The Rebels Revenge story

‘Rebels Revenge’ είναι το όνομα ενός Teddyboy rock 'n' roll συγκροτήματος από το Tønsberg της Νότιας Νορβηγίας.

Σχηματίστηκαν το 1999.

Η ιστορία των Rebels Revenge ξεκίνησε όταν ο νεαρός κιθαρίστας Håkon Samland, (15 χρονών τότε) ήθελε να φτιάξει ένα rock n`roll συγκρότημα. Γρήγορα βρέθηκε με τον ντράμερ John Sindre Lynghaug που τότε έπαιζε με τους "Johnny and the corvettes".

Ο Håkon του πρότεινε να ξεκινήσουν μαζί ένα συγκρότημα και ο Sindre είπε να δοκιμάσει.

Σύντομα ετοιμάστηκε το νέο συγκρότημα στο οποίο συμμετείχαν οι:

* Håkon Samland-Lead guitar

* John Sindre Lynghaug-Bass

* Jan Ove Undem-Vokal

* Alfie Hansen-Rythem guitar

* Eivind Siljeholm-Drums

Ήταν Σεπτέμβρης του 1999 και το πρώτο όνομα του συγκροτήματος ήταν "The Money Makers".

Η μουσική τους ήταν εμπνευσμένη από το rock n`roll της δεκαετίας ‘ 50 και το Teddy boy rock n`roll, με επιρροές από Jerry Lee Lewis, Chuck Berry, Buddy Holly και Eddie Cochran και φυσικά Crazy Cavan and the rhythm rockers.

Επιρροή είχαν επίσης από το Νορβηγικό Teddy boy συγκρότημα "The Teencats".

Τον Φεβρουάριο του 2000 ο Jan Ove Undem άφησε το συγκρότημα, ενώ λίγο αργότερα και ο Alfie Hansen. Αρχές του 2002 ο Håkon και ο Sindre άλλαξαν το όνομα του συγκροτήματος σε "Rebels Revenge" με μέλη τους:

* Håkon Samland-Vokal-guitar

John Sindre Lynghaug-Vokal-Bass

Joakim Høyland-Rythem guitar

Magnus Nilsen.-Drums

Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ηχογράφησαν το πρώτο τους album με το όνομα του συγκροτήματος. Το 2003 ηχογράφησαν στην Σουηδία το νέο τους album "Wild bunch boogie" και το 2004 ξαναηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ με κάποια νέα κομμάτια.

http://www.rockabilly.nl/reviews/rebelsrevenge.htm

http://www.myspace.com/rebelsrevenge

REBELS REVENGE - teddy boy stomp

Rebels Revenge - 1

REBELS REVENGE-TEDDYBOY MEDLEY

"Misirlou": Dick Dale & The Del Tones (1962)

Misirlou (Μισιρλού), που σημαίνει Αιγύπτια (από την τουρκική λέξη "Mısırlı"; που παράγεται από το αραβικό مصر, Miṣr, "Αίγυπτος" και σημαίνει "Αιγύπτιος/Αιγύπτια") είναι ο τίτλος ενός ελληνικού ρεμπέτικου τραγουδιού, που έχει γίνει δημοφιλές σε τέσσερα εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής: στο ρεμπέτικο, στη λαϊκή μουσική της Μέσης Ανατολής, στην εβραϊκή μουσική που παίζεται σε γάμους και γιορτές (Klezmer) και στο surf rock.

Το τραγούδι διασκευάστηκε από τον μεγάλο surf κιθαρίστα Dick Dale, (ο οποίος ονομάστηκε και “King of the Surf Guitar”), στη δεκαετία του '60, όταν κάποιος απ' το κοινό του τον ρώτησε αν μπορούσε να παίξει ένα ολόκληρο τραγούδι πάνω σε μια μόνο χορδή της κιθάρας.

Η «σπιντάτη» εκτέλεση του Dale – που κυκλοφόρησε το 1962 - ήταν αυτή που έκανε γνωστό το τραγούδι στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Dale είχε Λιβανέζικες ρίζες και συχνά ανέφερε την επιρροή της Αρμένικης μουσικής στο κιθαριστικό του στυλ, κι έτσι πολλοί πίστεψαν κατά καιρούς ότι το τραγούδι ήταν Αρμένικο ή Λιβανέζικο.

