Ο θρυλικός rocker ιερέας

Στις ημέρες που τους κληρικούς τους αντιμετώπιζαν όχι μόνο με σεβασμό, αλλά συχνά και με ευλάβεια, το θέαμα του αιδεσιμότατου Rev William Shergold, ντυμένου με δερμάτινη στολή μοτοσικλετιστή και ανακατεμένου με τους θρυλικούς ‘rockers’ και τους θορυβώδεις και εντυπωσιακούς μηχανόβιους με τα λιγδιασμένα μαλλιά, λίγο πριν ξεκινήσουν άλλη μία κούρσα (“doing a ton”) γύρω από το Λονδίνο, ήταν σαφώς παράλογο.

Βρισκόμαστε στο τέλος των Fifties και στις αρχές των Sixties, στην κορύφωση της επανάστασης των εφήβων που γέμιζε την παλαιότερη γενιά με ανησυχία και σύγχυση. Έτσι, η είδηση ότι ένας ‘καθωσπρέπει’ άνδρας επιθυμούσε να αναμειχθεί με αυτούς τους περίεργους τύπους με τις μεγάλες μοτοσικλέτες, τα δερμάτινα μπουφάν με τα φερμουάρ, τα ατίθασα μαλλιά και τα θορυβώδη μουσικά ακούσματα ήταν κάτι το εκπληκτικό. (Στην κάτω φωτογραφία: ο πάτερ Bill, δεύτερος από δεξιά, με την πίπα, μαζί με άλλους Rockers).

Αλλά ο "πάτερ Bill", που είχε έρθει ως εφημέριος, είδε τα πράγματα διαφορετικά και το να έρθει σε επαφή με τους νέους καλώντας τους στη συνέχεια στην εκκλησία του, έγινε η αποστολή της ζωής του. Έγινε μέλος του θρυλικού '59 Club', που είχε ξεκινήσει ως ‘κέντρο νεότητας’ της Εκκλησίας της Αγγλίας τον Απρίλιο του 1959.

Πριν από αυτόν ένας άλλος κληρικός, ο Rev John Oates, τότε εφημέριος της εκκλησίας, είχε ιδρύσει, με τυμπανοκρουσίες, το 59 Club και σε μια τολμηρή προσπάθεια να προσελκύσει νέους ανθρώπους, έπεισε τον Cliff Richard, που βρισκόταν τότε στην κορυφή των charts, να εγκαινιάσει το club. Η πριγκίπισσα Μαργαρίτα ήταν μεταξύ των εκατοντάδων επισκεπτών και όλοι την είδαν να κτυπάει ρυθμικά παλαμάκια όταν έπαιζε το τζουκ μποξ μαζί με τον Cliff και τον επίσκοπο του Bath και Wells. Ήταν μια φοβερή σκηνή.

Ο Shergold το είδε σαν μια ευκαιρία για να προσεγγίσει τους νέους και με τον απλό και ανοιχτό τρόπο του τους έκανε φίλους.

Το 1962 ο Shergold είχε το θάρρος να επισκεφθεί το θρυλικό ‘Ace Café’ και να συζητήσει με τους μοτοσικλετιστές. Το στυλ του τους κέρδισε και πολλές φορές καβαλούσαν τις μηχανές τους και τα σαββατόβραδα επισκέπτονταν την εκκλησία του, όπου τους περίμενε η ατμόσφαιρα του ‘Club 59’, που είχε ήδη 900 μέλη και μία μεγάλη λίστα αναμονής. Είχε επίσης μια από τις πρώτες μηχανές παρασκευής καφέ εσπρέσο στην Αγγλία, μεγάλη υπόθεση για εκείνη την εποχή.

Κάποια στιγμή βρέθηκε να είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος μοτοσικλετιστών στον κόσμο και τα μέλη της να θεωρούνται ότι βρίσκονται μόλις μία θέση πίσω από τους θρυλικούς ‘Hells Angels’.

