The Lennerockers

Οι Lennerockers είναι μια πενταμελής rockabilly μπάντα από το Hagen της Γερμανίας. Ξεκίνησαν το 1984.

Οι Lennerockers είναι οι:

Michael Ele Koch - Vocals, Banjo

Frank Butgereit - Guitars, Vocals

Stefan Koch - Piano, Mandolin, Dobro

Michael Schott - Drums, Washboard

Dieter Korth - Upright and Electric Bass

Τον ήχο τους οι Lennerockers την αποκαλούν "Western Rockabilly".

Αν και rockabilly μπάντα, χρησιμοποιούν μπάντζο, μαντολίνο και dobro.

Ο Michael και ο Stefan Koch έχουν γράψει σχεδόν όλο το υλικό τους. Πολλά σπουδαία τραγούδια τους είναι κλασικά rockabilly, όπως τα “Free As Birds”, “Keep Cool” “High Class Lady” και “Women and booze and rock an' roll”.

Όλες οι ηχογραφήσεις των Lennerockers έγιναν στο TBS Record Studio στο Schwerte της Γερμανίας.

Οι Lennerockers είναι σχεδόν μια "οικογενειακή υπόθεση", με τον Michael και τον Stefan Koch να είναι αδέλφια, ενώ και η Inge που κάνει το μανατζάρισμα είναι αδελφή τους.

Έχουν στο ιστορικό τους πάνω από 2.200 συναυλίες σε πάνω από 20 χώρες, ενώ έχουν βρεθεί στη σκηνή με ονόματα όπως Fats Domino, Wanda Jackson, Sandy Ford, Tanya Tucker, Mark Chesnutt και άλλοι.

The Trashmen

“A-well-a everybody's heard about the bird

B-b-b-bird, bird, bird, b-bird's the word…”

Ένα από τα πιο περίεργα hit που ανέβηκε στο Top 10 των ΗΠΑ ήταν το "Surfin 'Bird" από τους Trashmen. Οι στίχοι αποτελούνται ως επί το πλείστον από τους τίτλους των δύο hits των Rivingtons, το "Papa-Oom-Mow-Mow" και το "The Bird's the Word", που επαναλαμβάνονται ατέλειωτα από τον μανιακό τραγουδιστή / ντράμερ Steve Wahrer.

Το "Bird Surfin '" κυκλοφόρησε από τη μικρή εταιρία Garrett το φθινόπωρο του 1963 και έφτασε στη μεγαλύτερη θέση (# 4) την εβδομάδα της 1ης Φεβρουαρίου 1964 (την εβδομάδα που οι Beatles έφτασαν στο # 1 στα charts του Billboard για πρώτη φορά, με το "I Want To Hold Your Hand").

Οι Trashmen ήταν ένα κουαρτέτο από τη Μινεάπολη της Μινεσότα: Tony Andreason (lead κιθάρα), Dal Winslow (κιθάρα, φωνητικά), Bob Reed (μπάσο) και Steve Wahrer (τραγουδιστής, τύμπανα). Προήλθαν από τον Jim Thaxter and the Travelers, ο οποίος έκανε μόνο ένα single,το "Sally Jo"/ "Cyclone" το 1960.

Οι Trashmen ήταν μια rock 'n' roll που έπαιζε ως επί το πλείστον μουσική surf. Οι Rivingtons, που έγραψαν τόσο το "Papa-Oom-Mow-Mow" όσο και το "The Bird's the Word", μήνυσαν τους Trashmen και τη δισκογραφική τους εταιρία για λογοκλοπή.

Το "Surfin 'Bird" μετά την δικαστική νίκη των Rivingtons πιστώνεται πλέον στους Al Frazier, "Rocky" Wilson, Carl White και Sonny Harris, τα τέσσερα μέλη των Rivingtons.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Trashmen έπαιξαν 289 one-night stands γυρνώντας στις ΗΠΑ το 1964. Ο Andreason υπολογίζει πως το συγκρότημα ταξίδεψε 140.000 μίλια εκείνο το έτος. Την επόμενη χρονιά πήγαν έως τη Βενεζουέλα.

Η συνέχεια του "Surfin 'Bird" ήταν το "Bird Dance Beat", το οποίο ήταν κοντά για να γίνει μεγάλη επιτυχία, αλλά κατάφερε να φτάσει μόνο μέχρι το # 30 στο Billboard Hot 100.

Ένα "Surfin 'Bird" LP κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1964 και έφτασε στο # 48 στα album charts. Ήταν ένα ωραίο μίγμα surf instrumentals (συμπεριλαμβανομένης μιας καλής έκδοσης του "Miserlou" και του "Malaguena") και φωνητικών (όπως το "Money" του Barrett Strong, το "It's So Easy" του Buddy Holly και το "Henrietta" του Jimmy Dee).

Αν και το συγκρότημα συνέχισε να βγάζει καλά singles, ο καιρός τους είχε περάσει και στα τέλη του 1967, οι Trashmen διαλύθηκαν.

Ξαναμαζεύτηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και συνέχισαν να παίζουν σε τοπικό επίπεδο μέχρι που ο Steve Wahrer πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1989 (ήταν 47 ετών). Από τότε πρόσθεσαν τον αδελφό του Tony, Mark Andreason στα τύμπανα ως αντικατάσταση του Wahrer. Ο Tony κάνει και τα φωνητικά.

Το "Surfin 'Bird» έχει παιχτεί από διάφορους καλλιτέχνες, όπως οι Cramps, οι Ramones και οι Beach Boys. Έχει χρησιμοποιηθεί σε αρκετές τηλεοπτικές εκπομπές, τηλεοπτικές διαφημίσεις και ταινίες, κυρίως στο «Full Metal Jacket» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1987).

The “Wolfman Jack” story

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές του αμερικάνικου ραδιοφώνου, που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής την δεκαετία του 1960 και 1970 ήταν ο θρυλικός “Wolfman Jack”.

Ο “Wolfman Jack” γεννήθηκε ως Robert Smith στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης στις 21 Ιανουαρίου, 1938.

Παλιός fan του ραδιοφώνου, ο Smith πρώτα εμφανίστηκε στα ερτζιανά ως “Daddy Jules” στην εκπομπή Newport News, στο σταθμό WYOU-AM της Virginia.

Το 1962, Smith έγινε ο “Big Smith” για το σταθμό KCIJ / Shreveport στη Λουιζιάνα. Εδώ, ανάμιξε την αγάπη για τις ταινίες τρόμου και το rock and roll και δημιούργησε την γνωστή ραδιοφωνική “Wolfman Jack” με το γνώριμο ουρλιαχτό του.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Wolfman, διέσχισε τα σύνορα με το Μεξικό και εντάχθηκε στο ισχύος 250 000-watt XERF-AM. Χάρη στο XERF και αργότερα το XERB-AM, ο Wolfman έφθανε στο μεγαλύτερο μέρος των νοτιοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ πουλούσε τα πάντα, από φέρετρα μέχρι εμπνευσμένη λογοτεχνία.

Το 1969, ο Wolfman, επέστρεψε στην Αμερική και στο σταθμό KDAY του Λος Άντζελες. Το επόμενο έτος, ξεκίνησε μια συνεργασία με το Ράδιο Ενόπλων Δυνάμεων, που θα διαρκέσει μέχρι το 1986. Το 1972, επέστρεψε στην πατρίδα του και προσχώρησε στο σταθμό WNBC της Νέας Υόρκης.

Παρά όλη τη δόξα του, πολλοί από τους οπαδούς του Wolfman Τζακ δεν τον είχαν ποτέ δει μέχρι το 1973, όταν και εμφανίστηκε στην ταινία ‘American Graffiti’ του George Lucas και άρχισε μια οκτάχρονη θητεία ως παρουσιαστής του Midnight Special του NBC-TV.

Ο Wolfman Jack πέθανε την 1η Ιουλίου 1995.