Τον Οκτώβριο του 1988 η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς διοργάνωσε «Μαραθώνια Συναυλία κατά του AIDS».
Στην συναυλία συμμετείχαν ο - one and only - legendary - Jerry Lee Lewis, η ροκού Joan Jett (είχε βγάλει τότε το “I love Rock n Roll”), η - τότε- βεντέτα των «τοπ» Bonnie Tyler, οι ρεγκάδες Black Uhuru και οι ραπάδες Run DMC.
Το Σάββατο 1 Οκτωβρίου έγινε η πρώτη συναυλία στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Το Στάδιο ήταν φίσκα. Είπαν ότι ήταν πάνω από 70.000 κόσμος.
Δεν κατάφερα να βρεθώ μπροστά στους ροκαμπιλάδες. Είχα τον φίλο μου τον Ανδρέα μαζί μου και κάτσαμε λίγο πιο πίσω.
Τι θυμάμαι;
Θυμάμαι την γιούχα κατά της Bonnie Tyler, μόλις βγήκε στην σκηνή. Απίστευτο! Ήταν βλέπετε η «ντίβα των επιτυχιών». Αλλά μπροστά, όπως είπαμε, είχαν κάνει ρεζερβέ τα ροκαμπίλια. Αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος δεν ήταν ζεστός. Θυμάμαι εκτοξεύθηκαν στην σκηνή και κάτι προφυλακτικά! Στην είσοδο βλέπετε τα μοίραζαν στον κόσμο. Συναυλία κατά του AIDS γαρ. Πιστεύω ότι η Bonnie (τι να έχει γίνει αυτό το κορίτσι;) θα ακούει Ελλάδα και θα βήχει…
Όταν ανέβηκε ο Killer έγινε χαμός! Τι να λέμε τώρα. Μετά τον Jerry έκατσα λίγο να δω την Joan Jet και μετά έφυγα.
Γράφει η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στο φύλλο της Δευτέρας 3 Οκτωβρίου 1988:
«Στο ρυθμό της ζωής»
"Ήταν μία μεγάλη νύχτα, η νύχτα του Σαββάτου.
Νύχτα με διαχρονικά άλματα μέσα από τις πιο αντιπροσωπευτικές φάσεις του ροκ εντ ρολ, από τις πρώτες ένδοξες μέρες της γέννησής του, μέχρι τις τελευταίες τις σημερινές μέρες, αυτές του «σταρ σύστεμ» και των διεθνών εμπορικών επιτυχιών.
Ήταν η νύχτα της μαραθώνιας συναυλίας κατά του έιτζ που διοργάνωσε η γενική γραμματεία Νέας Γενιάς στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, που είχε γεμίσει ασφυκτικά από μουσική, ενέργεια και νιάτα.
………… Το πλήθος πολύχρωμο. Αγριοντυμένοι ροκάδες και πανκ ερχόντουσαν περιμένοντας ενέργεια από την Τζόαν Τζετ. Ροκαμπιλάδες με φαβορίτες και νεαροί φίλαθλοι (???) έσπευσαν περιμένοντας να δουν ένα από τα είδωλά τους: Τον 53χρονο Τζέρι Λη Λούις που τραγουδάει ακόμα. Πιτσιρίκες με ροζ μπλουζάκια που «πέθαιναν» (έλα τώρα....) για την Μπόνι Τάιλερ…..
….Η σκηνή, τεράστια, ψηλή βλέπει στον αγωνιστικό χώρο. Πίσω, τροχόσπιτα γισ τους καλλιτέχνες. Ένα σιδερένιο πλέγμα στηριγμένο σε χοντρούς σιδεροσωλήνες εκτελεί χρέη «κυματοθραύστη» στο πλήθος των νεαρών οπαδών που στριμώχνονται ασφυκτικά πάνω του, φωνάζοντας και σφυρίζοντας. Μπροστά ακριβώς στη σκηνή είναι μαζεμένοι καμιά πενηνταριά «άγριοι». Κανείς σχεδόν πάνω από είκοσι, ωρύονται κυριολεκτικά, ζητώντας επίμονα τον Τζέρι Λι Λιούις. Κάποιος ανεμίζει μια αμερικάνικη σημαία, αυτή των Νότιων: «Δεν μας αρέσουν οι μαύροι...»
Οι «άγριοι»
Αυτοί οι «άγριοι» πήγαν να χαλάσουν το κέφι κάποια στιγμή. Είχε πάει 6.30 το απόγευμα και αγριεμένοι από την καθυστέρηση άρχισαν να παίζουν ξύλο μεταξύ τους και προσπαθούσαν να ξηλώσουν το μεταλλικό πλέγμα. Τους απώθησαν με ένα «ντου» και μερικά αποτελεσματικά κεφαλοκλειδώματα οι υπεύθυνοι για την ασφάλεια.
Και στις 9 παρά είκοσι:
«Υποδεχτείτε τους μουσικούς από το Μέμφις, όπου γεννήθηκε το ροκ εντ ρολ.!» Και ήταν πραγματικά η πιο συγκλονιστική ώρα όλης της βραδιάς: Η εμφάνιση του Τζέρι Λι Λιούις.
Φορώντας ένα βυσσινί κουστούμι φάνηκε στη σκηνή ένας από τους «ζωντανούς θεούς» του ροκ εντ ρολ, ενώ το στάδιο είχε εκτοξευθεί στον αέρα. - -
Χρυσές σελίδες από το βιβλίο του ροκ εντ ρολ. τα κομμάτια που ακούστηκαν το ίδιο ζωντανά όπως στα χρόνια της δεκαετίας του ‘50. Πόσες φορές άραγε τα έχει παίξει ο Τζέρι Λι Λούις, δοκιμάζοντας τη διαχρονικότητά τους μπροστά σε κοινό από νέους κάθε ηλικίας;
Παρασυρμένοι από την ενέργεια που εξαπέλυαν οι νότες στο πιάνο του και η φωνή του, πάντες χόρευαν ξέφρενα. Κι εκείνος σηκώθηκε, κοίταξε γύρω του χαμογελώντας
συγκαταβατικά, έβαλε το σακάκι και τη γραβάτα του στον ώμο και αποχώρησε, απρόσιτος, όπως ήρθε".
Λίγες ημέρες μετά, την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου, γίνεται η δεύτερη συναυλία του Killer στην Θεσσαλονίκη.
Γήπεδο Χαριλάου.
Μας έβαλαν στις κερκίδες και όλος ο αγωνιστικός χώρος – όπου ήταν η σκηνή – ήταν άδειο! Χαώδης απόσταση από τους τραγουδιστές… Ο κόσμος δεν άντεξε τέτοιο «ξενέρωμα».
Μετά τις πρώτες νότες ορμήσαμε στον αγωνιστικό χώρο, μία ανάσα από τον Jerry Lee. Άρχισε το πανηγύρι. Πήρα την κοπέλα μου στους ώμους. Μου φάνηκε ότι ο Killer της έριξε μια ματιά.
Δύο φορές αξιώθηκα να δω ζωντανά τον Jerry Lee από το Ferriday της Louisiana.
Να σαι καλά Jerry Lee όπου και να΄σαι.
God bless you.
Ο Jerry Lee ξανεπισκέφθηκε την Αθήνα δύο χρόνια αργότερα, το 1990. Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Για αυτήν την συναυλία (που δεν ήμουνα) θα πούμε άλλη φορά.
--Για την συναυλία του 1998, διαβάστε το άρθρο που έγραψε το "ανάποδο 8" στο ΕΝΟΧΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
.jpg)
