The Eddie Cochran story

O Eddie Cochran γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1938, στο Albert Lea της Minnesota, (αν και για άλλους στην Oklahoma).

Ήταν ο νεώτερος γιος σε μια οικογένεια με πέντε παιδιά.

Οι γονείς του ήταν από την Οκλαχόμα και είχαν μετακομίσει προς τα βορεινά, στο Αλμπερτ Λή της Μινεσσότα, όπου ο Εddie μέχρι τα 11 χρόνια του.

Το 1949, μεταφερθήκανε στην Καλιφόρνια και εγκατασταθήκανε στην περιοχή του Bell Gardens, όπου ο Eddie άρχισε να μαθαίνει κιθάρα.

Το 1953, συνάντησε τον Connie ‘Guybo’ Smith που αργότερα έγινε ο μπασίστας του.

Το 1954, ο Cochran άρχισε την επαγγελματική καρριέρα του συνοδεύοντας με την κιθάρα του κάποιο άγνωστο τραγουδιστή του hillbilly, τον Hank Cochran. Αν και δεν είχανε καμμιά συγγένεια, μοιάζανε αρκετά και το επώνυμό τους ταίριαζε έτσι, πολύ σύντομα εμφανιζόντουσαν σαν ‘Cochran Brothers’, ένα από τα πολλά ντουέτα του hillbilly που παίζανε σε τοπικά πανηγύρια και χορούς στις νοτιοδυτικές πολιτείες.

Το 1955, ηχογραφήσανε δυό μικρούς δίσκους hillbilly για τη μικρή εταιρία Ekko στο Χόλλυγουντ (‘Guilty Consience’ & ‘Mr. Fiddle’) αλλά το γυρίσανε στο rock and roll σαν είδανε τον Εlvis (τότε ηχογραφούσε ακόμα για τη SUN) σε ένα θεατρικό σώου στο Ντάλλας.

Με τη βοήθεια ενός δυναμικού ντράμερ και ενός εντυπωσιακού πιανίστα, οι Cochrans ηχογραφήσανε τα ‘Tired and Sleepy’ και ‘Fool’s Paradise’, προχωρώντας ένα βήμα από το ακουστικό hillbilly στο εκρηκτικό ροκ με ρίζες στην country, ένα στυλ που άρεσε πολύ τότε στον Eddie Cochran.

Το 1956, ο Hank και ο Eddie χωρήσανε και ο Eddie συνεργάστηκε με το συνθέτη Jerry Capehart, που εξασφάλισε την ηχογράφηση ενός κομματιού (του ‘Skinny Jim’) για τη μικρή εταιρία Crest. Χρησιμοποιώντας την ταινία του Skinny Jim σαν δοκιμαστικό, ο Caperhart, πού χρίστηκε μάνατζερ του Cochran, του εξασφάλισε συμβόλαιο με την εταιρία δίσκων Liberty.

Η Liberty βρήκε ένα ρόλο για τον Cochran στην ταινία ‘The Girl Can’t Help It’.

Μολονότι ο Cochran τραγούδησε το ‘20 Flight Rock’ στο φίλμ, ο πρώτος του δίσκος για τη Liberty ήτανε το ‘Sittin; In The Balcony’, μιά ροκ μπαλλάντα που έφτασε στο νούμερο 18 του αμερικάνικου top το Μάη του 1957.

Παρά την πρώτη αυτή επιτυχία, ο Cochran είχε προβλήματα για να βρει μια αντάξια συνέχεια και αναγκάστηκε να περιμένει μέχρι το Σεπτέμβρη του 1958 για το δεύτερο επιτυχημένο δίσκο του, το ‘Summertime Blues’, που έφτασε μέχρι το νούμερο 8 του αμερικάνικου τοπ, πούλησε πάνω από 1.000.000 αντίτυπα και θεωρείται σήμερα σαν ένα από τα κλασσικά κομμάτια του rock and roll.

Μολονότι ο ίδιος είχε συμβόλαιο με τη Liberty, περνούσε πολύ καιρό στο στούντιο ηχογραφώντας με γνωστούς μουσικούς της εποχής διάφορα ‘jams’ σαν ‘The Kelly Four’ (Το συγκρότημα που συνόδευε τον Cochran), ‘Jewel and Eddie’ κ.ά. για τις μικρές εταιρίες Silver Capehart καί Zephyr. Οι ηχογραφήσεις αυτές θεωρούνται σήμερα πολύ σπάνιες.

