Ο Fats Domino γεννήθηκε ως Antoine Dominique Domino στις 26 Φεβρουαρίου1928 στη Νέα Ορλεάνη της Louisiana και άρχισε να παίζει δημόσια πιάνο από τα 10 χρόνια.
Η πρώτη του δουλειά ήταν στο Hideaway Club, όπου η ορχήστρα του μπασσίστα του Billy Diamond έβγαλε το παρατσούκλι “Fats” (χοντρός).
Το 1948 υπέγραψε στην εταιρία δίσκων Imperial. Πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το «The Fat Man» που ήταν το δεύτερο κομμάτι που ηχογράφησε, στις 10 Δεκέμβρη του 1949. Ο Fats πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα με την πρώτη του κυκλοφορία σε δίσκο.
Ένα κλασσικό κομμάτι των μπλούζ, διαθέτει μιά αρκετά μεγάλη εισαγωγή πιάνου, για να ακολουθήσουνε τα φωνητικά σε στύλ «wah wah» πού θυμίζουνε φυσαρμόνικα.
Στο φλιπσάιντ, υπήρχε το πρώτο τραγούδι της πρώτης ηχογράφησης, το «Detroit City Blues». Άνοιγε με το αμίμητο παίξιμο του δεξιού χεριού του Domino στο πιάνο και ακολουθούσαν τα πνευστά. Μετά, ο Domino τραγουδούσε με ένα ξαφνικό ένθουσιασμό. Με το άψογο μπάσσο του Frank Fields και τα ατέλειωτα «ρίφς» των σαξόφωνων, η μουσική εικόνα που θα γινότανε σήμα κατατεθέν του Domino είχε ολοκληρωθεί.
O Domino συνεργάστηκε στενά με τον τρομπετίστα και αρχηγό ορχήστρας, Dave Bartholomew, γράφοντας και ενορχηστρώνοντας μαζί του με μεγάλη επιτυχία τα πρώτα έξι χρόνια.
O Domino πρόσφερε κομμάτια που μοιάζανε πολύ μεταξύ τους, μολονότι θα νόμιζε κανείς πως έχουν ελάχιστη σχέση. Το «Hideaway City Blues», ένα ακόμα κομμάτι από την πρώτη ηχογράφηση, έχει ένα άνοιγμα παρόμοιο με το «Detroit City Blues» και συναντάμε ξανά την επανάληψη του ήχου και της δομής που είναι τόσο χαρακτηριστικά στη δουλειά του. Το ότι δεν γίνεται μονότονο, είναι προς τιμή των μουσικών ικανοτήτων του Domino και των εύστροφων στίχων.
Το Δεκέμβρη του 1951 ηχογραφήθηκε ο δεύτερος χρυσός δίσκος του Domino, το «Goin’ Home» και χρειάστηκε να κυκλοφορήσουνε μερικά ακόμα κομμάτια, προτού ο μαύρος καλλιτέχνης παρουσιάσει ένα κλασσικό κομμάτι — το «Mardi Grass in New Orleans». Ηχογραφημένο τον Οκτώβρη του 1952, πρόκειται ουσιαστικά για μια διασκευή του τραγουδιού του Professor Longhair, εμπλουτισμένη με μια λατινική χροιά. Είναι ένα θαυμάσιο κομμάτι, αν και έχει ελάχιστη σχέση με ότι είχε παρουσιάσει μέχρι τότε ο Domino, με ρυθμό ρουμπαλλέρο και θαυμάσια εκτέλεση. Με φλιπσάιντ το «Going to the river», πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα το 1953.
Από το 1955 μέχρι το 1960, ο Fats Domino βρίσκεται στο αποκορύφωμα της εμπορικότητάς του, αλλά πολλοί τον κατηγορούν για πτώση στην ποιότητα της δουλειάς του. Είναι περιζήτητος από τη μιά ακτή των ΗΠΑ στην άλλη, αλλά αναμφισβήτητα η ποιοτική προσφορά του παρουσιάζει κάποια κάμψη.
Η πραγματικά μεγάλη επιτυχία ήρθε τον Απρίλη του 1955, με το «Ain’t that shame», με τα δυναμικά ντράμς του Cornelious Coleman και τη μεστή κιθάρα του Walter Nelson. 
Στην φωτογραφία μαζί με τον Jerry Lee Lewis και τον James Brown.
Από κει και μετά, ακολουθεί, μια ολόκληρη σειρά από επιτυχημένα κομμάτια — το μελαγχολικό «Blueberry Hill», που ηχογραφήθηκε στο Λος Άντζελες και κυκλοφόρησε το Σεπτέμβρη του 1956, το «Blue Monday» που ηχογραφήθηκε ένα χρόνο πριν στη Νέα Ορλεάνη αλλά που η κυκλοφορία του καθυστέρησε, για να φτάσει τελικά, το Γενάρη του 1957, το νούμερο 9 του αμερικάνικου τοπ, το «Whola lotta lovin’» το 1958 (νούμερο 6 στην Αμερική), το «I’ m ready» το 1959 (νούμερο 16) και την ίδια χρονιά, τα «I want to walk you home» και «Be my guest» (και τα δυό ανέβηκαν μέχρι το νούμερο 8). Από κει και πέρα, υπάρχει μια προσπάθεια προσέγγισης της πιο απροβλημάτιστης ποπ, με κομμάτια σαν το «walking in the New Orleans», του 1960.
Έχει εμφανισθεί σε δύο μουσικές ταινίες του 1956, το «Shake, Rattle & Rock!» και το «The Girl Can't Help It», καθώς και στο "Jamboree" του 1957.
Δείτε βίντεο από την ταινία "The girl can't help it"
Όπως έχει ομολογήσει ο Paul McCartney το τραγούδι "Lady Madonna" που έπαιξαν οι Beatles είναι επηρεασμένο από το στυλ του Domino. O Fats έχει πουλήσει τους περισσότερους δίσκους, (65εκατομμύρια) από όλους τους καλλιτέχνες της εποχής του ' 50, μετά τον Elvis.
Τον Αύγουστο του 2005 όταν χτύπησε την Νέα Ορλεάνη ο τυφώνας «Κατρίνα», διαδόθηκε η φήμη ότι ο Fats Domino πέθανε! Μάλιστα κάποιος έγραψε με σπρέι στο σπίτι του "RIP Fats. You will be missed"!!! Η αλήθεια είναι ότι για ημέρες ο Fats ήταν άφαντος.
Όμως μετά από ημέρες έγινε γνωστό ότι είχε τελικά διασωθεί από ελικόπτερο, ενώ αναγνωρίσθηκε και από τον γιο του στην φωτογραφία πάνω...
Πηγή: Πητ Κωνσταντέα, "Ιστορία της ροκ", Α΄ τόμος, εκδόσεις "Νεφέλη"
Για τον Fats Domino διαβασε:
http://en.wikipedia.org/wiki/Fats_Domino
http://www.history-of-rock.com/domino.htm
---Δείτε τον Fats να παίζει το "I' m walkin'" μαζί με τον Ricky Nelson, ο οποίος το είχε παίξει κι αυτός...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου