The Charlie Feathers story

Ο Charlie Feathers ήταν ένας από τους πιονέρους του rockabilly, εκεί στην αυγή της Sun Records, ενώ στη συνέχεια έγινε και τραγουδιστής της country. Συνδυάζοντας στοιχεία country, blues, bluegrass και προσφέροντας το δικό του ατόφιο rockabilly έδειξε ότι ήταν ένας από τους πιο γνήσιους και πρωτότυπους καλλιτέχνες του είδους.

Ο Feathers γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1932 κοντά στο Slayden του Μισούρι, με τη μουσική να βρίσκεται παντού στο μέρος που μεγάλωσε. Μετά από περιστασιακές δουλειές στο Ιλινόις και στο Τέξας, ο Feathers μετακόμισε στο Μέμφις το 1950, όπου εργάζονταν για ένα κατασκευαστή κουτιών μέχρι μια μηνιγγίτιδα τον έφερε στο νοσοκομείο.

Ακούγοντας ραδιόφωνο εκεί σε καθημερινή βάση, αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής. Το 1954, θέλησε να δει την εταιρία του Sam Phillips και να κυκλοφορήσει κάτι στην Sun Records. Μαζί με τον κιθαρίστα Stan Kesler έπαιξε το "I Forgot to Remember to Forget" του Elvis.

Ο Phillips αποφάσισε να δοκιμάσει νέους καλλιτέχνες, και αφού έφερε στον Feathers τον τραγουδοποιούς της country Bill Cantrell και Quinton Claunch, κυκλοφόρησε το πρώτο single, το κλασικό "Peepin' Eyes" συνδυασμό με το "I've Been Deceived".

Ο δίσκος έκανε αρκετό θόρυβο σε τοπικό επίπεδο και ο Feathers πήγε στη Sun για ένα δεύτερο single, αλλά ο καλλιτέχνης είχε μεγαλύτερα οράματα. Παρά το γεγονός ότι ο Phillips τον είδε ως "θαυμάσιο στυλίστα της country", ο Feathers ήθελε να ροκάρει και έγραψε πολλά demo στην Sun σε αυτό το στυλ.

Όταν ο Phillips δεν θέλησε να ακούσει, ανυπόμονος ο Feathers πήγε στην αντίπαλη εταιρία στο Μέμφις, την Meteor Records, όπου έγραψε τα rockabilly κλασικά "Tongue-Tied Jill" και "Get With It".

Από εκεί έκανε νέα συμφωνία με την King Records, και εδώ είναι η ιστορία του Charlie Feathers ως θρύλου της rockabilly αρχίζει πραγματικά. Τα δισκάκια που έκανε για την King είναι από τις μεγαλύτερα rockabilly κομμάτια του '50, όπως "One Hand Loose", "Bottle to the Baby", "Everybody's Lovin' My Baby" και "I Can't Hardly Stand It" όλα κλασικά του είδους. Όταν η σύμβαση με την King τελείωσε ο Feathers συνέχισε να γράφει singles πολύ υψηλής μουσικής ποιότητας, για μια ποικιλία εταιριών του Μέμφις, παίζοντας επίμονα τη μουσική του, για όποιο τοπικό κοινό ήθελε να ακούει.

Όταν η αναβίωση του rockabilly ξεκίνησε στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο Feathers έγινε ο πρώτος καλλιτέχνης που γνώρισε την αποθέωση από τους του πιστούς της rockabilly και τους νοσταλγούς της εποχής του ‘50. Τα παλιά 45άρια του έγιναν περιζήτητα και κάθε πολλοί ήθελαν να μάθουν γιατί ποτέ δεν έκανε πραγματικά μεγάλο δίσκο και ποια ήταν η συμμετοχή του στη Sun.

Ηχογράφησε το άλμπουμ New Jungle Fever το 1987 και το Honkey Tonk Man το 1988, έχοντας τον γιό του, τον Bubba Feathers, στην κιθάρα.