Δείτε το βίντεο τον Dick Dale & τους Del Tones να παίζουν την Misirlou στο φιλμ "A Swingin Affair" του 1963.

Το 1963 οι Beach Boys ηχογράφησαν την "Miserlou" για το album τους ‘Surfin' USA’.

Δείτε το βίντεο με τον Dick Dale να παίζει την "Miserlou" live το 1996

Το 1994 η Misirlou -στη βερσιόν του Dale - έγινε ξανά επιτυχία, καθώς ακουγόταν στο soundtrack της ταινίας ‘Pulp Fiction’.

Το 2004, το τραγούδι επιλέχτηκε από την οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας σαν ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών, και ακούστηκε στην τελετή λήξης των αγώνων.

Lyrics (translated from Greek):

My Misirlou [Egyptian girl], your sweet glance

It's lit a flame in my heart

Ah, ya habibi, Ah, ya haleli

[in Arabic: Oh, my love, Oh, my night]

Your lips are dripping honey, ah

Ah, Misirlou, magical, exotic beauty

Madness will overcome me, I can't take any more

Ah, I'll steal you away from the Arab land

My black-eyed, my wild Misirlou

My life changes with one kiss

Ah, ya habibi [my dear], one little kiss, ah

from your sweet little lips, ah.

Πηγή: Wikipedia

The Carl Perkins story (part 2)

Το 1956 ο Perkins ηχογράφησε και άλλα τραγούδια για την Sun, όπως: "Boppin' the Blues"/"All Mama's Children", "Dixie Fried"/"I'm Sorry, I'm Not Sorry", "Matchbox"/"All Mama's Children", "Boppin' the Blues" που έφτασε στο no. 9 του Billboard country and western chart.

Το 1957 στην ταινία «Jamboree» εμφανίζεται και ο Perkins να παίζει το "Glad All Over".

Το 1958 ο Perkins μετακινήθηκε στην Columbia Records, όπου ηχογράφησε τραγούδια όπως "Jive After Five," "Rockin' Record Hop," "Levi Jacket (And a Long Tail Shirt)," "Pop, Let Me Have the Car," "Pink Pedal Pushers," "Anyway the Wind Blows," "Hambone," "Pointed Toe Shoes" και "Sister Twister."

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘ 60 επισκέφτηκε την Γερμανία, ενώ το 1964, επισκέφτηκε την Βρετανία μαζί με τον Chuck Berry. Στις συναυλίες εμφανίστηκαν και οι The Animals. Το τελευταίο βράδυ τον περικύκλωσαν οι Beatles. Ο Ringo Starr τον ρώτησε εάν μπορεί να ηχογραφήσει το "Honey Don't." Οι Beatles ηχογράφησαν το "Glad All Over" το 1963.

Το 1968, ο Johnny Cash ηχογράφησε το "Daddy Sang Bass" που έγραψε ο Perkins και το οποίο ανέβηκε μέχρι το #1 στα country charts για έξι εβδομάδες.

Το παρακάτω βίντεο είναι του 1977 από το σοόυ του Johnny Cash

Το 1969, ο Perkins έγραψε μαζί με τον Bob Dylan το "Champaign, Illinois."

Την δεκαετία του 1970 μπήκε σε μακρύ δικαστικό αγώνα με τον Sam Phillips για τα δικαιώματα των τραγουδιών του.

Το παρακάτω βίντεο είναι από το σόου του Jerry Lee Lewis (1971): Mean Woman Blues/Blue Suede

Το 1981 ηχογράφησε το "Get It" με τον Paul McCartney.

Το 1985, ξαναηχογράφησε το "Blue Suede Shoes" με δύο μέλη των Stray Cats, για την ταινία «Porky's Revenge».

Την ίδια χρόνια μαζί με τους George Harrison, Eric Clapton και Ringo Starr εμφανίστηκε σε τηλεοπτικό σόου στο Λονδίνο, που ονομάστηκε «Blue Suede Shoes: A Rockabilly Session».

Εκείνο το βράδυ τραγούδησαν τα 30 πιο δημοφιλή τραγούδια του και έκαναν στο τέλος, τον Perkins να κλάψει.

Δείτε βίντεο από εκείνο το σόου:

Carl Perkins & Friends Rockabilly Session Part 1

Carl Perkins,Ringo Starr & Eric Clapton-Matchbox

Το 1985, μπήκε στο Nashville Songwriters Hall of Fame, ενώ το 1986, μπήκε και πάλι στα στούντιο της Sun και ηχογράφησε μαζί με τους Johnny Cash, Jerry Lee Lewis και Roy Orbison το άλμπουμ «Class of '55».