Ο Αρχιεπίσκοπος Trevor Huddleston επισκέφθηκε το κλαμπ, το οποίο είχε γίνει ένας φάρος ελπίδας στον ταραγμένο κόσμο των νέων και των παλαιών και ένα υπόδειγμα για το πώς μπορεί να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των γενεών.

Ο William Frank Shergold γεννήθηκε το 1919 και μεγάλωσε στο Enfield του Βόρειου Λονδίνου. Σπούδασε στο Κολλέγιο St Chad’s College, στο Durham και στην Θεολογική Σχολή της Αναστάσεως στο Mirfield του West Yorkshire. Χειροτονήθηκε το 1942, ξεκίνησε το λειτούργημά του σε καιρό πολέμου. Ήδη χρησιμοποιούσε μια μοτοσικλέτα για να επισκέπτεται τους ενορίτες του. Στην ηλικία των 40 έγινε εφημέριος της Αγίας Μαρίας του Eton.

Εμπνευσμένος από μια λειτουργία που έκανε για τους μοτοσικλετιστές στο Guildford το 1961, ο Shergold δειλά έκανε την πρώτη του επίσκεψη στο Ace Café, όπου ήταν ο τόπος συνάντησης εκατοντάδων rockers, όπου μαζεύονταν να φάνε λιπαρά φαγητά και μιλήσουν για μηχανές και στη συνέχεια να τις ακούσουν να βρυχώνται μέσα στη νύχτα. Κρύβοντας το λευκό περιλαίμιο (που φοράνε οι ιερείς) πίσω από ένα μαντήλι, ο Shergold μπήκε μέσα. «Απλά σταμάτησα με την μηχανή μου και τους είπα ‘σας θέλω όλους να έρθετε στην εκκλησία αύριο’, και άρχισα να μοιράζω τα μικρά φυλλάδιά μου», είπε. "Ξέρεις, είχα το πιο φανταστικό βράδυ. Έμεινα σχεδόν μέχρι τα μεσάνυχτα. "

Την επόμενη ημέρα περίπου 50 rockers εμφανίστηκαν την ώρα της λειτουργίας. Η σύναξη άρχιζε και μεγάλωνε. Το 1963 ο Shergold κλήθηκε να χοροστατήσει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας Μοτοσικλετιστών του Blackpool. Οι μοτοσικλετιστές μάζεψαν λεφτά και του αγόρασαν ένα δισκοπότηρο. Το 1964 το 59 Club είχε 3.800 μέλη.

Ο Shergold με τζιν και δερμάτινο μπουφάν καβαλούσε μία δυνατή Norton. Το 1964 διορίστηκε εφημέριος στην St Mary του Paddington και το ποίμνιό του μετακόμισε μαζί του. Η λέσχη άκμασε, τα μέλη έκανα το ετήσιο ‘προσκύνημα’ στο Isle of Man TT (διάσημος αγώνας για μοτοσικλέτες). Δημιουργήθηκε όμως, πρόβλημα όταν ορισμένοι 59ρηδες μπλέχτηκαν σε τσακωμούς με τους Mods έξω από το πάρκο του Dreamland.

"Δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι είναι όλοι αγγελούδια," είπε ο Shergold. "Ορισμένοι από αυτούς έχουν ξεφύγει. Είναι σε αντίθεση με τα άλλα παιδιά. "

Η αστυνομία του Kent σκέφτηκε να δημιουργήσει μία κινητή ομάδα" που θα τρέχει σε παραλιακές πόλεις, όταν θα αρχίζουν οι φασαρίες.

Ο Len Paterson, ο ιδρυτής του κινήματος ‘Rockers Reunion’, θυμάται τον Shergold με στοργή. Αν και ένιωθε κάποια απόσταση, και όχι τελείως άνετα με τους greasers όπως ο συνάδελφός του ιερέας Graham Hullett, (στην πάνω φωτογραφία δεξιά, μαζί με τον Shergold) ήταν "μια πατρική φιγούρα που ποτέ τους δεν είχαν γνωρίσει πολλά από τα αγόρια".