Με προβλήματα υγείας που τον ταλάνιζαν, καθώς είχε διαβήτη του και του αφαιρέθηκε χειρουργικά ένας του πνεύμονας, ο Feathers συνέχισε την δική του οξύθυμη πορεία, σημειώνοντας το πρώτο του άλμπουμ για μια μεγάλη δισκογραφική εταιρία το 1991 (Elektra's American Masters series) και συνέχισε να ηχογραφεί και να παίζει για τους φαν του στην Ευρώπη. Πέθανε στις 29 Αυγούστου του 1998, από επιπλοκές μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο. Ήταν 66 ετών.

Το τραγούδι του "That Certain Female" ακούγεται στο soundtrack της ταινίας ‘Kill Bill Vol. 1’ και το "Can't Hardly Stand It" στο ‘Kill Bill Vol. 2’.

"Peggy Sue Got Married" (1986)

Η ταινία του Francis Ford Coppola, ‘Peggy Sue Got Married’ (1986), εμπνεύστηκε τον τίτλο της από το ομώνυμο τραγούδι του Buddy Holly. Πρωταγωνιστεί η Kathleen Turner (που προτάθηκε για βραβείο όσκαρ) και ο Nicolas Cage (με απίστευτο μαλί!).

ΥΠΟΘΕΣΗ:

25 χρόνια μετά την αποφοίτησή της η Peggy Sue (Kathleen Turner), πηγαίνει σε ένα reunion της τάξης του σχολείου της, μαζί με την κόρη της Beth (Helen Hunt), προσπαθώντας να ξεχάσει τα προβλήματα του γάμου της με το σύζυγό Charlie (Nicolas Cage) και να συναντήσει τους παλιούς συμμαθητές. Ενώ αναρωτιέται αν έκανε τις σωστές αποφάσεις στη ζωή της, της απονέμεται ο τίτλος της ‘βασίλισσας’ και μετά από μία λιποθυμία η Peggy Sue μπλέκεται σε μια χρονοδίνη και συνέρχεται ως έφηβη πίσω στο… 1960!

Στην αρχή βλέπει σοκαρισμένη τους παλιούς συμμαθητές της (ο Jim Carrey σε έναν από τους πρώτους ρόλους του είναι μεταξύ τους) και τον άντρα της που τώρα είναι 18άρηδες και τα μέλη της οικογένειάς της τόσο νέα, μιλάει σε συγγενείς που έχουν πεθάνει, παρακολουθεί τα μαθήματα στο σχολείο, προσπαθεί να φτιάξει μια αποξενωμένη σχέση με την μικρότερη αδελφή της, Nancy (Sofia Coppola), τα χαλάει με τον Τσάρλι και έχει . Αυτή χωρίζει μαζί του και να έχει ένα one-night stand με τον Michael Fitzsimmons (Kevin J. O 'Connor), τον κουλτουρέ τύπο του σχολείου με τον οποίο πάντα επιθυμούσε να είχε κοιμηθεί. Τελικά ο τύπος είναι τελείως φευγάτος (έχει όνειρο να ζει με δύο γυναίκες, να γράφει βιβλία και να εκτρέφουν κότες), ξαναερωτεύεται τον Τσάρλι και με την βοήθεια της μασονικής στοάς (!) του παππού ξαναεπιστρέφει στο παρόν.

Το Soundtrack:

