ο Self πέθανε στο Σπρίνγκφιλντ του Μισσούρι στις 28 Αυγούστου 1981.

«Γιατί ποτέ ο Ronnie Self δεν τα κατάφερε να φτάσει ψηλά, είναι ένα από τα μεγάλα μυστήρια και αδικίες της μουσικής ιστορίας. Είχε την παρουσιαστικό και τον ήχο - ένα μίγμα country, rockabilly και R & B που μερικές φορές τον έκανε να ακούγεται σαν λευκός Little Richard, αλλά κυρίως, όπως ο νεαρός Έλβις ή ο Carl Perkins - και δεν του έλειπαν τα καλά τραγούδια, τα οποία ως επί το πλείστον έγραψε ο ίδιος. Θα έπρεπε να ήταν εκεί, μαζί με τον Perkins ή τον Jerry Lee. Όμως δεν είναι παρά μια υποσημείωση της rock & roll ιστορίας έξω από τα όρια της Ευρώπης, όπου τον αντιμετώπιζαν ως ένα μύθο» (Eder Bruce, κριτικός μουσικής).

The Freddie ‘Fingers’ Lee story

Ο Freddie ‘Fingers’ Lee γεννήθηκε ως Frederick John Cheesman, γύρω στο 1940, στο Newcastle της Αγγλίας.

Ξεκίνησε την δεκαετία του ‘50 με μία μπάντα που έπαιζε skiffle, αλλά όλα άλλαξαν όταν άκουσε τον ‘ύμνο’ του Jerry Lee «Whole Lot Of Shakin’ Goin’ On». Πήρε το πιάνο και κατέληξε να παίζει ως Freddie «Fingers» Lee, με μια μπάντα που εκείνη την περίοδο είχε τον νεαρό Ritchie Blackmore στην κιθάρα. Συνεργάστηκε για λίγο με τον Eden Kane, τον Cliff Richard και τον Marty Wilde.

Με τον Screaming Lord Sutch (and the Savages) έπαιξε ζωντανά στο Αμβούργο και στο περίφημο Star Club, όπου τελικά εγκαταστάθηκε για αρκετό καιρό. Εκεί ήρθε σε επαφή με ονόματα όπως: Chuck Berry, Little Richard, Fats Domino, The Crickets, Gene Vincent και Sam Cooke μεταξύ αμέτρητων άλλων.

Κατά τη διάρκεια της αναβίωσης του rock 'n' roll 'n' roll στην Βρετανία τη δεκαετία του 1970 ο Freddie επέστρεψε στην Αγγλία ως η αγγλική απάντηση στον Jerry Lee Lewis...

Παρουσιάστηκε στις οθόνες των βρετανικών τηλεοράσεων, στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, με την εκπομπή "Oh Boy" μαζί με τον Shaky, τον Les Gray και άλλους κάνοντας μεγάλη εντύπωση σε ολόκληρη την Ευρώπη, με το θρυλικό καπέλο του και το ένα μάτι καλυμμένο, δείχνοντας τον σεβασμό του στον Johnny Kidd (and the Pirates), αν και ο Freddie όντως έχει μόνο ένα μάτι.

Όλοι τον θυμούνται να παίζει άγριο, τρελό rock ‘n’ roll, κτυπώντας το πιάνο του ακόμα και με τσεκούρι!

Τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι: I Am A Nut, One Eyed Boogie Boy, Pondering and Wondering, Lights Out, Dib Dab Boogie, Frantic, Rockin' At My House, Run Down Feelin' Blue κ.α..

Ηχογράφησε πολυάριθμα singles, 8 άλμπουμ και δεκάδες compellations.

Δυστυχώς, εξαιτίας κάποιου προβλήματος υγείας (εγκεφαλικό), τα τελευταία χρόνια, έχει σταματήσει να παίζει.