Το 1989, ηχογράφησε ένα δίσκο με τον τίτλο «Friends, Family, and Legends», με την συμμετοχή των Chet Atkins, Travis Tritt, Steve Wariner, Joan Jett και Charlie Daniels. Την ίδια χρονιά διαγνώσθηκε ότι έχει καρκίνο στον λαιμό.

Το τελευταίο του άλμπουμ «Go Cat Go!», βγήκε το 1996, με την συμμετοχή των George Harrison, Paul Simon, John Fogerty, Tom Petty και Bono.

Η τελευταία του συναυλία ήταν στον London's Royal Albert Hall στις 15 Σεπτεμβρίου 1997.

Τέσσερις μήνες μετά, στις 19 Ιανουαρίου 1998 ο Perkins «έφυγε».

Ήταν 65 χρονών. Στην κηδεία του παραβρέθηκε πολύς κόσμος μεταξύ των οποίων, οι George Harrison, Jerry Lee Lewis, Wynonna Judd, Garth Brooks, Johnny Cash και June Carter Cash.

Η χήρα του, Valda deVere Perkins, πέθανε το 2005.

Το 2004, το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε τον Perkins στο νο 69 στην λίστα με τους 100 μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.

The Carl Perkins story (part 1)

Όταν ο Elvis Presley άφησε την SUN, ο Sam Phillips αναπλήρωσε το κενό με μια ξεχωριστή σειρά τραγουδιστών που σήμερα χαρακτηρίζονται κλασσικά ονόματα του Rock and Roll.

Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις του, ήτανε ο Carl Perkins, που θεωρείται από πολλούς σαν ο χαρακτηριστικότερος καλλιτέχνης του Rockabilly.

Για μένα ο Carl Perkins είναι ο αυθεντικότερος εκφραστής του rockabilly και δεν ονομάστηκε άδικα "ο βασιλιάς του Rockabilly".

Σύμφωνα με τον Charlie Daniels, τα τραγούδια του Carl Perkins είναι η προσωποποίηση της rockabilly εποχής και ο ήχος του Carl Perkins προσωποποιεί τον rockabilly ήχο περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον συμμετείχε σε αυτόν, διότι ποτέ του δεν άλλαξε στυλ".

Στην αρχή, ο Perkins ήταν τραγουδιστής «honky tonk», επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από τον Hank Williams, αλλά τον συνάρπαζε παράλληλα η ενεργητικότητα και ο δυναμισμός των rhythm and blues. Ωστόσο, μόνο σαν ο Presley άφησε τη Sun επέτρεψε ο Phillips στον Perkins να αναπτύξει το δικό του μουσικό στύλ.

Ο Perkins, σαν τον Presley, γεννήθηκε στις 9 Απριλίου 1932, σε μια φτωχή οικογένεια στο Νότο, στο Tiptonville του Tennessee.

Μεγάλωσε ακούγοντας Southern μουσική gospel του Νότου (Southern gospel music) στις εκκλησίες των λευκών και spirituals από τους μαύρους που δούλευαν στις φυτείες.

Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται σκληρά σε διάφορες αγροτικές δουλειές, ενώ τα βράδια άκουγε από το ραδιόφωνο το Grand Ole Opry.

Άρχισε να μαθαίνει κιθάρα από έναν αφροαμερικάνο που τον έλεγε θείο John.

Στα τέλη του 1946, σε ηλικία μόνο 14 ετών, άρχισε να παίζει, μαζί με τον αδελφό του Jay, σε διάφορες ταβέρνες, όπου ήταν συνηθισμένοι οι καβγάδες. Ένα από τα τραγούδια που έπαιζαν συχνά ήταν το "Blue Moon of Kentucky" του Bill Monroe, αλλά με ένα καινούργιο country blues στυλ.

Το 1953, ο Perkins παντρεύτηκε με την Valda Crider.

Το Ιούλιο του 1954, ο Perkins και η γυναίκα του άκουσαν στο ραδιόφωνο να παίζεται το "Blue Moon of Kentucky" από τον Elvis Presley, τον Scotty Moore και τον Bill Black. Η Valda φώναξε: "Άκου! Παίζουν σαν και εσένα!"