Μετά το Summertime Blues ακολούθησαν τα ‘C’ Mon Everybody’, ‘Three Steps to Heaven’, ‘Lonely/Sweetie Pie’, ‘Weekend’, ‘Somethin; Else’, ‘Cherished Memories’.

Όλα ήτανε πολύ μεγαλύτερες επιτυχίες στην Αγγλία, όπου, όπως κι’ ο Gene Vincent, ο Cochran ήτανε περισσότερο δημοφιλής.

Ο Cochran εμφανίστηκε παράλληλα σε άλλες δυο ταινίες, ‘Untamed Youth’ (1957) και ‘Go Johnny Go’ (1959).

Βίντεο από το ‘Untamed Youth’

Το 1960, έκανε τουρνέ στην Αγγλία μαζί με το στενό φίλο του, Gene Vincent και έγινε δεκτός παντού με ενθουσιασμό. Η τελευταία του εμφάνιση έγινε στο Ιπποδρόμιο του Μπρίστολ, στις 16 Απρίλη 1960.

Την επόμενη μέρα, το αυτοκίνητο που τον μετέφερε στο αεροδρόμιο του Λονδίνου γλίστρησε από το δρόμο και έπεσε πάνω σε μία κολώνα.

Ο Eddie Cochran πέθανε επί τόπου, ενώ οι συνεπιβάτες του, Gene Vincent και Shari Sheeley (η αρραβωνιαστικιά του Eddie), τραυματιστήκανε σοβαρά. Κατά ειρωνικό τρόπο, η πρόσφατη επιτυχία του Cochran στην Αγγλία ήταν τότε το ‘Three Steps to Heaven’ («Τρία βήματα απ’ τον Ουρανό»).

Όταν ο Cochran πέθανε, σε ηλικία 21 ετών, είχε μόλις αρχίσει να υλοποιεί φιλοδοξίες που βρισκόντουσαν πολύ πιο μακριά από εκείνες των συγχρόνων του καλλιτεχνών, τουλάχιστον σε δραστηριότητα ηχογραφήσεων.

Δεν ήταν μόνο τραγουδιστής, προικισμένος κιθαρίστας και συνθέτης, ήταν ακόμα ενορχηστρωτής και κυνηγός ταλέντων. Ακόμα, κρίνοντας από τους δίσκους του, η περιγραφή της ζωής των teenagers της εποχής του τον τοποθετεί σε ταλέντο και μουσικό και κοινωνικό αντίκτυπο, κοντά στον Chuck Berry.

Πολλοί τον έχουνε αποκαλέσει James Dean της μουσικής, με την αγέρωχη στάση του πάνω στη σκηνή, το ντύσιμό του με δερμάτινα ρούχα και την έντονη σεξουαλικότητα που χαρακτήριζε κάθε κίνηση και κάθε ερμηνεία του.

# Καλλιτέχνες όπως The Clash, The Rolling Stones, Bruce Springsteen, Van Halen, Tom Petty, Rod Stewart, Motorhead, The Stray Cats, Brian Setzer, Cliff Richard, The Who, The Beach Boys, The Beatles, Led Zeppelin, The Sex Pistols, Simple Minds, McCartney, Joe Strummer, Keith Richards και άλλοι έχουν παίξει τα τραγούδια του.

# Ήταν επειδή ήξερε τα λόγια και τις νότες του "Twenty Flight Rock" ο Paul McCartney έγινε μέλος των Beatles.

# Μεγάλη επιρροή ο Cochran είχε επάνω στον Brian Setzer των Stray Cats, ο οποίος παίζει την ίδια κιθάρα (Gretsch 6120) και άλλωστε πήρε τον ρόλο του Cochran στην ταινία ‘La Bamba’.

# Το 1988, (αξέχαστη εποχή τότε, καθώς υπήρχε αναβίωση των fifties!!!) το "C'mon Everybody" χρησιμοποιήθηκε για την διαφήμιση της Levi Strauss & Co. για το τζιν 501. Το τραγούδι ανέβηκε στο #14 στα βρετανικά charts. Στην διαφήμιση ακούγεται η ίδια η αρραβωνιαστικιά του Eddie, Sharon Sheeley, να αφηγείται για το πως έκανε τον Eddie να την προσέξει φορώντας ένα τζιν.

Πηγή: "Η Ιστορία της Ροκ" (τόμος 1) & Wikkipedia

Πλούσιο φωτογραφικό υλικό του Eddie στο http://www.eddie-cochran.info/