The Blue Cats

Οι Blue Cats ήταν ένα σπουδαίο βρετανικό rockabilly συγκρότημα στις αρχές της δεκαετίας του ‘80.

Η ιστορία αρχίζει το 1977, όταν o Carlo Edwards εντάχθηκε στην rockabilly μπάντα ‘The South Rebels’, ως lead κιθαρίστας, μαζί με τον αδελφό του Stef στα ντραμς. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του 1978, ο Carlo άφησε τους Rebels και ενώθηκε με τους Shazam, μια από τις καλύτερες rockabilly μπάντες. Στα τέλη του 1978 ο Carlo άφησε τους Shazam και άρχισε να σχηματίζει τους "The Blue Trio Cat", με τον Stef στα ντραμς και ένα τραγουδιστή, τον Dave Phillips, που έπαιζε και μπάσο.

Οι Blue Cat Trio άρχισαν να γίνονται γνωστοί και σε λίγο άρχισαν οι συναυλίες. Το Τρίο εξασφάλισε μια οντισιόν για τη σειρά 'Oh Boy!' του Jack Good και το συγκρότημα υπέγραψε με την Rockhouse Records της Ολλανδίας. Αλλά στις 19 Σεπτεμβρίου 1980, ο Dave Phillips άφησε το συγκρότημα, και το τρίο τώρα είχε τον ντράμερ, τον κιθαρίστα και ένα 'guest' σαξοφωνίστα, τον Clive Osborne. Με το πρώτο τους άλμπουμ με την Rockhouse και ένα σημαντικό διαφημιστικό gig, οι Blue Cat Trio ήταν έτοιμοι για δράση...

Τότε ο Tony Martin από την Red Hot Records, τους έφερε τον Clint Bradley και τον Mitch Caws, από τους Little Tony and The Tennessee Rebels και στις 28 Σεπτεμβρίου του 1980, ο Carlo, ο Stef, ο Μιτς και ο Κλιντ ξεκίνησαν το "Slap That Bass". Μέσα σε λίγες μέρες, και οι πέντε (ας μην ξεχνάμε τον Clive) ήταν στο δρόμο για την Ολλανδία, όπου αποφασίστηκε ότι πλέον θα ονομάζονταν ‘The Blue Cats’.

Ηχογράφησαν το ‘Wild Night’ και το ‘Fight Back in 1981’ και ξεκίνησαν συναυλίες ως support γκρουπ με συγκροτήματα όπως οι Clash με αποτέλεσμα να τους προσέξει ο κόσμος που μέχρι τότε, δεν ήταν συνηθισμένος στη neo- Rockabilly σκηνή.

Πριν από την πρώτη περιοδεία στην Φιλανδία το 1981, ο Clive τους άφησε για να πάει με τους Dynamite Band. Το 1981 ηχογράφησαν το δεύτερο άλμπουμ, πήγαν στην Ιταλία για περιοδεία, όπου έκαναν τουλάχιστον δώδεκα εμφανίσεις στην τηλεόραση.

Στις αρχές του 1983, ίσως νιώθοντας ότι υπάρχει έλλειψη αποδοχής από το κοινό της μουσικής τους, άρχισαν να παίζουν ως ‘BELTANE FIRE’. Με το όνομα αυτό έπαιξαν από το 1983 μέχρι το 1986 και έβγαλαν ένα δίσκο.

Πέρασαν τρία χρόνια απραξίας και το 1989 αποφάσισαν να πάνε στην Αμερική με ένα νέο όνομα, το ’Flame of The West’. Δεν είχαν επιτυχία και αφού γύρισαν στην Αγγλία, το 1992 ηχογράφησαν ως ‘Blue Cats’ το άλμπουμ ‘The Tunnel’.

Παρά την χαρά της κυκλοφορίας του άλμπουμ σε όλους υπήρχε η αίσθηση τα πράγματα έφταναν στο τέλος και έτσι, τον επόμενο χρόνο αποφάσισαν να διαλυθούν. Μετά από 15 χρόνια το συγκρότημα επανασυνδέθηκε και έκανε περιοδεία στο Hemsby της Αγγλίας, τον Μάιο του 2008.