Το 1954 πήγε για ένα δοκιμαστικό στην Sun Records και αμέσως έγινε δεκτός από τον Sam Phillips.

Το 1955 ο Perkins έγραψε το πιο γνωστό κομμάτι του, το θρυλικό "Blue Suede Shoes", αφού το εμπνεύστηκε από ένα περιστατικό που είδε σε μία από τις ταβέρνες που τραγουδούσε, όταν κάποιος που χόρευε θύμωσε με την ντάμα του όταν αυτή του πάτησε τα μπλε σουέντ (καστόρινα) παπούτσια του! Ο Phillips ήταν αυτός που του πρότεινε να προσθέσει το "Go, cat, go"!

Όταν ο Presley άφησε την Sun για την RCA το Νοέμβριο του 1955, ο Phillips, είπε στον Perkins "Carl Perkins, you're my rockabilly cat now."

Το "Blue Suede Shoes" κυκλοφόρησε το Ιανουάριο του 1956 και γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία.

Ο δίσκος με το «Blue Suede Shoes», είχε στην άλλη πλευρά το «Honey Don’t», δύο τραγούδια που έκαναν τον δίσκος ένα κλασσικό δίσκο του Rockabilly.

Ο δίσκος έφτασε στην κορυφή των αμερικανικών τοπς της Country, της pop και της rhythm and blues μουσικής, σημαίνοντας τη δημοτικότητα, σε εθνικό επίπεδο, του rockabilly. Το γεγονός ήταν σημαντικό ακόμα, επειδή, ενώ ο Presley είχε απλά προσαρμόσει σκοπούς των παληών μπλούζ, ο Perkins έγραφε τραγούδια του rockabilly που αντηχούσανε τα συναισθήματα και τα πιστεύω των παιδιών στους δρόμους.

O Perkins μπήκε στα tops λίγες φορές ακόμα, με δίσκους σαν τους «Boppin’ the Blues» και «Dixie Fried», αλλά δεν διέθετε ένα απαραίτητο στοιχείο: την εικόνα του σταρ. Ενώ ο Presley ήταν εντυπωσιακός και φαινομενικά ασυμβίβαστος, ο Perkins ήταν παντρεμένος και με τρία παιδιά. Ακόμα ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1956, όταν ο τραυματίστηκε σοβαρά σήμανε ουσιαστικά το τέλος της καριέρας του στα tops.

Ήταν Μάρτιος του 1956, όταν μετά από ένα show στο Norfolk της Virginia οι αδελφοί Perkins πήγαιναν για την Νέα Υόρκη για μία εμφάνιση στο Show του Perry Como στο κανάλι NBC. Κοντά στο Dover του Delaware, το αυτοκίνητο χτύπησε με ένα φορτηγό, ξέφυγε από την πορεία του και έπεσε σε ένα χαντάκι με νερό. Ο ντράμερ Holland έσωσε τον Carl από πνιγμό, ο οποίος όμως είχε χτυπήσει στον λαιμό του. Ο Carl για μία ολόκληρη ημέρα είχε χάσει τις αισθήσεις του. Ο οδηγός, Thomas Phillips, σκοτώθηκε..

Στις 23 Μαρτίου, ο Bill Black, ο Scotty Moore και ο D.J. Fontana επισκέφτηκαν τον Perkins στο Νοσοκομείο, καθοδόν για μία εμφάνιση στη Νέα Υόρκη μαζί με τον Presley. Ο Black του είπε: "Hey man, ο Elvis στέλνει την αγάπη του" και ένα τσιγάρο.

Μία βδομάδα μετά έλαβε και ένα τηλεγράφημα από τον Presley με τις ευχές του για γρήγορη ανάρρωση.

Ο Sam Philips είχε σχεδιάσει να κάνει έκπληξη στον Perkins με ένα χρυσό δίσκο στο The Perry Como Show. Τα "Shoes" ήδη είχαν πουλήσει περισσότερους από 500.000 δίσκους.

Στις 3 Απριλίου, ο Presley έκανε την δική του εκτέλεση του "Blue Suede Shoes" κατά την διάρκεια της εμφάνισής του στο Milton Berle Show. Αν και η δίκη του εκτέλεση έγινε πιο δημοφιλής από του Perkins, έφτασε μόνο μέχρι το #20 στα chart του Billboard.

Συνεχίζεται…...