The Everly Brothers story

Ο Don και ο Phil Everly γεννήθηκαν στο Muhlenberg του Kentucky - ο Don (Isaac Donald Everly) στις 1 Φλεβάρη του 1937 και ο Phil (Phillip Everly) στις 19 Γενάρη του 1939 - σε μιά μουσική οικογένεια: οι γονείς τους, ο Ike και η Margaret, ήταν γνωστοί τραγουδιστές της ςουπίιγ και είχανε το δικό τους ραδιοφωνικό σώου.

Διακρίνοντας το μουσικό ταλέντο στα παιδιά τους, τα έβαλαν να τραγουδήσουνε από πολύ μικρή ηλικία σ’ αυτό το σώου. Ακολουθήσανε, αργότερα, περιοδείες των αδερφών Everly στο Νότο και εμφανίσεις σε διάφορα τοπικά ραδιοφωνικά σώους.

Το 1956, ο Ike Everly έπεισε τον Chet Atkins (γνωστός κιθαρίστας και παραγωγός) στο Νάσβιλ να ενδιαφερθεί για τα παιδιά του και έτσι οι αδερφοί Everly υπόγραψαν συμβόλαιο με την Columbia, ηχογραφώντας την ίδια χρονιά τον πρώτο τους μικρό δίσκο - το "Keep A' Lovin' Me".

Ο δίσκος δεν είχε επιτυχία και οι Everlys μεταπηδήσανε στην εταιρία δίσκων Cadence, εξασφαλίζοντας παράλληλα σαν μάνατζέρ τους τον Wesley Rose από το Νάσβιλ.

Στο μεταξύ, η οικογένεια Everly είχε εγκατασταθεί στο Τεννεσσή, όπου τα δυο αδέρφια συναντήσανε τον συνθέτη Boudleaux Bryant. Ο Bryant, μόνος ή με τη γυναίκα του, Felice, θα έγραφε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Everlys που ηχογραφηθήκανε στο Νάσβιλ. Τα τραγούδια των Βryants ήταν κλασσικά παραδείγματα ερωτικής μπαλάντας για teenagers και ταιριάζανε απόλυτα με τις φωνητικές αρμονίες των αδερφών.

Η πρώτη επιτυχία (στο 1957) ήταν το "Bye Bye Love", (που το είχαν απορρίψει 30 καλλιτέχνες, ανάμεσά τους και ο Elvis Presley), που πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα και έφτασε το νούμερο 2 του αμερικάνικου και το νούμερο 3 του εγγλέζικου τοπ. Το ακολούθησε, την ίδια χρονιά, το "Wake Up Little Susie", που σκαρφάλωσε μέχρι την πρώτη θέση του αμερικάνικου τοπ και μέχρι τη δεύτερη θέση του εγγλέζικου.

Η συνεργασία των Everly Brothers με την Cadence συνεχίστηκε μέχρι το 1960, και στο διάστημα αυτό 16 μικροί δίσκοι των αδερφών μπήκαν στο τοπ-100. Εννιά απ’ αυτούς, πέρασαν στο τοπ-10. Οι δίσκοι ήτανε μελοδραματικοί και δυναμικοί συνάμα, με τα φωνητικά των Everlys να εντυπωσιάζουνε πάνω από πολύ προσεγμένες ενορχηστρώσεις του ροκ.

Ανάμεσα στα singles που γράφανε οι Everly Brothers για την Cadence περιλαμβάνονται τα "All I Have to Do Is Dream" (νούμερο 1 στην Αμερική και την Αγγλία την άνοιξη του 1958), "Bird Dog" (νούμερο 2 στην Αμερική και την Αγγλία το καλοκαίρι του 1958), “Devoted to You” (νούμερο 10 στην Αμερική τον Αύγουστο του 1958 και φλιπσάιντ – του αμερικάνικου δίσκου μονάχα - του “Bird Dog”), "Problems" (νούμερο 2 στην Αμερική και νούμερο 5 στην Αγγλία το Νοέμβρη του 1958 και το Γενάρη του 1959 αντίστοιχα), “Take A Message To Mary” (νούμερο 16 στην Αμερική και νούμερο 11 στην Αγγλία τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη του 1959 αντίστοιχα) και “Let It Be Me” (νούμερο 7 στην Αμερική το Φλεβάρη του 1960).