Το Club 59 είχε γίνει ο τόπος για πολλούς νέους που δεν είχε νόημα η ζωή τους, είπε. Αίθουσες χορού και μπόουλινγκ, αρνιόντουσαν την είσοδο σε αυτούς τους νέους. Τα διάφορα κλαμπ για νέους είχαν τρομοκρατηθεί από αυτούς. Ο Shergold τους καλοδεχόταν, τους πάντρευε, τους έθαβε και τους υποστήριζε στα δικαστήρια, σε διάφορες υποθέσεις.

Το 1969 μετακόμισε ως εφημέριος σε άλλη Εκκλησία, στο Ντόβερ του Canterbury, και εκεί ίδρυσε – πιο πολύ για να μην ξεχάσει το ξεκίνημά του - το ‘69 Club’. Τα φώτα της δημοσιότητας άρχισαν να σβήνουν για αυτόν μέχρι την επιδρομή της αστυνομίας σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης το 1985 κατά την οποία οι αστυνομικού συνέλλαβαν τον Simon Hobart που προωθούσε διάφορα κλαμπς (γνωστός στην κοινότητα των ομοφυλόφιλων). Ο Shergold μπήκε ως εγγυητής για να βγει ελεύθερος.

Κάποια στιγμή ο π. Graham Hullett είχε αναλάβει τη λειτουργία του ‘Club 59’ μετά την αναχώρηση του Shergold, αλλά από τη δεκαετία του 1990 το κλαμπ είχε καταντήσει σκιά του παλιού του εαυτού. Το πνεύμα των ‘59 Club’ είχε καταστραφεί ανεπανόρθωτα από τις διενέξεις μεταξύ των αυθεντικών rockers και των συνηθισμένων καθημερινών οπαδών της μοτοσικλέτας.

Τελικά η μίσθωση έληξε, η χρηματοδότηση από το Συμβούλιο του Hackney σταμάτησε, και το βικτωριανό κτήριο έγινε γκαλερί τέχνης και το Club 59 μεταφέρθηκε στο Plaistow.

Το 1984 ο Shergold συνταξιοδοτήθηκε. Το 1991 εμφανίστηκε σε μια διαφήμιση για τα Wrangler jeans, πάνω σε μια μοτοσικλέτα.

Παρά νταηλίκι του ήταν ένας ντροπαλός και σεμνός άνθρωπος, αλλά τον οδηγούσε η ανάγκη να φέρει την Εκκλησία κοντά στους νέους. Ήταν κάτι που του έλειψε όταν βγήκε στη σύνταξη. Δεν παντρεύτηκε ποτέ.

Ο Rev William Shergold, ιερέας και μοτοσικλετιστής, γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου, του 1919. Πέθανε στις 17 Μαΐου του 2009, σε ηλικία 89 ετών.

Πηγή

Δείτε το παρακάτω καταπληκτικό βίντεο

Danny and the Juniors

Οι ‘Danny & The Juniors’ ήταν ένα κουαρτέτο από την Philadelphia, με μέλη τους Danny Rapp, Dave White, Frank Maffei και Joe Terranova. Όλοι γνωρίζουν την τεράστια επιτυχία τους "At the Hop", που κυκλοφόρησε το 1957. Όλοι τους θεωρούν μία μπάντα από Ιταλοαμερικάνους, αλλά ο lead singer τους, ο Danny Rapp ήταν Ιρλανδός.

Πρωτοπαρουσιάστηκαν στην Philadelphia το 1955 ως "The Juvenairs" και υπέγραψαν στην τοπική εταιρία δίσκων την ‘Singulair’. Ο Artie Singer της Singulair, μαζί με τον τοπικό d.j. Larry Brown, άλλαξαν το όνομα του γκρουπ σε "Danny & The Juniors".