# "Peggy Sue Got Married" -Buddy Holly

# "Tequila" - The Champs

# "Teenager In Love" - Dion DiMucci (as Dion) & The Belmonts

# "Shimmy Shimmy Ko Ko Bop" - Little Anthony and the Imperials

# "I Wonder Why" - Dion DiMucci (as Dion) & The Belmonts

# "The Stroll"-The Diamonds

# "Just Because" - Lloyd Price

# "Just A Dream" - Jimmy Clanton

# "You Can't Sit Down" - Phil Upchurch Combo (αναχρονισμός. Το τραγούδι βγήκε το 1963)

# "Dance By The Light Of The Moon" - The Olympics

# "You Belong To Me" - The Duprees

# "Finger Poppin Time" - Hank Ballard

# "He Don't Love You" - Nicolas Cage with Pride & Joy !!!

The Crests - Johnny Maestro

Το doo-wop συγκρότημα ‘The Crests’ έγινε γνωστό για το τραγούδι τους "16 Candles", που ανέβηκε στο νούμερο 2 στο Billboard Hot 100 chart το 1959. Πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα, κερδίζοντας ένα χρυσό δίσκο. Το συγκρότημα ήταν πολυφυλετικό καθώς είχε τρία μαύρα μέλη (η μία γυναίκα), ένα από το Πουέρτο Ρίκο, και έναν Ιταλοαμερικάνο.

Το συγκρότημα ιδρύθηκε από τον J. T. Carter και συμμετείχαν οι Talmoudge Gough, Harold Torres, και Patricia Van Dross (μεγάλη αδελφή του Luther Vandross). Ο Carter επέλεξε για τραγουδιστή τον Johnny Mastrangelo (που αργότερα έγινε Johnny Maestro) για κύρια φωνή. Το φωνητικό ύφος του Maestro έγινε αμέσως αναγνωρίσιμο και αγαπημένο των juke box του εφηβικού ακροατηρίου.

Το συγκρότημα είχε αρκετές Top 40 επιτυχίες στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960 με την Coed Records, εκτός από το "16 Candles", τα: "Six Nights A Week", "The Angels Listened In", "A Year Ago Tonight", "Step By Step", "Trouble In Paradise" και το "Sweetest One" (με την εταιρία Joyce) το 1957. Εμφανίστηκαν αρκετές φορές σε εφηβικές χορευτικές τηλεοπτικές εκπομπές στα τέλη του 1950.

Η Van Dross εγκατέλειψε το συγκρότημα το 1958 και ο Maestro έφυγε για μια σόλο καριέρα το 1961.

Ο Johnny Maestro γεννήθηκε ως John Peter Mastrangelo στο Lower East Side του Manhattan στις 7 Μαΐου του 1939, ένα από τα τρία παιδιά του Salvatore και της Grace Mastrangelo.

Όταν άφησε τους Crests συνδέθηκε με το συγκρότημα ‘The Del Satins’, που αργότερα συγχωνεύτηκαν με τους ‘The Rhythm Method’ και έγιναν οι ‘Johnny Maestro & & The Brooklyn Bridge’. Έφτασαν στο Top 5 με το "The Worst That Could Happen" το 1969. Τη θέση του Maestro στους Crests πήρε ο James Ancrum. Εκτός από το "Little Miracles" και το "Guilty"δεν είχαν άλλες επιτυχίες σε όλη τη δεκαετία του ‘60.

Με τους Carter, Ancrum, και Lewis το συγκρότημα συνέχισε μέχρι το 1978, όπου και διαλύθηκε.

Το 1984 η εφηβική ταινία ‘Sixteen Candles’ πήρε τον τίτλο της από το τραγούδι των Crests, το οποίο γράφτηκε εκ νέου τους Stray Cats για το soundtrack της ταινίας.

Το 1987, οι Maestro, Carter, Torres και Gough είχαν ένα reunion για μια συναυλία στη Νέα Υόρκη.

Ο Johnny Maestro πέθανε στις 24 Μαρτίου 2010, στο σπίτι του στο Cape Coral στην Florida. Ήταν 70 ετών. Άφησε την γυναίκα του Grace, τις δύο του κόρες Tracy και Lisa, ένα γιο τον Brad και τέσσερα εγγόνια.

‘La Bamba’ (1987)

Η ταινία ‘La Bamba’ του 1987, είναι η βιογραφική ταινία του Ritchie Valens. Παραγωγός είναι ο Luis Valdez και τον Valens υποδύεται ο Lou Diamond Phillips. Άλλοι ηθοποιοί είναι: Esai Morales, Rosanna DeSoto, Elizabeth Peña, Danielle von Zerneck και Joe Pantoliano.