Πηγές: Εδώ και ΕΔΩ

Επίσημη ιστοσελίδα: http://www.bluecats-beltanefire.com/

When Elvis faced the final curtain (‘My Way’)

Στις 19 και 21 Ιουνίου του 1977, ο Elvis έδωσε δύο συναυλίες στις πόλεις Omaha της Nebraska και Rapid City της South Dakota. Ανάμεσα στα άλλα τραγούδια ο βασιλιάς της ροκ τραγούδησε το "My Way" που είχε γίνει γνωστό το 1969, από τον Frank Sinatra. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το τραγουδούσε. Η πρώτη ήταν κατά την διάρκεια της συναυλίας του στην Χαβάη ("Aloha from Hawaii"), που μεταδόθηκε δορυφορικά σε 43 χώρες μέσω της Intelsat, στις 12 και 14 Ιανουαρίου του 1973. Ήταν η πρώτη φορά που ένας τραγουδιστής τραγουδούσε σε ένα τόσο μεγάλο κοινό σε όλο τον κόσμο. Ήταν, ίσως, το αποκορύφωμα της καριέρας του.

Πέρασαν λοιπόν, 4 χρόνια και τον Ιούνιο του 1977, ένας υπέρβαρος και καταβεβλημένος Elvis, με βλέμα θλιμένο και θολό, μπροστά στο κοινό του που δεν σταμάτησε να τον λατρεύει, λέει ξανά τα λόγια του τραγουδιού: “And now the end is near, So I face the final curtain…” (“Και τώρα το τέλος είναι κοντά και είμαι πλέον μπροστά στην αυλαία”).

Οι συναυλίες αυτές κινηματογραφήθηκαν και αποτέλεσαν το υλικό του ‘Elvis In Concert’ που μετέδωσε το CBS στις 3 Οκτωβρίου 1977. Λιγότερο από δύο μήνες πριν (16 Αυγούστου 1977), η αυλαία είχε πέσει για τον μεγαλύτερο τραγουδιστή που πέρασε ποτέ από αυτόν τον κόσμο.

Παρόλο που η εικόνα του είναι μία εικόνα παρακμής, που προξενεί αισθήματα θλίψης, η φωνή του, δεν τον έχει εγκαταλείψει. Αν και αρχίζει να τραγουδάει διαβάζοντας από χαρτί τους στίχους, στη συνέχεια απογειώνεται, κάνοντας την εκτέλεση του Σινάτρα να μοιάζει πολύ μικρή. Η φωνή του Elvis είναι μεγαλειώδης, ακόμη και λίγο πριν το τέλος. Τούτη δε η εκτέλεση είναι σαφώς ανώτερη και από την δική του, του 1973, πίσω στις ‘καλές’ του ημέρες.

Αν και το ‘My Way’ έγινε επιτυχία από τον Frank Sinatra, το τραγούδι είναι γραμμένο από τον Paul Anka, ο οποίος και αυτός με τη σειρά του πήρε την μελωδία από το γαλλικό τραγούδι ‘Comme d'habitude’ (του 1967) του Claude François, πρόσθεσε τους αγγλικούς στίχους και το έδωσε στον Σινάτρα. Το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία το 1969 φτάνοντας μέχρι το νο 27 στα τσαρτς του Billboard Hot 100.

Στις 3 Οκτωβρίου 1977, αρκετές εβδομάδες μετά το θάνατό του, η ζωντανή ηχογράφηση του "My Way" (που γράφτηκε για το "Elvis In Concert" του CBS-TV ειδικών στις 21 Ιουνίου 1977) κυκλοφόρησε ως single. Στις ΗΠΑ, έφθασε στον αριθμό 22 για τα σίνγκλς του Billboard Hot 100, δηλαδή σε υψηλότερη από εκείνη που έφτασε με τον Sinatra, έγινε χρυσό και πούλησε αμέσως, πάνω από μισό εκατομμύριο αντίτυπα.

Ο Elvis Presley άρχισε να το τραγουδάει στα μέσα της δεκαετίας του 1970, παρά τις ενστάσεις του Paul Anka, ο οποίος του είπε ότι δεν ήταν ένα τραγούδι που θα του ταίριαζε. Εδώ η εκτέλεση από το "Aloha from Hawaii", το 1973.

My Way - Lyrics

And now the end is near

So I face the final curtain

My friend, I'll say it clear

I'll state my case of which I'm certain

I've lived a life that's full

I've traveled each and every highway

And more, much more than this

I did it my way

Regrets, I've had a few

But then again, too few to mention

I did what I had to do

And saw it through without exception

I planned each charted course

Each careful step along the byway

Oh, and more, much more than this

I did it my way

Yes, there were times, I'm sure you know

When I bit off more than I could chew

But through it all when there was doubt

I ate it up and spit it out

I faced it all and I stood tall

And did it my way

I've loved, I've laughed and cried

I've had my fails, my share of losing

And now as tears subside

I find it all so amusing

To think I did all that

And may I say, not in a shy way

Oh, no, no not me

I did it my way

For what is a man, what has he got

If not himself, then he has not

To say the words he truly feels

And not the words he would reveal

The record shows I took the blows

And did it my way

The record shows I took the blows

And did it my way

Πηγή