Ο Dave White συν έγραψε το τραγούδι "Do the Bop", για να το συνδέσει με ένα νέο χορό το ‘The Bop’ που ήταν δημοφιλής στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του Dick Clark, ‘American Bandstand’. Το τραγούδι άρεσε στον Clark, που πρότεινε να το ονομάσουν "At the Hop".

Το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία και έμεινε στα top των αμερικάνικων charts για επτά εβδομάδες. Πούλησε πάνω από δύο εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον κόσμο. Ακολούθησε το 1958, ένα επίσης γνωστό τραγούδι, το θρυλικό "Rock 'n' Roll Is Here To Stay", που έφτασε στο Top 20.

Το 1960, υπέγραψαν με την εταιρία του Dick Clark, την ‘Swan Records’ και κυκλοφόρησαν το "Twistin' USA" που έφτασε στο Top 40, αλλά έμελε να γίνει το τελευταίο τους hit. Δεν μπόρεσαν να κάνουν άλλη επιτυχία.

Ο Dave White έφυγε από το συγκρότημα αρχές του 1960 για να γράψει τραγούδια. Χιτς του 60 όπως το "You Don't Own Me" της Leslie Gore, και τα "1-2-3" και "Like A Baby" του Len Barry είναι δικά του.

Το 1976, το "At the Hop" ξανακυκλοφόρησε και ανέβηκε στο Top 40 στην Βρετανία.

Δυστυχώς ο Danny Rapp αυτοκτόνησε σε ξενοδοχείο στην Arizona στις 5 Απριλίου του 1983.

Οι "Danny & The Juniors Featuring Joe Terry" συνεχίζουν τις περιοδείες με μέλη τους Joe, Frank Maffei και τον αδελφό του Frank, Bobby Maffei.

Επίσημη ιστοσελίδα: http://www.dannyandthejuniors.com/

Chuck Berry - 'Johnny Be Goode' (1958)

Ο γέρο-Chuck Berry είναι θρύλος!

Τον θυμάμαι στον Λυκαβηττό το καλοκαίρι του 1987. Φορούσε εκείνο το παρδαλό κόκκινο πουκάμισο που το φοράει σε ένα από τα παρακάτω βίντεο που θα δείτε.

Το "Johnny B. Goode" που κυκλοφόρησε το 1958 είναι το πιο γνωστό κομμάτι του.

Ένα πραγματικά εκρηκτικό Rock N Roll τραγούδι που ίσως αποτελεί και το ‘σήμα κατατεθέν’ όλης εκείνης της ονειρεμένης εποχής των ‘50s και της επανάστασης του Rock N Roll .

Το "Johnny B. Goode" - που μπορεί να ακούγεται ως «Γιάννη, να είσαι καλό παιδί», αλλά γραμματικά τουλάχιστον, ο έξυπνος τίτλος του είναι ένα όνομα! - βρίσκεται στο Νο 7 στα 500 Μεγαλύτερα Τραγούδια Όλων των Εποχών, του περιοδικού ‘Rolling Stone’.

Στα τσαρτς του Billboard έφτασε μέχρι το νο 8.

Ο Berry το έγραψε το 1955 και είναι εν μέρει αυτοβιογραφικό. Μιλάει για ένα φτωχόπαιδο που παίζει την κιθάρα του σα να χτυπάει κουδούνι. Στην αρχή οι στίχοι έλεγαν για κάποιο "colored boy", αλλά το άλλαξε σε "country boy".

Lyrics

Deep down Louisiana close to New Orleans

Way back up in the woods among the evergreens

There stood a log cabin made of earth and wood

Where lived a country boy named Johnny B. Goode

Who never ever learned to read or write so well

But he could play the guitar just like a ringing a bell

Go go

Go Johnny go

Go

Go Johnny go

Go

Go Johnny go

Go

Go Johnny go

Go

Johnny B. Goode

He used to carry his guitar in a gunny sack

Go sit beneath the tree by the railroad track

Oh, the engineerswould see him sitting in the shade

Strumming with the rhythm that the drivers made

People passing by they would stop and say

Oh my that little country boy could play

Go go

Go Johnny go

Go

Go Johnny go

Go

Go Johnny go

Go

Go Johnny go

Go

Johnny B. Goode

His mother told him "Someday you will be a man,

And you will be the leader of a big old band.