Η ταινία καταγράφει την αληθινή ιστορία του Ritchie Valens, που έλαμψε για λίγο στον ουρανό του rock & roll και πέθανε με τραγικό τρόπο σε ηλικία 17 ετών, στο ατύχημα στο οποίο βρήκαν τον θάνατο και ο Buddy Holly με τον Big Bopper.

Η ταινία ακολουθεί τον Ritchie από τις ημέρες του στην Paicoma της Καλιφόρνια, όπου ζει φτωχικά με την οικογένειά του που εργάζεται στις φυτείες, μέχρι που γίνεται αστέρι του rock & roll.

Η ταινία επίσης επικεντρώνεται στη φιλία και στην αντιπαλότητα του Richie με τον αδερφό του Bob και στη σχέση του με την Ντόνα, το κορίτσι του για το οποίο έγραψε και το ομώνυμο τραγούδι.

Εκτός από τον Lou Diamond Phillips που υποδύεται τον Ritchie Valens, εμφανίζεται στο ρόλο του Buddy Holly ο τραγουδιστής Marshall Crenshaw, ο Howard Huntsberry ως Jackie Wilson, ο Brian Setzer των Stray Cats ως Eddie Cochran και ο Stephen Lee ως Big Bopper.

Επίσης, εμφανίζονται διάφορα μέλη της οικογένειας Valenzuela (Valenzuela είναι το πραγματικό επώνυμο του Ritchie Valens) και της οικογένειας του σκηνοθέτη Luis Valdez, όπως η Concepcion Valenzuela (η μητέρα του Ritchie) που είναι η μεγάλη γυναίκα που κάθεται δίπλα στον Ritchie στο πάρτι και ο Daniel Valdez (αδελφός του Luis) ως ο θείος του Ritchie, Uncle Lelo.

Η παραγωγή είχε την πλήρη στήριξη της οικογένειας Valenzuela. Ο Bob Morales και η Connie Valenzuela ήταν στα γυρίσματα και βοηθούσαν τους ηθοποιούς για ν παίξουν τους ρόλους σωστά.

Ο Phillips είχε συνδεθεί με τους Valenzuelas και, κατά κάποιο τρόπο, έγινε στην πραγματικότητα ο Ritchie σε αυτούς. Αυτό οδήγησε σε ένα περιστατικό με την αδελφή του Ritchie: Όταν οι ηθοποιοί άρχισαν την επιβίβαση στο αεροπλάνο για την τελική μοιραία πτήση, η σκηνή αυτή διακόπηκε από την Connie Lemos (την πραγματική αδερφή του Ritchie), η οποία ήταν μόλις έξι ετών όταν πέθανε ο αδελφός της. Άρχισε να φωνάζει υστερικά προσπαθώντας να εμποδίσει τον Φίλιπς από την επιβίβαση στο αεροπλάνο. Την άκουσαν να φωνάζει, "Μην πας Ritchie! Σε παρακαλώ, μην μπεις στο αεροπλάνο! Γιατί πρέπει να πεθάνεις;". Αργότερα η Connie ομολόγησε ότι συνειδητοποίησε εκείνη τη στιγμή ότι ποτέ της δεν είχε αποδεχτεί πλήρως το θάνατο του αδερφού της.

Ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν "Let's Go" από την επιτυχία του Valens, "Come On, Let's Go!"

Όλα τα τραγούδια του Ritchie Valens παίζουν οι Los Lobos. Η μπάντα έχει μια cameo εμφάνιση εκεί που τραγουδάνε στην αίθουσα χορού στην Τιχουάνα.

Ο Ritchie Valens ήταν μόλις 17 ετών όταν πέθανε, οκτώ μήνες αφότου υπέγραψε με την Del-Fi Records και έβγαλε τρία τραγούδια που έφτασαν στο Billboard Hot 100 Chart.