Οι αδελφοί έκαναν περιοδείες εκτενώς με τον Buddy Holly κατά τη διάρκεια του 1957 και του 1958. Σύμφωνα με τον βιογράφο Holly Philip Norman, ήταν υπεύθυνοι για την αλλαγή στο ύφος του Holly και των Crickets από τα Levis και τα T-shirts στα κουστούμια Ivy League που φορούσαν οι Everlys. Ο Don ισχυρίστηκε ότι ο Holly ήταν ένας γενναιόδωρος τραγουδοποιός που έγραψε το τραγούδι "Wishing" για αυτούς, ενώ ο Phil αργότερα δήλωσε: ".. Ήμασταν όλοι από το Νότο. Είχαμε ξεκινήσει με τη μουσική country».

Το 1960, οι Everly Brothers δεχτήκανε ένα ελκυστικό συμβόλαιο με τη Warner Brothers που, σε τελευταία ανάλυση, τους στοίχισε πάρα πολλά. Αρχικά, με την απομάκρυνσή τους από το Νάσβιλ, οι Everlys χάσανε τη θαυμάσια παραγωγή που είχανε μέχρι τότε και που ταίριαζε απόλυτα στο στυλ τους. Από την άλλη πλευρά, διακόπηκε η συνεργασία τους με το ζευγάρι των Bryants. Οι επιπτώσεις θα φαίνονταν αργότερα - προς το παρόν, όλα φαίνονταν ρόδινα: Ο πρώτος τους μικρός δίσκος για τη Warner το “Cathy’s Clown” - έφτασε το νούμερο 1 του αμερικάνικου και του εγγλέζικου τοπ, αλλά θα ήτανε η τελευταία φορά που οι Everly Brothers θα αγκαλιάζανε την κορυφή του αμερικάνικου καταλόγου επιτυχιών.

Μέχρι το 1962, άλλοι 12 μικροί δίσκοι μπήκανε στο αμερικάνικο ή το εγγλέζικο τοπ-20, με γνωστότερους τους “Walk Right Back” (νούμερο 1 στην Αγγλία και 7 στην Αμερική το 1961), “Temptation” (νούμερο 1 στην Αγγλία) και “Crying In The Rain” (νούμερο 8 στην Αμερική και ό στην Αγγλία το 1962).

Όπως όλα τα μεγάλα ονόματα της Αμερικάνικης μουσικής, οι Everly Brothers δεχτήκανε πλήγμα με την «εγγλέζικη εισβολή» (την εμφάνιση των Beatles και των άλλων βρετανικών συγκροτημάτων) αλλά συνέχισαν να ηχογραφούνε, με μέτρια επιτυχία μέχρι το 1967. Η μεγαλύτερή τους επιτυχία, τούτη την περίοδο, ήρθε το 1965 με το “Price Of Love”, που ανέβηκε μέχρι το νούμερο 2 του εγγλέζικου τοπ.

Το 1967, άρχισαν οι προσωπικές προστριβές μεταξύ των αδερφών και φάνηκε η διαφορά στο στυλ τους – ο Phil προτιμούσε τα ελαφρά, ποπ τραγούδια, ενώ ο Don ήταν περισσότερο προβληματισμένος.

Συνέχισαν, ωστόσο, να ηχογραφούνε, πολύ αραιά, με σημαντικότερα δείγματα από τη νεότερη περίοδό τους το “Roots”, ένα άλμπουμ με τραγούδια country, αναμιγμένα με κομμάτια από τις ταινίες που είχανε γράψει παλιά, στο ραδιοφωνικό σώου των γονιών τους (κυκλοφόρησε το 1968), το “Stories We Could Tell”, ένα άλμπουμ που ηχογραφήθηκε με τη βοήθεια μεγάλων αστεριών του ροκ (1972) και το “Pass The Chicken and Listen” (1972) με την παραγωγή του Chet Atkins. Ήταν και το τελευταίο άλμπουμ που θα γράφανε μαζί. Στη συνέχεια ακολουθήσανε μια όχι και τόσο επιτυχημένη σόλο καριέρα.

Ένα reunion έγινε τον Σεπτέμβριο του 1983 στο Royal Albert Hall του Λονδίνου.

Οι Everly Brothers, στα πρώτα τους χρόνια, προσφέρανε μερικούς από τους πιο εντυπωσιακούς ποπ δίσκους της δεκαετίας του ‘50, στην περιοχή όπου η ουπγ συναντούσε τις προτιμήσεις των teenagers. Η επιρροή τους στα πιο σύγχρονα ονόματα της μουσικής είναι μεγάλη. Οι Beatles, ο Bob Dylan, οι Byrds, οι Lovin’ Spoonful, ο Simon and Garfunkel, μεταξύ πολλών άλλων, έχουν ομολογήσει πως χρωστούν πάρα πολλά στους αδερφούς Everly..