Many people coming from miles around

To hear you play your music when the sun go down

Maybe someday your name will be in lights

Saying Johnny B. Goode tonight."

Go go

Go Johnny go

Go go go Johnny go

Go go go Johnny go

Go go go Johnny go

Go

Johnny B. Goode

Ο Berry έγραψε άλλα δύο τραγούδια με τον χαρακτήρα του Johnny B. Goode, το "Bye Bye Johnny" και το "Go Go Go".

Το θρυλικό τραγούδι το έχουν παίξει από τότε δεκάδες καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων (αλφαβητικά): AC/DC, Aerosmith, BB King, Beach Boys, The Beatles, Bill Haley & His Comets, Dion, Dr. Feelgood, Jimi Hendrix, Buddy Holly, Jerry Lee Lewis, Julian Lennon, Led Zeppelin, Lynyrd Skynyrd, Elvis Presley, The Rolling Stones, Carlos Santana, The Sex Pistol, The Shadows, Stray Cats, George Thorogood, Peter Tosh (1983), Brian Wilson, Johnny Winter και πολλοί άλλοι

Το "Johnny B. Goode" ακούγεται στην ταινία ‘Back to the Future’,όπου ο ηθοποιός Michael J. Fox, εμφανίζεται ως Marty McFly και παίζει το τραγούδι (υποτίθεται γι α πρώτη φορά, ενθουσιασμένος ο Marvin Berry, τηλεφωνεί στον ξάδελφο Chuck και του λέει "να το τραγούδι που έψαχνες!" Στο τέλος βέβαια, όλοι ‘παγώνουν’ καθώς ο Fox το γυρνάει σε Heavy Metal!

Δείτε το σε πολλές εκτελέσεις . Από τον Berry αλλά και άλλους.

Προσωπικά όσες φορές και να το ακούσω δεν το βαριέμαι……….

Go Johnny Go!!!

Chuck Berry - Johnny B. Goode (Live 1958) movie "The History of Rock 'n' Roll"

Εδώ είναι που φοράει το παρδαλό κόκκινο πουκάμισο… Είναι από το TELE 5 της Ισπανίας, δεκαετία του ‘80. Φοβερή εκτέλεση.

John Lennon & Chuck Berry

Με τον υιό Julian Lennon

Chuck Berry & Bruce Springsteen - Live 1995. Αγέραστος!!!

‘Johnny Be’ από τον Elvis στην Χαβάη το 1973. Πολύ καλή εκτέλεση

Η σκηνή από την ταινία “Back to the Future”. Με παίδεψε πολύ, αλλά το βρήκα. Αξίζει πραγματικά.

Dale Hawkins R.I.P.

Ο Dale Hawkins, ένας από τους θρυλικούς τραγουδιστές του Rockabilly, που έμεινε γνωστός για το "Susie Q", απεβίωσε στις 13 Φεβρουαρίου στο Little Rock του Αρκάνσας, μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο.

Ο Hawkins ήταν 73 ετών (ήταν γεννημένος στις 22 Αυγούστου 1936).

Μέλος τόσο του Rockabilly Hall of Fame και του Louisiana Music Hall of Fame, ο Hawkins είναι πιο γνωστός για το "Susie Q", ένα κλασσικό τραγούδι που έγραψε το 1957.

Το τραγούδησαν και οι Rolling Stones, το 1964 και οι Creedence Clearwater Revival το 1968.

Το "Susie Q" είναι και το πρώτο single από λευκό καλλιτέχνη που κυκλοφόρησε η φημισμένη εταιρία του Σικάγου, η ‘Chess Records’.

Ο Ronnie Hawkins, ένας άλλος πιονέρος του rockabilly ήταν ξάδερφός του.